Δημήτρης Τσίρκας
Ο Κυρανάκης ανησυχεί, μήπως «παγιωθεί στην κοινωνία η κουλτούρα του επιδόματος». Εννοεί τα 534 ευρώ, με τα οποία το κράτος αποζημιώνει τους εργαζομένους, αφού πρώτα τους κλείνει υποχρεωτικά τις δουλειές και άρα τη δυνατότητα να ζουν από μόνοι τους.
Φυσικά δεν πρωτοτυπεί, αυτή είναι η άποψη των νεοφιλελεύθερων για το κοινωνικό κράτος, από την εποχή της Θάτσερ και του Ρέιγκαν. Ότι κάνει τους ανθρώπους τεμπέληδες, που αρνούνται να δουλέψουν και απαιτούν να τους ζει το κράτος με τα λεφτά των φορολογουμένων. Τα επιδόματα αντί να μειώνουν την ανεργία, την αυξάνουν, αφού «αποσύρουν» κόσμο από την αγορά εργασίας ή τους κάνουν πιο επιλεκτικούς στις αμοιβές και τις συνθήκες που προσφέρουν οι εργοδότες.
Όποιος θέλει πραγματικά να δουλέψει, σου λένε, δέχεται και τα 300 ευρώ μισθό και το δωδεκάωρο ωράριο.
Έτσι πετυχαίνουν με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια: ακυρώνουν την ευθύνη της πολιτείας να φροντίζει για τις πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και ταυτόχρονα, νομιμοποιούν την ακραία ταξική πολιτική τους, στρέφοντας τους εργαζόμενους και τα μεσοστρώματα, όσους δηλαδή επιβιώνουν ακόμα, απέναντι στους πιο αδύναμους (τους άνεργους, τους μετανάστες κλπ) οι οποίοι παρασιτούν, υποτίθεται, σε βάρος τους.
Ένα από τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα των νεοφιλελεύθερων στις ΗΠΑ είναι η διαβόητη welfare queen, η ανύπαντρη μητέρα, συνήθως μαύρη, που δεν εργάζεται και ζει από τα κρατικά επιδόματα.
Με αυτή την προπαγάνδα, νομιμοποίησαν τις τεράστιες μειώσεις φόρων και φοροαπαλλαγές για τους πλούσιους, που οδήγησαν στις μεγαλύτερες οικονομικές ανισότητες εδώ και έναν αιώνα, όπου το 1% των εκατομμυριούχων και δισεκατομμυριούχων απολαμβάνει περισσότερο πλούτο από το 50% του πληθυσμού.
Τον ίδιο κοινωνικό αυτοματισμό ανακαλεί ο Κυρανάκης, όταν λέει, επίσης, ότι ισχυρό ΕΣΥ σημαίνει περισσότερα λεφτά για τους φορολογούμενους.
Το ότι μπορεί να τα λέει αυτά εν μέσω πανδημίας, όπου κόσμος πεθαίνει στους διαδρόμους των νοσοκομείων επειδή δεν υπάρχουν ΜΕΘ, γιατί η κυβέρνηση προτιμά να δίνει τα χρήματα σε «κολλητούς» και στην αστυνομία.
Ή τη στιγμή που υποχρεώνει τον κόσμο να κλειστεί μέσα, γιατί απέτυχε να αντιμετωπίσει τη διασπορά του ιού και καταφεύγει στα ατελείωτα λοκντάουν, χωρίς να ξεσηκώνεται το σύμπαν, δείχνει πόσο βαθιά έχει εισχωρήσει στο κοινωνικό σώμα αυτή η μισανθρωπική ιδεολογία.
Ούτε έχει σημασία, ότι ο Κυρανάκης είναι παιδί του κομματικού σωλήνα και πληρώνεται πλουσιοπάροχα από το Δημόσιο. Στην Ελλάδα, άλλωστε, όσο πιο φανατικός αντικρατιστής δηλώνει κάποιος, τόσο πιο κρατικοδίαιτος είναι.
Ξέρει, ότι αυτά που λέει, βρίσκουν πολλούς πρόθυμους ακροατές και κυρίως, εξυπηρετούν την κυβέρνηση. Ο Κυρανάκης είναι ο λαγός, που δεν φοβάται να πει δημόσια, όσα η ΝΔ δεν τολμά να ομολογήσει, αλλά θέλει να εφαρμόσει.
