Η επέτειος της ηρωικής μάχης στα Δερβενάκια να γίνεται "ο χορός του Ζαλόγγου" με Σουλιώτισσες που πέφτουν στο κενό την απλή λογική, την ιστορική μνήμη, τα μηνύματα των προγόνων μέσα απο τις μεγάλες τους στιγμές αλλά και το ίδιο το ελληνικό θέατρο..
μπορώ να πω...αλλά θα το αποκρύψω!
Μπροστά, που λες, οι θεσμικοί με τον λαό που τους εξέλεξε - απέναντι το τάγμα των νεοεισερχομένων στο Κοινοβούλιο- με επικεφαλής τους δυο αιρετούς βουλευτές ..Τον ένα εκ Κορινθίας ,τον δε έτερο εξ Αιτολωακαρνανίας ορμώμενο,με την χαίτη να διανύει ένδοξες στιγμές μιας και το φωτορεπορτάζ την υμνύει ,την συγκρίνει και εν τέλει την παρομοιάζει με εκείνη ωρέ! του γιου της καλόγριας ,του μεγάλου Καραισκάκη!Ομοίως και το μουστάκι!
Τα φυσεκλίκια μου πατριώτη και το σιγκούνι μου τώρα!
Αντί για ύμνους προς τον μεγαλοπρεπή άθλο των προγόνων, την΄ώρα της κατάθεσης στεφάνων ,το απέναντι ασκέρι φωνασκεί και χαρακτηρίζει "αλήτη" εκείνον,αιρετό πάντως, που καταθέτει το δάφνινο στεφάνι!Εκείνον,τον οποιοδήποτε εκείνον δηλαδή, που εξέλεξε προσφάτως ο Κορινθιακός λαός..
Άκαιρη και άστοχη η αντίδραση!Εαν βεβαίως πιστεύουμε στην δημοκρατία και υπηρετούμε τους θεσμούς της.
Παροιμιώδης η ατσαλάκωτη ψυχραιμία του υβριζομένου..Σχεδόν σοκαριστική!
Παροιμιώδης και η αμηχανία των υπολοίπων φοβισμένων αιρετών που αντί εκείνη την ώρα όλοι να αποχωρήσουν εις ένδειξη διαμαρτυρίας ,ενοίκιασαν βλέμμα απλανές και μειδίαμα Τζοκόντας. Πλην του δημάρχου Κορινθίων,ο οποίος με "ατρόμητη" , σύμφωνα με τα γραφέντα, συμπεριφορά, εζήλεψε την φουστανέλα του Κολοκοτρώνη και είπε στον σύγχρονο για εκείνον εχθρό "αέρα και σας έφαγα!"
Μαύρη μωρέ μαυρή ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες ,εμείς οι μαύροι κλέφτες..
Όλη μερούλα πόλεμο το βράδυ καραούλι...
..τραγουδώ καθήμενη σε βράχο και παρατηρώ σαν τον Μακρυγιάννη την σύγχρονη ιστορία του τόπου μου!
Πυκνά τα σύννεφα αναγνώστη μου που έχουν μαζευτεί! Οι μπαρουτόμυλοι έχουν πιάσει δουλειά.
Θα σφάξω αρνί να διαβάσω το κόκαλο και της μοίρας το γραμμένο!
Το καταπληκτικό είναι πως οι πρωταγωνιστές του μονόπρακτου θαρρούν πως είναι "'σύγχρονοι ηρωες".
Ο τοπικός άρχων που μιλά με το άγαλμα του γέρου του Μοριά, το τάγμα με τις "λυτρωτικές" διαθέσεις ,οι εκατέρωθεν αντιπαραθέσεις στην κάμερα "ποιος είσαι εσύ;" γιατι είμαι εγώ;"όλα μπλεγμένα με το χρωμοσαμπουάν του λαικισμού σε όλες του τις εκφάνσεις,που τρέφεται και γιγαντώνεται επικίνδυνα.
Λευτεριά απο αυτά πατριώτη μου!
