Δεν πρόκειται για τις Δέκα Εντολές της Θείας Αποκάλυψης αλλά για δέκα συνταγές κοινωνικής συνεννόησης/συμβίωσης.
Ιδού:
- Πρέπει να απορρίψουμε τη λογική και τη δικαιολόγηση της βίας των “δικών μας” και τη δαιμονοποίηση..
της βίας των “άλλων”.- Πρέπει να διδάξουμε άπαντες ότι δεν υπάρχουν δικαιώματα χωρίς υποχρεώσεις και κυρίως ότι γνήσιοι δικαιωματίες είναι όσοι αγωνίζονται για τα δικαιώματα των άλλων [ακόμα και των εχθρών τους] κι όχι μόνο για τα δικά τους και των δικών τους.
- Πρέπει να σταθούμε πλάι σε αυτούς που προσπαθούν να κάνουν το σωστό κι όχι σε εκείνους που απλώς μετράνε τα λάθη των υπολοίπων.
- Πρέπει να εμπιστευόμαστε όσους δουλεύουν για την κοινωνική συνοχή μετά την Πανδημία και να δυσπιστούμε με εκείνους που επιδιώκουν να αποκομίσουν κέρδη από τη διασπασμένη κοινότητα.
- Πρέπει να μην εγκαλούμε με το ίδιο ηθική κριτήριο όσους έπραξαν άδικα με εκείνους που απείχαν δόλια.
- Πρέπει να ορίσουμε τι είναι αλλαγή, τι συναλλαγή και τι ανταλλαγή, ώστε να μη συγχέουμε μεταρρυθμιστές με μαϊμού ανατροπείς του κατεστημένου [sic].
- Πρέπει να τιμάμε όσους αγωνίστηκαν για την ελευθερία [μας] και να μην ηρωοποιούμε τους άκαπνους καταχραστές της.
- Πρέπει να ξε-χωρίζουμε τους φύλακες του νόμου από τους “εισαγγελείς/δικαστές της νύχτας’’.
- Πρέπει να μη συμμαχούμε για ιδεολογικοπολιτικούς λόγους με όσους βλέπουν την Πατρίδα ως εχθρό τους.
- Πρέπει να παραδώσουμε τη σκυτάλη του μέλλοντος σ’αυτούς στους οποίους ανήκει, δηλαδή τους 30άρηδες και να οδηγήσουμε οικειοθελώς τους 60+ στα μετόπισθεν.
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι οι παραπάνω συμβουλές προς εαυτόν και αλλήλους μπορεί να έχουν κάποιο θεαματικό αποτέλεσμα, εάν κι εφόσον τηρηθούν. Με απαλλάσσουν όμως από την ενοχή ότι δεν κατέθεσα άποψη
ΥΓ’. “Η αισθητική επανάσταση ήταν για μένα
η μεγάλη πρόκληση στην έννομη τάξη’’
[Νίκος Σπάνιας, Αυτοβιογραφία]
