Του Ρούσου Βρανά
«Ανάπτυξη, ναι... Λιτότητα, όχι».
Μπορεί αυτό το σύνθημα, που σήμερα αντηχεί στη Νότια Ευρώπη, να μη σκορπάει ρίγη συγκινήσεως, όπως το παλιό επαναστατικό σύνθημα «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα», αλλά σίγουρα δεν είναι λίγοι εκείνοι, που στο άκουσμά του ανατριχιάζουν από φρίκη στις...
Βρυξέλλες και στη Φρανκφούρτη.
Η Ευρώπη ίσως να βρήκε τελικά σε αυτό τη διέξοδό της από τη σημερινή απομόνωσή της.
Σε έναν τόσο αβέβαιο κόσμο, σαν κι αυτόν που ζούμε, λίγοι θα κλάψουν αν ξεμπερδέψουμε εδώ και τώρα και για πολλά χρόνια ακόμη με τη λιτότητα. Ανάμεσά τους η Ανγκελα Μέρκελ, η οποία την επέβαλε, όπως ακριβώς έκαναν οι προληπτικοί γιατροί του Μεσαίωνα που πίστευαν ότι μπορούσαν να σώσουν τη ζωή ενός ασθενούς υποβάλλοντάς τον σε αφαίμαξη μέχρι θανάτου.
Η απουσία κάθε λογικής σε αυτή την πεποίθηση, πως ο περιορισμός της ζήτησης και της απασχόλησης θα μπορούσε, με τη δύναμη κάποιας αλλόκοτης αλχημείας, να αποκαταστήσει στην ευρωπαϊκή ήπειρο την ανάπτυξη και να μειώσει το χρέος, παραπέμπει σε σκοταδιστικούς μυστικισμούς του παρελθόντος. Και όπως συνέβη με πολλούς μυστικισμούς, επισημαίνει σε κύριο άρθρο της η ιρλανδική εφημερίδα «Ιντιπέντεντ», έχει οδηγήσει σήμερα σε μια ηθική, οικονομική και πολιτική αποτυχία παρόμοια με εκείνη της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης.
Η υποταγή της ευρωπαϊκής ελίτ σε μια φαουστική συμφωνία με τους διεθνείς τραπεζίτες, με την ελπίδα πως με αυτή τη δουλικότητα θα μπορούσε να σώσει το τομάρι της, πιστοποιεί πόσο είναι σήμερα βαθιά η ηθική παρακμή των πολιτικών ηγεσιών. Και εξηγεί, γιατί μέσα από αυτό το ηθικό κενό αναδύονται νέες πολιτικές δυνάμεις, που κινούνται στα όρια του πολιτικού συστήματος.
Οπως το Σιν Φέιν.
Το κόμμα που κάποτε αποτελούσε την πολιτική πτέρυγα του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, ο οποίος είχε πάρει τα όπλα για την απελευθέρωση της Ιρλανδίας από τον αγγλικό αποικιοκρατικό ζυγό, σήμερα βγαίνει δεύτερο στις δημοσκοπήσεις. Ο ηγέτης του Τζέρι Ανταμς χαρακτήρισε τις προάλλες «θατσερικούς και ριγκανικούς δεξιούς» τους υποστηρικτές της ευρωπαϊκής δημοσιονομικής συνθήκης αιώνιας λιτότητας. Και κάλεσε τον ιρλανδικό λαό να καταψηφίσει αυτή τη συνθήκη στο δημοψήφισμα που θα διεξαχθεί στις 31 Μαΐου. Προσέθεσε μάλιστα πως η Ιρλανδία θα μπορούσε ακόμη και να χρησιμοποιήσει το δικαίωμα του βέτο στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
Το κόμμα του έχει διατυπώσει προτάσεις για ριζοσπαστική ανατροπή της ακολουθούμενης ευρωπαϊκής πολιτικής. Σε αυτές περιλαμβάνεται μια γενικευμένη διαγραφή ενός μεγάλου μέρους των χρεών της Ιρλανδίας αλλά και των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, που σήμερα στενάζουν κάτω από το βάρος της «δημοσιονομικής προσαρμογής» και της άγριας λιτότητας.
Η παράδοση της ευρωπαϊκής πολιτικής ελίτ στους τραπεζίτες μας θυμίζει τα χρόνια της αποικιοκρατίας.
Ο αντιαποικιακός αγώνας μοιάζει σήμερα αναχρονιστικός. Ομως, αν δυνάμεις που διακρίθηκαν σε αυτόν αναδύονται πάλι στο ευρωπαϊκό πολιτικό τοπίο, είναι επειδή το ίδιο αναχρονιστική αποδείχτηκε η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ, που μετατρέπει αδυσώπητα τις ασθενέστερες ευρωπαϊκές χώρες σε τριτοκοσμικές μπανανίες.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
