Από την Ζέζα Ζήκου
Ας μην ξεχνάμε, ότι το μέλλον είναι μεγαλύτερο από το παρόν και ότι η αποπληρωμή των χρεών έχει βαρύτατο κόστος.
Πρέπει να κερδηθεί μέσω σκληρών δημοσιονομικών και εργασιακών πολιτικών, από τις οποίες...
υποφέρουν πρωτίστως τα αδύναμα νοικοκυριά.
Η ελληνική κοινωνία έχει, ήδη, πικρά αντιληφθεί, ότι δεν αρκεί η λογική των θυσιών για την αντιμετώπιση της κρίσης. H δυσαρέσκεια που εκτρέφεται από τη δομική απορρύθμιση της ελληνική οικονομίας, που υπαγορεύει η τρόικα, είναι τεράστια.
Ας υποθέσουμε, όμως, ότι θα γλιτώσουμε.
Οτι η Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΔΝΤ έβαλαν ξανά το χέρι στην τσέπη και μας έσωσαν από τη χρεοκοπία με τη νέα βοήθεια, ότι όλοι οι υπόλοιποι μειώσαμε για πολλοστή φορά τις αμοιβές, χάσαμε τα επιδόματα, πληρώσαμε πενταπλά αυξημένους φόρους και το έλλειμμα άρχισε να μειώνεται ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Και λοιπόν, τι σημαίνει αυτό; Οτι σώθηκε η ελληνική οικονομία;
Ασφαλώς και όχι.
Μια χώρα που έχει 350 δισ. ευρώ χρέος, ελλειμματικό προϋπολογισμό και κυρίως τεράστιο έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών δεν σώζεται ούτε με μεγαλύτερο «κούρεμα».
Για να σωθεί, πρέπει να μειώσει το έλλειμμα εξωτερικών συναλλαγών και να περάσει σε πλεόνασμα.
Τα πράγματα είναι απλά μαθηματικά. Ή μάλλον απλά ελληνικά.
Οταν έχεις έλλειμμα, δεν μπορείς να μειώσεις το χρέος. Αντίθετα, καλύπτεις το έλλειμμα με νέο χρέος.
Για να κερδίσεις πρέπει να βγάλεις πλεόνασμα. Από πού; Από τις συναλλαγές σου με το εξωτερικό. Και για να βγάλεις πλεόνασμα πρέπει να πουλάς προϊόντα και υπηρεσίες στους ξένους και να σου δίνουν χρήμα. Στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Αγοράζουμε προϊόντα και υπηρεσίες και δίνουμε στους ξένους χρήμα. Αρα θα είμαστε διαρκώς χαμένοι.
Από το 1980 ώς το 2010 - τα τελευταία 30 χρόνια, δηλαδή - η Ελλάδα εισέπραξε 50 δισ. ευρώ με τις επιδοτήσεις. Αυτή είναι η μια πηγή του πλούτου μας.
Η άλλη είναι το χρέος. Το 1980, το δημόσιο χρέος ήταν χαμηλότερο από τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Στα 30 χρόνια, όμως, που ακολούθησαν, δανειστήκαμε συνολικά περί τα 300 δισ. ευρώ!
Αν προσθέσουμε, λοιπόν, τα 50 δισ. ευρώ επιδοτήσεις και τα 300 δισ. ευρώ χρέος βρίσκουμε ότι εισέρρευσε χρήμα 350 δισ. ευρώ.
Αυτό το χρήμα είναι, που δημιούργησε τον υψηλό ρυθμό ανάπτυξης.
Αυτό είναι το χρήμα που είδαμε στα μπουζούκια, στις βίλες, στα πούρα, στα κότερα. Και εφ’ όσον το είδαμε εκεί, σημαίνει ότι δεν επενδύθηκε σε εργοστάσια, σε επιχειρήσεις, σε ανάπτυξη.
Αυτά τα 350 δισ. ευρώ είναι το μέγεθος της πλαστής ευημερίας της ελληνικής οικονομίας.
Μετά τριάντα χρόνια υπερχρέωσης, λοιπόν, φθάσαμε στη στιγμή της αλήθειας, στην ώρα τού «όλα εδώ πληρώνονται».
Για τα ληστρικά μέτρα που μας ανάγκασαν οι πιστωτές μας να πάρουμε, θα πλακωνόμαστε στη Βουλή, στα καφενεία και στα τηλεπαράθυρα για το αν φταίει το ΠΑΣΟΚ ή η Ν.Δ., για το ποιον θα στείλουμε ή δεν θα στείλουμε στη φυλακή και θα τρώμε τις σάρκες μας διότι δεν θα υπάρχουν χρήματα για να φάμε τίποτε άλλο.
Μέχρις ότου εξαιτίας της έλλειψης χρήματος, εργασίας και προοπτικής (και αφού φύγουν οι ξένοι μετανάστες που δεν θα βρίσκουν δουλειές και οι μισοί δικοί μας ως μετανάστες για να βρουν δουλειές στο εξωτερικό) γίνουμε επιτέλους πιο ανταγωνιστικοί και αρχίσουμε να πουλάμε στους ξένους υπηρεσίες και προϊόντα για να εισπράξουμε χρήμα, που θα πρέπει να δίνουμε πίσω στους ξένους για να μειώσουμε το χρέος. Και φανταστείτε ότι αυτό είναι το καλό σενάριο!
Ομως, ο φόβος ενός έθνους μήπως χρεοκοπήσει, μολονότι βρίσκεται εντός της Ε.Ε., αποδείχθηκε δικαιολογημένος. Ναι, όσον αφορά στην Ελλάδα... Στη Φραγκφούρτη θεωρείται δεδομένο, ότι η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει. Το μεγάλο «κούρεμα» των «τοξικών» ομολόγων μας ισοδυναμεί με επίσημη πτώχευση.
Η συμφωνία της 21ης Ιουλίου είναι η μοναδική «ελεγχόμενη χρεοκοπία», αφού ο εθελοντικός χαρακτήρας «επιτρέπει» τις απώλειες, χωρίς να ενεργοποιεί τα ασφάλιστρα κινδύνου και χωρίς τα ελληνικά ομόλογα να καθίστανται ακατάλληλα, ως ενέχυρα που καταθέτουν οι τράπεζες στην ΕΚΤ για την ανακύκλωση της ρευστότητας.
Μεγαλύτερη περικοπή του δημοσίου χρέους ακυρώνει τον εθελοντικό χαρακτήρα, ισοδυναμεί με μη ελεγχόμενη χρεοκοπία και καταδικάζει σε χρεοκοπία το τραπεζικό και ασφαλιστικό σύστημα της χώρας μας...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
ΠΗΓΗ: παρέμβαση
