«Oταν ο γιατρός μού είχε πει ότι έχω καρκίνο θυμάμαι ότι τα έβλεπα όλα σε αργή κίνηση. Σαν να γίνεται σεισμός 10 ρίχτερ, να γκρεμίζονται όλα γύρω σου κι εσύ να τρέχεις να σωθείς...». Η 47χρονη κυρία Χαρούλα Νικολαΐδου ασθένησε από καρκίνο του μαστού πριν από τρία χρόνια....
«Ημουν πολύ τυπική με τις εξετάσεις μου, σε βαθμό που φίλοι και γνωστοί με κορόιδευαν. Για κάποιον λόγο ήμουν πάντα ψυλλιασμένη. Ισως επειδή είχαμε χάσει την αδελφή του πατέρα μου από την ίδια νόσο. Δεν ξέρω...». Από την ηλικία των 40 ετών έκανε κάθε χρόνο ψηφιακή μαστογραφία. Ολες ήταν «καθαρές», ακόμη και αυτή που έκανε τη χρονιά κατά την οποία διαγνώστηκε η νόσος. «Παρ΄ ότι είχα υποβληθεί σε μαστογραφία, για κάποιον λόγο πίστευα ότι κάτι έχω. Εκτός από γυναικολόγο πήγαινα και σε μαστολόγο, ο οποίος μου έκανε υπέρηχο και ψηλάφηση. Από τον υπέρηχο κάτι φάνηκε, διότι ο όγκος ήταν σε αρχικό στάδιο και σε μεγάλο βάθος. Ακόμη και τότε όμωςδεν ήμασταν σίγουροι αν ήταν κακοήθης».
Η κυρία Νικολαΐδου εισήχθη στο χειρουργείο χωρίς να γνωρίζει αν ο όγκος τον οποίο θα αφαιρούσε ήταν κακοήθης. «Ημουν έξω από το χειρουργείο και μου έλεγαν ότι κατά πάσα πιθανότητα ήταν καλοήθης. Το χειρουργείο έγινε, ο όγκος αφαιρέθηκε, μου είπαν ότι είχα καρκίνο- ευτυχώς σε αρχικό στάδιο- και ξεκίνησα θεραπείες. Την περίοδο που έκανα χημειοθεραπεία θυμάμαι ότι νευρίαζα όταν έβλεπα άλλες γυναίκες με το ίδιο πρόβλημα να στεναχωριούνται για την απώλεια των μαλλιών τους. “Το θέμα είναι να σωθούμε, τα μαλλιά θα ξαναφυτρώσουν”έλεγα τότε. Αυτά τα έλεγα ίσως επειδή δεν βασιζόμουν ποτέ στην εμφάνισή μου. Τώρα σκέφτομαι ότι το μαλλί είναι μέρος της εικόνας μας».
Το διάστημα κατά το οποίο μια γυναίκα με καρκίνο του μαστού υποβάλλεται σε θεραπεία «τρέχει», δεν έχει χρόνο να σκεφθεί τι έχει συμβεί. «Οταν τελειώσουν οι θεραπείες και επανέλθεις στη ρουτίνα της προηγούμενης ζωής, νιώθεις ότι έρχεται “τσουνάμι”. Είναι η περίοδος που όλοι προσπαθούν να σε ηρεμήσουν και σε προτρέπουν να ξεχάσεις και να προχωρήσεις. Ακούς συνέχεια να σου λένε “όλα τελείωσαν”, “ξέχασέ το”. Εσύ, όμως, τότε αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι ήταν αυτό που σε χτύπησε. Γι΄ αυτό πιστεύω ότι όλες οι γυναίκες που βιώνουν αυτή την εμπειρία χρειάζονται στήριξη».
Παρά ταύτα, η κυρία Νικολαΐδου δεν σταματά να λέει ότι νιώθει τυχερή. Για τον όγκο ο οποίος διαγνώστηκε σε πολύ αρχικό στάδιο. Για τον σύντροφό της ο οποίος δεν έφυγε στιγμή από δίπλα της. Για τον Πανελλήνιο Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Αλμα Ζωής» όπου βρήκε στήριξη από άλλες γυναίκες οι οποίες είχαν βιώσει ανάλογη εμπειρία. Ηταν για εκείνη ένα απάνεμο λιμάνι...
Η περιπέτεια των τελευταίων τριών χρόνων άφησε έντονα σημάδια στη ζωή της. «Ο καρκίνος με άλλαξε. Βλέπω πια τη ζωή με άλλα μάτια, ζω κάθε στιγμή, εκτιμώ πράγματα τα οποία στο παρελθόν μπορεί να περνούσαν δίπλα μου και να μην τους έδινα σημασία. Μπορεί να ακούγονται κλισέ αυτά που λέωαλλά, πιστέψτε με, τα νιώθω βαθιά μέσα μου...».
«Μπήκε η ζωή μου στη ζυγαριά»
Η σημερινή πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Αλμα Ζωής» κυρία Κλεοπάτρα Γαβριηλίδου αρρώστησε από καρκίνο του μαστού πριν από 12 χρόνια. Ηταν 49 ετών. «Για τέσσερα χρόνια δεν έκανα μαστογραφίαπαρά μόνο υπέρηχο και ψηλάφηση. Μια μέρα ένιωσα έναν όγκο στον δεξιό μαστό. Πήγα στον γιατρό, ο οποίος μου είπε ότι πρέπει να υποβληθώ σε θεραπεία. Τον ρώτησα:“Τι εννοείτε; Πρέπει να πάρω κάποιο φάρμακο, αντιβίωση;”. Απάντησε αρνητικά. “Εννοείτε χημειοθεραπεία; ”τον ξαναρώτησα. Μου είπε:“Ναι”. Είχα την ωριμότητα να το ακούσω, όχι όμως και να το αντέξω. Εχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Θεωρούσα ότι περνούσα τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου και ότι ξαφνικά όλα χάθηκαν. Το παιδί μου ήταν 14 ετών και ήθελα να το δω να μεγαλώνει. Τότε πίστεψα ότι δεν θα τα κατάφερνα».
Τα κατάφερε όμως. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου, ακτινοθεραπεία, χημειοθεραπεία και ορμονοθεραπεία για δέκα χρόνια. «Αυτή η περίοδος είναι πολύ σκληρή. Οχι γιατί χάνεις τα μαλλιά σου- ήξερα ότι ήταν θέμα χρόνου να ξαναβγούν- αλλά γιατί μπαίνει στη ζυγαριά η ίδια η ζωή σου».
Στον αγώνα που έδωσε η κυρία Γαβριηλίδου δεν ήταν μόνη. Τη στήριξε η οικογένειά της αλλά και γυναίκες με τις οποίες στη συνέχεια «δέθηκε» από τον Σύλλογο «Αλμα Ζωής». «Οταν ολοκλήρωσα τις θεραπείες μου και άρχισα να αναρρώνω, θέλησα να στηρίξω κι εγώ άλλες γυναίκες που αντιμετώπιζαν το ίδιο πρόβλημα. Αλλιώς ακούς τον γιατρό σου να σου λέει ότι όλα θα πάνε καλά και αλλιώς μια γυναίκα η οποία έχει βιώσει ό,τι κι εσύ. Τη βλέπεις μπροστά σου, είναι καλά και πιστεύεις ότι κι εσύ θα έχεις την ίδια πορεία».
Σήμερα, Ημέρα Υγείας του Μαστού, η πρόεδρος του Συλλόγου «Αλμα Ζωής» καλεί όλες τις γυναίκες που έρχονται αντιμέτωπες με τον καρκίνο του μαστού να μη χάνουν το κουράγιο τους. «Ο καρκίνος του μαστού δεν είναι μόνο θάνατος. Είναι και ζωή και εμείς είμαστε τα ζωντανά παραδείγματα. Βιώσαμε τον καρκίνο και σήμερα βρισκόμαστε ξανά στον στίβο της ζωής...».
ΑΛΜΑ ΖΩΗΣ
«Αλμα Ζωής», Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών με Καρκίνο Μαστού Διεύθυνση: Αριστοτέλους 79-81, 10 434 Αθήνα
Τηλέφωνο: 210 4180.006
Fax: 210 4180.016
Ιστοσελίδα: www.almazois.gr
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ on-line
