8 Νοε 2011

Να πού βγαίνει ο ήλιος...


Του Paul Krugman
Η επιστήμη των υπολογιστών και τα πράγματα που μπορείς να κάνεις με τα κομπιούτερ, κυριάρχησαν επί δεκαετίες στην ιστορία της τεχνολογίας, στην κοινή γνώμη, και σε έναν μεγάλο βαθμό στην πραγματικότητα. Ο νόμος του...
Μουρ - σύμφωνα με τον οποίον, η τιμή της επεξεργαστικής ισχύος των υπολογιστών μειώνεται κατά 50% κάθε 18 μήνες - παρήγαγε ένα όλο και πιο ευρύ φάσμα εφαρμογών, από τα φαξ μέχρι το Facebook.

Η κυριαρχία μας στον υλικό κόσμο, από την άλλη πλευρά, έχει προχωρήσει με πολύ πιο αργούς ρυθμούς. Οι πηγές της ενέργειας είναι σχεδόν ίδιες με αυτές που είχαμε πριν από μια γενιά.

Αλλά αυτό ίσως πρόκειται να αλλάξει σύντομα. Είμαστε, ή τουλάχιστον θα έπρεπε να είμαστε, στα πρόθυρα μιας ενεργειακής μεταμόρφωσης, η οποία προκαλείται από το ταχέως μειούμενο κόστος της ηλιακής ενέργειας. Ναι, της ηλιακής ενέργειας.

Αν αυτό σας εκπλήσσει, αν θεωρείτε ακόμη την ηλιακή ενέργεια σαν κάποιο είδος χίπικης φαντασίωσης, φταίει το απολιθωμένο πολιτικό μας σύστημα, μέσα στο οποίο οι παραγωγοί ενέργειας από ορυκτά καύσιμα έχουν και ισχυρούς πολιτικούς συμμάχους και μια ισχυρή μηχανή προπαγάνδας, η οποία δυσφημεί τις εναλλακτικές λύσεις.

Τα πιο απλά οικονομικά μας λένε ότι μια βιομηχανία που επιβάλλει μεγάλα κόστη σε τρίτους θα πρέπει να «εσωτερικεύει» αυτά τα κόστη - δηλαδή, να πληρώνει για τις ζημιές που προκαλεί, θεωρώντας αυτή τη ζημία σαν μέρος του κόστους παραγωγής.

Και όμως, αυτό που ζητάει η βιομηχανία των ορυκτών καυσίμων και οι υποστηρικτές της είναι, φυσικά, ακριβώς το αντίθετο: να μην είναι υπόλογη, ούτε να πληρώνει για τις ζημίες που προκαλεί. Γιατί; Επειδή έχουμε ανάγκη από αυτή την ενέργεια! Για παράδειγμα, η υποστηριζόμενη από την βιομηχανία οργάνωση Εnergyfromshale διακηρύσσει ότι «υπάρχουν μόνο δύο πλευρές στη συζήτηση: εκείνοι που θέλουν το πετρέλαιο και το φυσικό αέριό μας να αναπτύσσονται με ασφαλή και υπεύθυνο τρόπο, και εκείνοι που δεν θέλουν το πετρέλαιο και το φυσικό μας αέριο να αναπτύσσονται καθόλου».

Και τώρα, να μια ιστορία τεχνολογικής επιτυχίας την οποία δεν έχετε ακούσει: η τιμή των συλλεκτών ηλεκτρικής ενέργειας πέφτει τόσο γρήγορα, ώστε κάποιες εταιρείες που τους κατασκευάζουν, όπως η χρεοκοπημένη Solyndra, δεν μπόρεσαν να αντέξουν τον ανταγωνισμό. Στην πραγματικότητα, η πρόοδος στους συλλέκτες ηλιακής ενέργειας είναι πλέον τόσο ραγδαία και συνεχιζόμενη ώστε, όπως έγραψε ένα μπλογκ στο Scientific American, «μιλάμε πλέον για έναν νόμο του Μουρ στην ηλιακή ένεργεια», με τις τιμές να πέφτουν σχεδόν κατά 7% τον χρόνο.

Αυτό έχει ήδη οδηγήσει σε ταχεία ανάπτυξη στις ηλιακές εγκαταστάσεις, αλλά ίσως είμαστε στα πρόθυρα μιας ακόμη μεγαλύτερης αλλαγής. Αν συνεχιστεί σταθερά η πτωτική τάση - αν και μοιάζει να επιταχύνεται - βρισκόμαστε μόλις λίγα χρόνια πριν από το σημείο στο οποίο το ηλεκτρικό ρεύμα από συλλέκτες ηλιακής ενέργειας θα γίνει πιο φθηνό από τον ηλεκτρισμό που παράγεται με την καύση άνθρακα.

Και αν τιμολογούσαμε σωστά την ενέργεια που προέρχεται από τον άνθρακα, λαμβάνοντας υπ' όψιν το τεράστιο κόστος στην υγεία, το περιβάλλον και τα άλλα κόστη που επιβάλλει, το πιθανότερο είναι ότι θα είχαμε ήδη ξεπεράσει αυτό το σημείο.

Μήπως όμως το πολιτικό μας σύστημα πρόκειται να καθυστερήσει την ενεργειακή μεταμόρφωση που βρίσκεται τώρα τόσο κοντά μας;

Ας το αντιμετωπίσουμε: ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής τάξης μας, συμπεριλαμβανομένου στην ουσία ολόκληρου του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, τάσσεται αναφανδόν υπέρ ενός ενεργειακού τομέα που κυριαρχείται από ορυκτά καύσιμα, και είναι ενεργητικά εχθρικό προς τις εναλλακτικές.

Αυτή η πολιτική τάξη θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να εξασφαλίσει επιχορηγήσεις για την εξόρυξη και την χρήση ορυκτών καυσίμων, τόσο με άμεσο τρόπο, με τα χρήματα των φορολογουμένων, όσο και με έμμεσο, επιτρέποντας στην βιομηχανία αυτή να μην καταβάλει τα περιβαλλοντικά κόστη, ενώ θα γελοιοποιεί τεχνολογίες όπως η ηλιακή ενέργεια.

Ετσι, αυτό που πρέπει να ξέρετε είναι ότι τίποτε από όσα ακούτε από αυτούς τους ανθρώπους δεν είναι αλήθεια. Η ηλιακή ενέργεια είναι πλέον αρκετά φθηνή. Να πού βγαίνει ο ήλιος, αρκεί να θελήσουμε να τον αφήσουμε να μας ζεστάνει.

The New York Times
ΠΗΓΗ: tovima.gr