Ηγέτες της ήπιας Δημοκρατίας

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ
Και καλά καλά δεν ξέρεις
αν ρήμαξε για πάντα η πόλη
ή μόνο εσύ.
Κ. Στεργιόπουλος, «Οι εφιάλτες»

Συνήθως, οι ιστορικές εποχές γεννούν τους ηγέτες. Μεγάλες εποχές, μεγάλοι ηγέτες. Μικρές εποχές, μικροί ηγέτες.  
Ορισμένες, βέβαια, φορές ο ηγέτης είναι...
τόσο μεγάλος, που αντί να τον τραβήξει προς τα κάτω η μικρή εποχή όπου ζει, κατορθώνει και τη  σηκώνει αυτός ψηλά. 
Άλλοτε, ο ηγέτης είναι τόσο μικρός, που χάνεται μέσα στη μεγάλη εποχή χωρίς κανείς να αισθανθεί την απουσία του.

Παλαιότερα, ως μεγάλο ηγέτη θεωρούσαμε τον ανατροπέα, τον επαναστάτη, τον ρηξικέλευθο και μικρό ηγέτη τον ισορροπιστή, τον μετρημένο, τον συντηρητικό.

Σήμερα, μοιάζει τα κριτήρια να αλλάζουν. Δεν είναι πια η αγάπη του λαού, ο ρομαντικός-φλογερός λόγος, τα ρίσκα στις πολιτικές κινήσεις που γοητεύουν.

Ο φόβος και η ανασφάλεια των πολιτών, η διάψευση και η ιδεολογική θολότητα καταλήγουν στην αναζήτηση και ανάδειξη ανθρώπων του μέτρου, που θα υπηρετήσουν το δημόσιο συμφέρον και θα συμβάλλουν στην εμπέδωση της δίκαιης ζωής - αυτής δηλαδή που αξίζει να ζει ένας έλληνας  πολίτης το 2012.

Οι Δαίμονες και οι Ήρωες άφησαν τη θέση τους, στους έντιμους πολιτικούς, τους ενάρετους νομοθέτες, τους συνετούς διαχειριστές, τους δίκαιους δημόσιους άνδρες. Ήπιος λόγος, ήπια διαχείριση, ήπια ανατροπή. 
Η ρητορική του μίσους δεν έχει τίποτα το καλό να προσφέρει σήμερα. 
Ούτε η ρητορική της κοινωνικής ρήξης.. τώρα χρειάζονται όλοι οι Έλληνες, ό,τι κι αν πιστεύουν, ό,τι κι αν ψήφισαν.

ΠΗΓΗ: radar-gr