Γιάννης Τριάντης
Εδώ και μέρες η ελληνική κοινωνία έγινε σοφότερη. Εμαθε τι εστί ΡΕΝΕ, διάβασε λεπτομέρειες για την «Ομπρέλα», πληροφορήθηκε εγκύρως πολύτιμα στοιχεία για τους Προεδρικούς, είδε...
αναλυτικά τι σημαίνει Προεδρικός με αστερίσκο και γενικώς ικανοποίησε πλήρως το ακόρεστο, βαθιά πολιτικό, ενδιαφέρον της για τις τάσεις, τις συνιστώσες, τις ομάδες, τις φράξιες και τις «φυλές» του ΣΥΡΙΖΑ…Εύλογο ενδιαφέρον: Αν δεν πληροφορηθείς για την συστράτευση Τσακαλώτου, Βούτση, Φίλη, Σκουρλέτη… Αν δεν κατανοήσεις τις αγαθοποιές επιδιώξεις της ΡΕΝΕ… Αν δεν εμπεδώσεις τις λεπτές αποχρώσεις των συντροφικών αποκλίσεων μεταξύ Παπά-Τζανακόπουλου…
Αν δεν βεβαιωθείς, ότι η άψη να δημιουργηθούν τάσεις είναι ότι λείπει από τον ΣΥΡΙΖΑ, στην προσπάθειά του να επανακάμψει στην εξουσία - και ότι δεν πρόκειται για καπετανάτα, κάστρα και τιμάρια…Ε, τότε πως είναι δυνατόν να λές, ότι σε νοιάζει η ουσία της πολιτικής;
Πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεσαι, ότι σε νοιάζει η προκοπή της πατρίδος, αν δεν σε ενδιαφέρει το εύχυμον των ιδεών που εισκομίζουν στην πολιτική σκηνή οι «πλατφόρμες» των τάσεων στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε τον ψηφίζεις είτε όχι;
Κακά τα ψέματα. Ποιά αντιμνημονιακή δυναμική και ποιος Τσίπρας; Οι συνιστώσες, οι τάσεις και οι φιλοσοφημένες δέσμες ιδεών ήσαν εκείνες, που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ τροπαιούχο το 2015 και τον διατήρησαν στην εξουσία.
Το ηχηρό αριστερό μήνυμά τους μετέβαλε το λυμφατικό 3-4% σε ποσοστό πολιτικής υπερδύναμης για τα δεδομένα της κλασικής Αριστεράς. Η παρουσία, η δράση και οι ιδέες τους κράτησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στο θαυμαστό 32%.
Και τώρα; Τώρα, η κοινωνία έδειξε ότι διψάει. Ότι περιμένει εναγωνίως. Και οι τάσεις, με τις κεραίες σε εγρήγορση, ανταποκρίθηκαν με ζέση. Ετσι μπορεί να πληροφορηθεί ο καθένας (κι όχι μονάχα οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ) πως βλέπουν το μέλλον της χώρας τα κορυφαία στελέχη, που μετέχουν στις τάσεις.
Συγκεκριμένες προτάσεις, συγκροτημένα προγράμματα. Ο θρίαμβος μιας πειστικής αριστερής εκδοχής που λαμπρύνει τον προοδευτικό πολιτικό λόγο. Ιδού, ενδεικτικώς τι περιλαμβάνεται στις «πλατφόρμες» αυτές:
Η πικρή και δύσκολη κυβερνητική εμπειρία, που οδηγεί στον αναστοχασμό. Η γόνιμη αναθεώρηση θέσεων και απόψεων(π.χ. άλλο η αστυνομοκρατία και η καταστολή κι άλλο η ανοχή της αυθαιρεσίας). Και, βέβαια, η αδήριτη ανάγκη για πλήρως μελετημένο σχέδιο σχετικά με την Οικονομία και την ανακαίνιση του κράτους.
Επίσης: Η συμπερίληψη στοιχείων της ιλιγγιώδους νέας εποχής. Η αντικατάσταση του κοινότοπου καταγγελτικού (ενίοτε ληρηματικού) λόγου, που δήθεν σημαίνει στιβαρή αντιπολίτευση, με την τεκμηριωμένη, αυστηρή κριτική. Και ,φυσικά, ακόμη ένα σημαντικό ζήτημα που ανιχνεύεται στις δέλτους όλων των τάσεων:
Η υπόμνηση για την αξία της διαχείρισης. Κρίσιμο ζήτημα που απαντά στον προβληματισμό περί αριστερής, προοδευτικής πολιτικής και διαλύει μύθους, ψευδαισθήσεις και αυταπάτες.
Φαίνεται, ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πήραν το μαθημά τους. Κατάλαβαν, ότι άλλο είναι να θεωρητικολογείς περί διαχείρισης, και να την καταδικάζεις από τον καναπέ της αμέριμνης Αριστεράς, κι άλλο να διαχειρίζεσαι τις τύχες της χώρας. Ειδικά μιας προβληματικής χώρας.
Το κατάλαβαν, γιατί το βίωσαν σκληρά και οδυνηρά ως κυβερνώντες. Διαπίστωσαν, ότι δεν αρκούν οι καλές προθέσεις και οι προοδευτικές διακηρύξεις, όταν είσαι αναγκασμένος να διαχειριστείς το πολύπλοκο και άγριο «καθεμέρα» της γραφειοκρατίας, των σκληρύνσεων στο σώμα του γηρασμένου κρατικού μηχανισμού, της άμεσης λύσης προβλημάτων που χρονίζουν και αιτημάτων που επείγουν.
Πως; Σχεδόν τίποτε από τα προεκτεθέντα, δεν υπάρχει στις πλατφόρμες των τάσεων; Δυστυχώς, σχεδόν τίποτε. Ενυπάρχουν κάποιες ενδιαφέρουσες σκέψεις, ιδέες και απόψεις, αλλά τίποτε το φρέσκο και το ευφάνταστο. Τίποτε ρηξικέλευθο και τολμηρό που να θυμίζει ότι συνιστά προϊόν της βιωμένης κυβερνητικής εμπειρίας.
Η δημιουργία τάσεων κρουνηδόν και οι «ιδεολογικές πλατφόρμες» διέκριναν (και συγκινούσαν έκπαλαι) την ανανεωτική μερίδα της Αριστεράς. Η ιστορία απέδειξε, ότι δεν συγκινούσαν την κοινωνία. Κάτι που ενδέχεται να συμβεί και τώρα…
ΠΗΓΗ: news247.gr
