Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Αν υπάρχει κάτι άλλο που διαφέρει από πέρσι, αυτό είναι τα mass shootings· πέρσι είχαν σταματήσει για κάποιους μήνες (τουλάχιστον στη συνήθη τους συχνότητα), φέτος έχουμε και αυτά να διαχειριστούμε ψυχολογικά.
Τουλάχιστον 8 θύματα στην Ινδιανάπολη και ένας ακόμη νεκρός (ο δράστης που αυτοκτόνησε) στην καλύτερη χώρα του πλανήτη.
Και όποιος δεν βλέπει την απόλυτη αποτυχία της Δύσης στο πρόσωπο της Αμερικής, ας ετοιμάζεται για αυτά που ακολουθούν. Η παρακμή μόλις που έχει ξεκινήσει.
Λένε, ότι όλα είναι μια συνήθεια, αλλά τα mass shootings και οι νεκροί από την αστυνομία (η οποία δεν έχει καταφέρει να αποτρέψει ούτε ένα mass shooting) δεν συνηθίζονται με τίποτα.
Το βράδυ ήμασταν λίγο περισσότεροι στη συγκέντρωση για τις αστυνομικές δολοφονίες· προς το παρόν, η αστυνομία της πόλης είναι αδιάφορη στην παρουσία μας, και (όπως και να το κάνεις) είναι εμπειρία, να γυρνάς κάθε μέρα σπίτι και να πρέπει να ανοίξεις το κομπιούτερ ή την τηλεόραση, για να δεις ποιος ή πόσοι σκοτώθηκαν.
Μόνο 50 εκατομμύρια όπλα πουλήθηκαν πέρσι, ενημερωτικά, σε όλες τις πολιτείες. Καλά θα πάει αυτό.
Βγαίνουν όλη την ώρα οι πολιτικές μαριονέτες της Wall Street και συνιστούν ψυχραιμία στους διαδηλωτές και τους εξεγερθέντες, αλλά άκρα του τάφου η σιωπή όσον αφορά την συμπεριφορά της αστυνομίας και της εθνοφυλακής, ενώ για τα όπλα μέχρι τώρα γίνονται …συστάσεις.
Και ενώ έχουμε βάλει τη …μισή Αμερική φυλακή, η άλλη μισή συνεχίζει να σκοτώνεται μια χαρά.
Όχι γιατί κάποιοι νομίζουν, ότι θα λύσουν το πρόβλημα της βίας με φυλακές, στρατούς και αστυνομίες, χωρίς να αγγίξουν τρίχα από τα μαλλιά των ανισοτήτων.
Η βία έχει εξαπλωθεί παντού (απότοκος των τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων) και δεν μπορεί κανένας πλέον να την σταματήσει.
Και το Σικάγο που ανέφερα στο προηγούμενο κείμενο, υποθετικά είναι μια πόλη όπου έχουν περάσει τις πολιτικές τους οι Δημοκρατικοί. Δεν είναι Τέξας ή Φλόριντα.
Η Αμερική κοιτάζεται πια στον καθρέφτη και δεν γουστάρει καθόλου αυτό που βλέπει.
Τουλάχιστον δεν σπάει τον καθρέφτη. Γιατί, ίσως, αντιμετωπίζοντας κάτι να μην καταφέρεις να το αλλάξεις, αλλά δεν μπορείς να αλλάξεις τίποτα προτού το αντιμετωπίσεις· συγγνώμη, που ακούγομαι καμιά φορά σαν χαλασμένος δίσκος.
Μεγάλη η αντίθεση με κάτι άλλους λαούς που περιμένουν στον προθάλαμο ενός αεροδρομίου τους …τουρίστες.
Η ζωή, στην τελική, δεν εξευτελίζεται ποτέ από μόνη της.
Ή την εξευτελίζεις, ή επιτρέπεις στους άλλους να την εξευτελίζουν.
Και στις ΗΠΑ όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρνούνται να δεχτούν τον εξευτελισμό αυτόν ως κάτι το φυσιολογικό, ως κάτι το κανονικό. Φαντάζονται έναν άλλον κόσμο. Πιο ανθρώπινο. Πιο αξιοπρεπή.
Γιατί όσο εμείς μετράμε τις πληγές μας, κάποιοι μετράνε τα δισεκατομμύριά τους.
Νομίζοντας ότι πάντα έτσι θα είναι ο κόσμος.
Και αυτό είναι η υπέρτατη ύβρις.
Με εκτίμηση,
Άρης
Υ.Γ. Η Ελλάδα δεν είναι Αμερική και ευτυχώς η Αμερική δεν είναι Ελλάδα. Τα μέτωπα και οι πληγές της αμερικανικής κοινωνίας δεν έχουν κλείσει. Και δεν θα κλείσουν. Είναι όλα εδώ. Ανοιχτά. Και συσσωρεύονται συνεχώς μαζί με τα …χρέη. Όχι γιατί, καμιά φορά, πέφτεις και σε κανέναν Ελληνοαμερικανό, που νομίζει ότι η Αμερική τον έχει ανάγκη και που ακόμα και στο …Σικάγο μέσα ζει στην αμορφωσιά. Όλος ο κόσμος ένα χωριό, νομίζει. Γι’ αυτό και πάρα πολλοί Έλληνες αδυνατούν να κάνουν παρέα με άλλους …πολιτισμούς και, αντ’ αυτού, κάνουν παρέα μόνο μεταξύ τους. Γιατί μπορείς να βγάλεις έναν Έλληνα από το μεγάλο χωριό που λέγεται Ελλάδα, αλλά όχι την Ελλάδα από πολλούς Έλληνες. Ωραία φάση δεν λέω. Απλά, όταν τους ακούω να σχολιάζουν για το τριμπούρδελο που αφήσανε και γιατί αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ, και να μου έχουν και άποψη για τις ΗΠΑ, που δεν έκατσαν να τις γνωρίσουν (νοητά ζούνε ακόμα στην Ελλάδα) αναρωτιέμαι ρε διάολε αν πρέπει να πάω στο διπλανό οπλοπωλείο. Too soon?
(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, να επισημάνω για μια ακόμα φορά, πως οι δράστες των μαζικών δολοφονιών είναι πάντα άνδρες και ποτέ γυναίκες. Άνδρας ήταν και ο δράστης στην Ινδιανάπολη, που αυτοκτόνησε στη συνέχεια. Υπάρχει ένα πολύ μεγάλο θέμα εδώ και απορώ γιατί κανείς δεν προσέχει, πως οι δράστες των μαζικών δολοφονιών είναι άνδρες. Ακόμα και στις πολλές επιθέσεις στα σχολεία από αγόρια που είχαν υποστεί μπούλινγκ, θα πρέπει να αναρωτηθούμε, γιατί τα κορίτσια που υφίστανται μπούλινγκ, δεν παίρνουν ένα οπλοπολυβόλο και δεν πάνε στο σχολείο, για να καθαρίσουν καμιά σαρανταριά συμμαθητές τους. Πραγματικά, μου κάνει εντύπωση, το ότι είναι οι άνδρες που σκοτώνουν δεν έχει γίνει παγκόσμιο θέμα συζήτησης. Και μου κάνει εντύπωση γιατί βγάζει μάτι αυτό. Το βλέπεις κάθε μέρα στις ειδήσεις. Πρέπει να δούμε, τι είναι αυτό που κάνει πολλούς άνδρες, να θεωρούν πως έχουν το δικαίωμα να παίρνουν ανθρώπινες ζωές. Αν δεν το δούμε και δεν το παραδεχτούμε, δεν θα το λύσουμε ποτέ. Άρη, δεν υπήρχε περίπτωση να κάνει μαγκιές ο Δένδιας στην Άγκυρα, αν δεν είχε το ΟΚ από τις ΗΠΑ. Αυτό με βάζει σε πολλές δυσάρεστες σκέψεις για το τι θα ακολουθήσει. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου).
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
