Αν κακομάθεις με τα θαύματα Θέλεις ολοένα κι άλλα
Λ.Παπά, «Τα θαύματα»Φίλες και φίλοι,
Ουτοπικοί οραματιστές και αριστεροί ρεαλιστές, έχουμε μπλέξει άσχημα. Μας στρίμωξαν ανάμεσα...
στο Ιερατείο του ΔΝΤ, το κομμουνιστικό Αλάθητο και τη (μεταθανάτεια;) Σωτηρολογία του σοσιαλφιλελευθερισμού.
Η δοξολόγηση, η κρίση και το τέλος του Καπιταλισμού, άλλοτε εμφανίζονται ως εσχατολογική θρησκεία κι άλλοτε ως (κεκαλυμένη;) business.
Άπαντες «κερδοσκοπούν» με το φόβο του αύριο και με τις ενοχές του χτες.
Δεν υπάρχει Δημοκρατία, Ελευθερία και Κοινωνία χωρίς όρια. Η Δημοκρατία θ’ανοίξει το δρόμο στον σοσιαλισμό μόνον αν η ίδια ανανεωθεί και ανά – νομιμοποιηθεί.
Καμία θεωρία παιγνίων δεν μπορεί να επηρεάσει σε θετική κατεύθυνση την, πολιτικά, συμπεριφορά των πολιτών, όταν η ηγεσία τους αλλά και οι ίδιοι απορρίπτουν τόσο την εμπιστοσύνη και το σεβασμό στους θεσμούς, όσο και την υπακοή σε κανόνες. Καμία τεχνολογία και κανένα ψηφιακό δίκτυο δεν μπορεί να αντικαταστήσουν την καθαρή σκέψη.
Καθαρή σκέψη δεν υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα. Κινούμαστε όλοι άναρχα ανάμεσα στην απόλυτη ελευθερία και στην τυραννία του «οικονομικού ορθού» (όπου ο εκλογέας εξισούται με τον καταναλωτή ψευδαισθήσεων και ο πολιτικός με τον παραγωγό επιχειρηματικών σχεδίων).
Είχαμε αναθέσει σ’ένα mega – Κράτος την αρμοδιότητα (εξουσία) να διαχειρίζεται τις κοινωνικές μας προϋποθέσεις κι αυτό λειτούργησε αντικοινωνικά (με βάση τη συμπαιγνία οικονομικής ελίτ, εμπόρων πολιτικών ονείρων και λειτουργικών διανοούμενων).
Τώρα καλούμεθα να εκχωρήσουμε το μέλλον μας σε ένα min- Κράτος όπου θα κυριαρχούν η «σοσιαλιστική τεχνοκρατία», η διαχειριστική γραφειοκρατία και τα κοσμοπολίτικα λόμπυς.
Από την άλλη δεν είναι η Αριστερά, να θάβει επί 90 χρόνια τους νεκρούς της. Καιρός ν’ασχοληθεί με τους ζωντανούς.
Όταν λέμε, ότι για όλα φταίει ο καπιταλισμός που κάποτε θα νικήσουμε.
Είμαστε «αριστεροί» για τον Παράδεισο (και όχι για το σήμερα).
Μόνον όταν λέμε πως θα λιγοστέψουμε τις συνέπειες τώρα, είμαστε πραγματικοί εκπρόσωποι και εκφραστές των αγώνων του λαού.
Κανείς δεν δικαιώνεται από τον εαυτό του (και τους γύρω του) ή από τα λάθη των άλλων. Αρκετές προφητείες διαψεύστηκαν.
Η ΔΗΜΑΡ πρέπει να βάλλει ως πρώτους στόχους:
* Την αστική ολοκλήρωση του κράτους
* Την ενίσχυση του αισθήματος του συν-ανήκειν όλου του λαού
* Τη σταθερή προσήλωση της κοινωνίας στους δημοκρατικούς θεσμούς
Οι ριζικές σοσιαλιστικές αναδρομές χρειάζονται σοβαρό σχεδιασμό και λαϊκή συναίνεση.
Άλλωστε, χωρίς στέρεη δημοκρατική βάση κουνιέται το όποιο επικοδόμημα.
Το τετράπτυχο της ΔΗΜΑΡ, τα 4Δ:
* Δημοκρατία
* Δημόσιο Συμφέρον
* Δικαιοσύνη
* Διαφάνεια
Με την κοινωνία για την κοινωνία.
Αφού ο κοινωνικός αποκλεισμός δεν έχει χρώμα, τότε και το καλειδοσκόπιο της ΔΗΜΑΡ πρέπει ν’ανοίξει και να στοχεύει στην Ισοελευθερία και συστράτευση όλων για όλους.
Αν το κοινωνικό υποκείμενο της Αριστεράς είναι όλοι οι αριστεροί, αν η ΔΗΜΑΡ είναι το κόμμα των αριστερών (και όχι απλώς ένα αριστερό κόμμα) τότε η ΔΗΜΑΡ είναι χρήσιμη και αναγκαία για την Ελληνική Δημοκρατία. Αρκεί να μη θυσιάσει ποτέ την εσωτερική ή πολιτική δημοκρατία στο όνομα των όποιων σκοπιμοτήτων, νομοτελειών και ιδεολογημάτων.
*Γιάννης Πανούσης καθηγητής εγκληματολογίας του τμήματος ΕΜΜΕ του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, υποψήφιος Βουλευτής Α’ Περιφέρειας Αθηνών με τη Δημοκρατική Αριστερά
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
