Του Νίκου Γ. Ξυδάκη
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 6ης Μαΐου, άδηλο, ρευστό, πολύσημο, αναμένεται εναγωνίως, εδώ και στις ξένες πρωτεύουσες, ταυτοχρόνως με το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών.
Η Αθήνα, για πολλοστή φορά...
συγκεντρώνει το διεθνές ενδιαφέρον:
οι εξελίξεις στη μικρή χώρα με το μεγάλο συμβολικό φορτίο προφανώς δεν αφορούν μόνο τους δοκιμαζόμενους Ελληνες, στερεοτυπικά αμαρτωλούς, παρεκκλίνοντες, υποπαραγωγικούς, ανοργάνωτους και διεφθαρμένους.
Οι ραγδαίες ελληνικές εξελίξεις της τελευταίας διετίας στο οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό πεδίο, αφορούν τους πληθυσμούς του ευρωπαϊκού Νότου και όλης της Ευρώπης.
Ο,τι συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα, αναλογικά, θα συμβεί και στην υπόλοιπη Ευρώπη: η ελληνική ασθένεια είναι τοπική εκδήλωση της ευρωπαϊκής ασθένειας, μιας συστημικής νόσου η οποία προσέβαλε πρώτα και σφοδρότερα το μέλος με την πιο ανίσχυρη άμυνα.
Κατά τούτο, είναι μάταιες, και μάλλον θλιβερές, οι προσπάθειες του εγχώριου πολιτικού συστήματος να πείσει το εκλογικό σώμα, ότι τάχα έχει λύσεις για την κρίση, ή ότι προσδοκά ανάκαμψη σε εύλογο χρόνο. Είναι ψέμα. Και είναι διπλά επικίνδυνοι, όσοι υπόσχονται τέτοιες σωτηρίες: είτε γνωρίζουν την πραγματικότητα και την αποκρύπτουν κακοβούλως, είτε δεν τη γνωρίζουν λόγω ψυχοπνευματικής ανεπάρκειας.
Η κρίση θα διαρκέσει και θα βαθύνει και θα εξαπλώνεται· εδώ και αλλού.
Και η έξοδος συναρτάται με τις εξελίξεις στην Ευρώπη και τον κόσμο.
Αυτό πρέπει να ειπωθεί στους πολίτες με παρρησία.
Θα λειτουργούσε ανακουφιστικά, σαν τέλος του φενακισμού και σαν έναρξη μιας νέας συνειδητοποίησης της ιστορικής πραγματικότητας. Ψυχολογικά, αυτή η γενναία παραδοχή θα ήταν ο προσδοκώμενος «πάτος» του βαρελιού, και θα επέτρεπε στην κοινωνία να αρχίσει να αναγνωρίζει τις πραγματικά δικές της αδυναμίες και δυνάμεις, τις βουλήσεις και τις αντοχές της.
Να δούμε, επιτέλους, τους εαυτούς μας, όχι στους καθρέφτες του εκβιασμού και της προπαγάνδας, αλλά στο πεδίο της Ιστορίας, του πραγματικού.
Εκεί υπάρχει το μέλλον.
http://www.kathimerini.gr/
