ΣΑΝΤΙΑΓΟ. Στα κρεβάτια τους κοιμήθηκαν χθες, για πρώτη φορά ύστερα από 70 ημέρες, οι 33 μεταλλωρύχοι που ανασύρθηκαν ζωντανοί από τη στοά στην οποία είχαν παγιδευθεί σε βάθος 700 μέτρων, ενώ ολόκληρο το έθνος της Χιλής αλλά και η παγκόσμια κοινή γνώμη πανηγυρίζουν ακόμη για τη δραματική όσο και συναρπαστική διάσωσή τους. Για τους «Los 33» η χθεσινή ημέρα ήταν μια γιορτή χωρίς τέλος.
Ο πρόεδρος της χώρας Σεμπαστιάν Πινιέρα έσπευσε να τους επισκεφθεί στο νοσοκομείο όπου μεταφέρθηκαν, να τους σφίξει το χέρι και βέβαια να ανεβάσει άκοπα τα ποσοστά δημοτικότητάς του. Οι γιατροί αστειεύονταν συνεχώς μαζί τους, ενώ οι συγγενείς τους διοργάνωσαν πάρτι υποδοχής- και σε όλη τη Χιλή χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν αυθόρμητα στους δρόμους για να γιορτάσουν με ομαδικές προσευχές και άφθονο αλκοόλ την επιτυχία της «θαυματουργής» επιχείρησης.
Τώρα ωστόσο έφθασε και η ώρα της αποζημίωσης για όσα πέρασαν: ήδη οι 33 διασωθέντες έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους να συστήσουν ένα ίδρυμα διαχείρισης των εσόδων που θα προκύψουν από τις συμφωνίες για πληρωμένες συνεντεύξεις προς διάφορα μέσα ενημέρωσης. Με αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να διασφαλίσουν ότι τα χρήματα θα μοιραστούν ισομερώς και ότι δεν θα υπάρξουν ανισότητες ανάλογα με τα προσωπικά χαρακτηριστικά ή τη γοητεία. Εκφράζονται ωστόσο αμφιβολίες για το κατά πόσον οι 33 θα διατηρήσουν την ενότητά τους καθώς εκατοντάδες δημοσιογράφοι έχουν συρρεύσει στο Κοπιάπο «ανεμίζοντας καρνέ επιταγών», όπως γράφει χαρακτηριστικά και η βρετανική εφημερίδα «Ιndependent».
Υπάρχουν όμως και τα δικαστήρια: οι οικογένειες 27 εκ των 33 μεταλλωρύχων έχουν υποβάλει από κοινού αγωγή για αμέλεια εναντίον των ιδιοκτητών του ορυχείου του Σαν Χοσέ αλλά και των επιθεωρητών της κυβέρνησης που συνέχιζαν να δίνουν άδειες συνέχισης της λειτουργίας του, παρά τις εξόφθαλμες ελλείψεις ασφαλείας.
Τo ζήτημα πάντως δεν είναι απλό. Οπως εξηγεί ο Χουάν Εντουάρντο Χερέρα, ανώτερο στέλεχος της Codelco, της κρατικής εταιρείας εκμετάλλευσης των ορυχείων, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες ανήκουν τα μικρά αυτά ορυχεία είναι οριακώς κερδοφόρες. «Αυτό που συνέβη εδώ ήταν ένα ρυθμιστικό λάθος» είπε. «Οι ιδιοκτήτες του ορυχείου προσπαθούσαν να κερδίσουν χρόνο.Οι επιθεωρητές έπρεπε να το έχουν σφραγίσει. Αλλά οι ίδιοι οι μεταλλωρύχοι και οι οικογένειές τους συχνά πιέζουν τους επιθεωρητές να τους αφήσουν να εργάζονται σε ένα επικίνδυνο ορυχείοδιότι αν κλείσειαπλά θα μείνουν χωρίς δουλειά» προσέθεσε.
Πριν από το ατύχημα της 5ης Αυγούστου οι μεταλλωρύχοι που παγιδεύθηκαν στα έγκατα της Γης πληρώνονταν με 1.135 ευρώ τον μήνα. Ο μισθός αυτός ήταν 30%40% υψηλότερος από τον μέσον όρο των εργαζομένων στα ιδιωτικά ορυχεία της χώρας λόγω της επικινδυνότητας του παμπάλαιου ορυχείου αλλά και του ασυνήθιστα μεγάλου βάθους στο οποίο αναγκάζονταν πλέον να κατεβαίνουν οι εργάτες.
Οποιος χάσει στην μπάλα θα πάει πίσω στο ορυχείο
Φορώντας ακόμη μαύρα γυαλιά για να προστατευθούν από την ξαφνική λάμψη, έπειτα από τόσες ημέρες που έζησαν στο σκοτάδι, οι μεταλλωρύχοι έλαβαν πρόσκληση από τον πρόεδρο της χώρας τους Σεμπαστιάν Πινιέρα να επισκεφθούν το Προεδρικό Μέγαρο στα τέλη του μήνα. Οντας και ο ίδιος ποδοσφαιρόφιλος, τους κάλεσε να αντιμετωπίσουν σε ποδοσφαιρικό αγώνα μια ομάδα αποτελούμενη από μέλη της χιλιανής κυβέρνησης! «Η ομάδα που θα κερδίσει θα μείνει στη Λα Μονέδα (Προεδρικό Μέγαρο). Η ομάδα που θα χάσει πάει πίσω στο ορυχείο» αστειεύτηκε, μάλλον ανεπιτυχώς.
ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ on-line
