Από την Λώρη Κέζα
Ουφ, τι ανακούφιση. Διαβάσαμε τα τρικομματικά σχέδια και επιτέλους ανακτήσαμε την αισιοδοξία μας. Αύριο, μια άλλη χώρα. Στο τέλος της τετραετίας συγκυβέρνησης θα έχουν αποκατασταθεί τα πάντα. Χάρη...
στην ασάφεια της προγραμματικής σύγκλισης που δημοσιοποιήθηκε, μπορεί καθένας να ονειρεύεται ότι οι καλύτερες μέρες έρχονται.
Οσα δεν κατάφεραν να εφαρμόσουν σε τρεις δεκαετίας για την οργάνωση του κράτους θα τα κάνουν, λένε, άμεσα. Οσα κατάφεραν να εφαρμόσουν σε δυο χρόνια, σε βάρος εκείνων που δεν έφταιξαν, θα τα διορθώσουν, επίσης άμεσα.
Αξίζει να δούμε, ερανιστικά, ορισμένα σημεία των όσων ευαγγελίζονται οι κυβερνώντες για να αναρωτηθούμε: για γίνει το θαύμα ή πρόκειται για προγραμματικό εμπαιγμό;
«Αποκατάσταση αδικιών (χαμηλοσυνταξιούχοι, πολυτεκνικά επιδόματα κλπ.) με άμεσα δημοσιονομικά ισοδύναμα». Δυστυχώς τα ισοδύναμα ούτε τρώγονται ούτε πληρώνουν λογαριασμούς. Ας ειπωθεί καθαρά και ξάστερα: θα επανέλθουν οι συντάξεις στα επίπεδα που είχαν, πριν πετσοκοπούν;
«Σταδιακή αύξηση του αφορολόγητου ορίου με κριτήρια κοινωνικής δικαιοσύνης, ιδιαίτερα για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους». Αυτό το «σταδιακή» είναι ανησυχητικό: δεν υπάρχει χρονικό όριο. Φέτος πάντως θα κλάψουν μανούλες.
« Αντικατάσταση του Ειδικού Τέλους Ακινήτων και όλων των φόρων επί της ακίνητης περιουσίας με ενιαίο προοδευτικό φόρο». Αυτός ο προοδευτικός φόρος θα ισούται άραγε με την πρόσθεση όλων των επί μέρους φόρων ακινήτων; Δεν διαβάζουμε ούτε μια λεξούλα για πιθανή μείωση των απαιτήσεων του κράτους από τους διαμερισματούχους.
«Μετατροπή του αρνητικού ισοζυγίου εισαγωγών-εξαγωγών στον αγροτικό τομέα σε θετικό». Εξαγγελία που θυμίζει την πρώτη φράση της Αγίας Γραφής: και εγένετο φως. Και εγένετο αγροτική παραγωγή.
«Επίσπευση αποπληρωμής ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου προς τον επιχειρηματικό κόσμο. Εφαρμογή της αρχής συμψηφισμού οφειλών από και προς το Δημόσιο. Αναστολή κάθε προστίμου και διακανονισμός, όταν υπάρχει χρέος του Δημοσίου». Αυτό μπορεί να ψηφιστεί και αύριο. Να πουν, όμως, και πού θα ευρεθούν τα χρήματα (χωρίς να ανασταλούν τα «κοινωνικά ισοδύναμα»).
«Αποκατάσταση του χαρτοφυλακίου των ασφαλιστικών ταμείων με ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και πόρους δημόσιας περιουσίας». Εννοούν ομόλογα, που θα είναι χρήσιμα σε επόμενες ζωές, για όσους πιστεύουν στη μετενσάρκωση. Οι δε «πόροι» θυμίζουν τα σχέδια των φτωχών που λένε «άμα κερδίσω το λαχείο, θα αγοράσω…».
«Για τα νοικοκυριά, καταπολέμηση της ακρίβειας με κάθε πρόσφορο μέτρο: σπάσιμο των καρτέλ, έλεγχος ενδο-ομιλικών συναλλαγών…». Πολύ ωραίο αυτό αλλά έχει εξαγγελθεί με τις ίδιες λέξεις από όλους, πριν περάσουν στη φάση της συγκυβέρνησης. Το έχει αφηγηθεί και η Σεχραζάτ.
«Δίκαιη και αναλογική κατανομή των φόρων». Οι έννοιες του δικαίου και της αναλογικότητας ιστορικά σημαίνουν, ότι θα πληρώνουν οι κοροϊδάρες και όσοι δεν μπορούν να αποκρύψουν τα εισοδήματα. Να υπενθυμίσουμε, ότι και η εφετινή φορολογική καταλήστευση της μεσαίας τάξης είναι προϊόν ανάλογων απόψεων περί δικαιοσύνης.
«Διαδικασία αποκρατικοποιήσεων – εγγυήσεις διαφάνειας». Ποιος, πού, πότε πόσο. Τις κερδοφόρες που έχουν βγάλει για ξεπούλημα, δεν τις θέλει κανείς. Αν έχουν ευρεθεί αγοραστές, ας τους παρουσιάσουν με τις επωνυμίες τους. Ετσι όπως το ανακοινώνουν εντάσσεται στη σφαίρα του φαντασιακού.
«Συνολική στρατηγική για χτύπημα γραφειοκρατίας». LOL, ελληνιστί «εδώ γελάμε».
ΠΗΓΗ: tovima.gr
