Του Ρούσσου Βρανά
Ας δίνουν και παίρνουν τα συνέδρια των διεθνών οργανισμών για την κατάργηση της δουλείας.
Οι δούλοι είναι σήμερα, περισσότεροι από όσοι ήταν σε οποιαδήποτε άλλη περίοδο της ανθρώπινης κοινωνίας.
Αν τους καλοκοιτάξουμε, ίσως να... αναγνωρίσουμε στα πρόσωπά τους και το δικό μας.
Το αμερικανικό περιοδικό «Time» έγραφε πέρυσι, για σύγχρονους αφέντες και δούλους που εξαναγκάζονται να δουλεύουν γι' αυτούς απλήρωτοι, επειδή, είτε με δόλο είτε με βία, είναι φορτωμένοι με φόρους και με χρέη.
Στις τριτοκοσμικές χώρες. Εκεί ήταν μέχρι τώρα το εργαστήριο για τα πιο αποτρόπαια πειράματα της ανθρώπινης εκμετάλλευσης.
Ομως, έναν χρόνο αργότερα, έναν χρόνο πιο βαθιά στην κρίση, στους φόρους και τα χρέη, ο Μπερνάρ Κοντ, καθηγητής των Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Μπορντό, ανακαλύπτει έναν τρίτο κόσμο στην αυλή μας.
Μιλάει για μια διαδικασία «τριτοκοσμοποίησης» των λαών της Ευρώπης. Και εκφράζει τη βεβαιότητα πως θα προσκρούσει σε κοινωνικά εμπόδια.
Η ανθρώπινη ιστορία είναι γεμάτη από ανώφελες θυσίες αλλά και από εξεγέρσεις που ξέσπασαν εξαιτίας άδικων φόρων: από τις ΗΠΑ της κρίσης του 1930, που μέσα σε δύο χρόνια διπλασίασαν τους φόρους με αποτέλεσμα να εξωθήσουν τους φορολογουμένους σε ανυπακοή, μέχρι τη Βρετανία της Θάτσερ, που η φορολογία, την οποία επέβαλε κυρίως στα χαμηλά εισοδήματα, οδήγησε σε ταραχές.
Η επιβολή φόρων είναι μία από τις υπέρτατες εξουσίες μιας κυβέρνησης.
Οταν αυτοί επιμερίζονται αναλογικά σε όλους τους πολίτες και όταν έχουν ανταποδοτικό χαρακτήρα γίνονται εύκολα αποδεκτοί.
Ομως, βλέπουμε σήμερα ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να τοποθετούν τα μεγάλα εισοδήματα στο φορολογικό απυρόβλητο και να καταδικάζουν τους φτωχότερους πολίτες σε μια φορολογική δουλεία δίχως τέλος, προκειμένου να αποπληρωθούν τα δάνεια των υπερχρεωμένων χωρών τους.
Ο πρώτος κόσμος γίνεται έτσι γοργά τρίτος.
Μάλιστα, ο οικονομολόγος Μάικλ Χάντσον διαπιστώνει μια γενικότερη οπισθοδρόμηση:
«Πρέπει να αντιληφθούμε, πως αυτό που προσπαθούν να κάνουν, είναι να γυρίσουν πίσω τον Διαφωτισμό, να γυρίσουν πίσω την ηθική φιλοσοφία και τις κοινωνικές αξίες της κλασικής πολιτικής οικονομίας, που οδήγησαν στις νομοθεσίες της προοδευτικής εποχής.
Η πλεονεξία τους είναι απεριόριστη (όπως θα έλεγε ένας Αριστοτέλης).
Η οικονομία έχει μπει στον δρόμο της επιστροφής στην εποχή που οι άνθρωποι ήταν υπόδουλοι στα χρέη. Ο δρόμος προς τη δουλεία δεν οδηγεί στην οικονομική πρόοδο και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου, αλλά στη διάλυση του κράτους και των ρυθμιστικών αρχών, προκειμένου να γεννηθεί μια νέα φεουδαρχική ολιγαρχία».
Τα ίδια έγραφε και ο Πάραγκ Χάνα στο αμερικανικό περιοδικό «Φόρεϊν Πόλισι»: «Οι κυβερνήσεις και οι κυρίαρχοι του σύμπαντος μας γυρίζουν πίσω σε ένα μέλλον, που προοιωνίζεται έναν νέο μεσαίωνα».
Η παγκόσμια οικονομική κρίση μας δίνει την εντύπωση πως ζούμε όλοι στον ίδιο κόσμο.
Ομως, η αλήθεια είναι, πως οι πολλοί ζουν στον τρίτο κόσμο.
Και μόνο οι λίγοι απολαμβάνουν τον πρώτο, τουλάχιστον για όσο ακόμη πολίτες ανδράποδα θα πληρώνουν τους φόρους και τα χρέη, που δεν πληρώνουν αυτοί.
ΠΗΓΗ: tanea.gr
