Του Θ. Παπακωνσταντίνου
Αν κάτι είναι απολύτως σαφές από τη συζήτηση των προγραμματικών δηλώσεων, είναι ότι από τα πρώτα της βήματα η κυβέρνηση υιοθέτησε πλήρως τη λογική του υπουργού Οικονομικών και μεταθέτει...
χρονικά προς τα πίσω την όποια διαδικασία επαναδιαπραγμάτευσης επαγγέλονταν προεκλογικά τα κόμματα που τη στηρίζουν.
Δίνεται ακόμα έμφαση στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, που περιλαμβάνει, σύμφωνα με τα όσα ειπώθηκαν, τόσο επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας, όσο και ακίνητα (τα περίφημα 50 δις που εισηγήθηκε πριν από 15 μήνες η τρόικα).
Πρωθυπουργός και υπουργοί απέφυγαν να αναφέρουν, τι θα απογίνουν τα χρήματα που θα προκύψουν από τις ιδιωτικοποιήσεις. Ίσως ως κάτι αυτονόητο, μιας και υπάρχει δέσμευση στη δεύτερη δανειακή σύμβαση. Προορίζονται φυσικά για την κάλυψη παλιών δανειακών υποχρεώσεων. Παρ’ όλα αυτά, ο κ. Στουρνάρας τις ανήγγειλε ως κύριο «αναπτυξιακό μοχλό».
Και υπερέβαλε εαυτό. Με τη βασική συνδρομή τους, αλλά και την εφαρμογή άλλων ρυθμίσεων μίλησε για 4,5% πρωτογενή πλεονάσματα επί σειρά ετών! Όσα, δηλαδή, προβλέπει το σενάριο της τρόικας, ώστε να μην υπερβεί το δημόσιο χρέος το 2020 το 120% του ΑΕΠ...
Πως θα επιτευχθεί αυτό; Ο υπουργός μίλησε για περιορισμό των δαπανών κατά 30 δις έναντι εκείνων του 2009. Να θυμίσω, ότι τα πρωτογενή ελλείμματα εκείνης της χρήσης ανέρχονταν στα 24 δις. Άρα με τη μείωση δαπανών υπόσχεται πρωτογενή πλεονάσματα 6 δις, δηλαδή 2,8% του ΑΕΠ. Τα υπόλοιπα δεν θα τα βγάλει - φαντάζομαι - από το …μανίκι του!
Εμμέσως πλην σαφώς μιλάει για ετήσια αύξηση του ακαθάριστου προϊόντος πάνω από 5%, αφού προσδοκά και υπολογίζει από κάθε επιπλέον μονάδα αύξηση των εσόδων κατά 0,36 του ΑΕΠ, ώστε να καλυφθεί η διαφορά.
Και αν υποθέσουμε ότι του «βγαίνει», τον χάσαμε τον …υπουργό. Ο κ. Στουρνάρας θα ανακηρυχθεί ο πρώτος γκουρού της παγκόσμιας αναπτυξιακής διαδικασίας!!!
Ο κ. Στουρνάρας δεν είναι χθεσινός. Στα 18 τελευταία χρόνια, που έχει ουσιαστικά θέσεις ευθύνης σε καίρια πόστα του σχεδιασμού της οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής, ήταν πάντα λαλίστατος. Με ποικίλες ασκήσεις επί χάρτου, αλλά ταυτόχρονα και παραπονούμενος. Δεν τον …άκουγαν αρκούντως!
Εκτός από μια κρίσιμη περίοδο. Το φθινόπωρο του 2008, τότε στα αποκαΐδια της Lehman Brothers. Όταν μίλαγε για μικρή επιβράδυνση, που δεν θα κράταγε πάνω από ένα εξάμηνο. Που από το καλοκαίρι του 2009, θα βάδιζε η χώρα σε 4% ανάπτυξη! Τρία χρόνια μετά, η ελληνική οικονομία είναι στο -7% plus! Και το κυριότερο σ’ ένα φαύλο και αδιέξοδο με τις παραδοσιακές πολιτικές κύκλο.
Με τι εργαλεία θα πετύχει την περιβόητη «ανάπτυξη» του; Μα με τα «μεγάλα έργα» (αυτοκινητόδρομοι, μαρίνες, λιμάνια, αεροδρόμια, αναμόρφωση παράκτιων ζωνών, εξορύξεις, «αξιοποίηση» της άκτιστης γης). Σε ότι ως τώρα, δηλαδή, «επενδύαμε» ως χώρα και ευημερούσαν οι αριθμοί. Απλώς στη βάση κάποιου χρονοδιαγράμματος, αυτή τη φορά υπό την άμεση εποπτεία του!
Τα περισσότερα απ’ όσα αναφέρει συστηματικά εδώ και χρόνια ο κ. Στουρνάρας, είναι εύηχα. Γιατί, απλώς, είναι η προέκταση όσων επί χρόνια παπαγάλιζαν οι διάφοροι διαμορφωτές κοινής γνώμης και λίγο πολύ πίστεψε ο μέσος πολίτης. Είναι όμως και τα συστατικά μιας πορείας που μας οδήγησε στα …βράχια.
Σε μια διεθνή ανυποληψία και αναξιοπιστία. Ένα παράδειγμα αποφυγής. Στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και τα αυξανόμενα διαρκώς ευάλωτα και απειλούμενα κοινωνικά στρώματα στο Γολγοθά! Σε πολιτικές που εξήραν το ατομικό και υποβάθμιζαν το συλλογικό.
Σε συστηματικό πρόκριμα επενδυτικών σχεδίων, πέρα αλλά και σε βάρος συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Πολιτικές που μας οδήγησαν να είμαστε ως χώρα ουραγοί σε σειρά τομέων, αλλά και πρωτοπόροι στο άρπα κόλλα, σε επενδύσεις μίας χρήσης, στο μεταπρατισμό και στους ραντιέρηδες.
Για όλα αυτά ο υπουργός, χρόνια τώρα αλλά και αμετανόητος σήμερα, ουσιαστικά επαναλαμβάνει: «έν οίδα ότι ουδέν …είδα»!
Έτσι για άλλη μια φορά μένει στα αζήτητα η εκπόνηση ενός εναλλακτικού σχεδίου διεξόδου από την κρίση, που θα δίνει έμφαση στη βιωσιμότητα και την αειφορία της οικονομικής διαδικασίας. Που, όπως τονίζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, προτάσσεται η παραγωγική ανασυγκρότηση της υπαίθρου και η αποκέντρωση, η πρόσβαση όλων στα συλλογικά αγαθά και την ποιότητα ζωής, η εστίαση στην καινοτομία, τις πράσινες λύσεις και τις επενδύσεις έντασης εργασίας.
Μια οικονομία που θα στηρίζεται στην προστιθέμενη αξία και όχι απλά στη ροή άφθονος χρήματος. Και που τα χρηματοπιστωτικά εργαλεία θα συμβαδίζουν με στόχους στην πραγματική οικονομία και όχι σ’ έναν πλήρως αυτόνομο ρόλο, αυτόν του αυξημένου ρίσκου.
Με ξεκάθαρο ρυθμιστικό και εποπτικό ρόλο της Πολιτείας, ώστε οι δραστηριότητες να αντιμετωπίζονται με βάση όχι το ιδιοκτησιακό καθεστώς τους, αλλά με την αποδοτική και βιώσιμη λειτουργία τους προς όφελος της κοινωνίας και των προοπτικών της οικονομίας.
Η ανάλυση και η εξειδίκευση των οποίων ξεφεύγει από τα όρια του παρόντος…
* Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου είναι συν-εκπρόσωπος Τύπου των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
