Γράφει και...αντιγράφει ο Νίκος Φλαούνας
Ο Μάκης Βορίδης αντικατέστησε στο υπουργειο εσωτερικών τον Τάκη Θεοδωρικάκο.Να ομως που ο Μάκης και ο Τάκης εχουν ιστορικό προηγούμενο και..
Φυσικά οχι οπως την πρώτη φορά ως ιδεολογικά αντίπαλοι, αλλα ως συστεγασμένοι στο ιδιο κομμα. Μάλιστα σε κομμα ( Ν. Δ)το οποίο τοτε, το 1986, ηταν και για τους δυο ...εχθρικό. Σημερα ειναι "συναγωνιστές-σύντροφοι" υπό τον...Κυριάκο Μητσοτάκη!
Την ιστορία ξετυλίγει ο Παντελής Μπουκάλας (Καθημερινή), με τον δικό του μοναδικό τρόπο που γράφει ο αξιόλογος δημοσιογράφος.
Φέρνει σε παραλληλισμό γεγονότα του τότε, με σύγχρονες υποθετικές αναφορές, χωρις όμως να παραποιεί την ...ενδεχόμενη πραγματικότητα. Που ίσως ισχύει...!
Το 1986 λοιπον, ο γραμματέας της ΕΠΕΝ, που αντικατέστησε τον ...Νίκο Μιχαλολιάκο και ειχε ιδρύσει ο Παπαδόπουλος της χούντας με ομάδα φασιστοειδών κραδένοντας λοστούς και στιλέτα, επιτέθηκαν δε ομάδα φοιτητών, τραυματίζοντας 9 άτομα.
Γράφει λοιπον ο Παντελής.
"...Το παράδοξο; Ο κ. Βορίδης παρέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών από τον ομήλικό του αλλ’ όχι και ομοϊδεάτη του κ. Τάκη Θεοδωρικάκο, μια φορά κι έναν καιρό γενικό γραμματέα της ΚΝΕ. Στα χρόνια 1990-1991. Ακριβώς μετά τη διάσπαση της οργάνωσης, που είχε πάρει τον κακό τον δρόμο και αρνιόταν τη μετατροπή της σε μαγνητόφωνο ικανό να παίζει μόνο την κασέτα της κομματικής ηγεσίας.
Με το δεδομένο ότι ο αποπεμφθείς υπουργός είχε στρατευτεί νεότατος στην Αριστερά, ένας συγγραφέας μυθιστορημάτων πολιτικής φαντασίας δεν θα έπεφτε έξω αν διηγιόταν σε κάποιο βιβλίο του το εξής επεισόδιο: Απρίλιο του 1986 μια ομάδα φασιστοειδών, οπλισμένη με λοστούς και στιλέτα, επιτίθεται στη Νομική και τραυματίζει εννιά φοιτητές. Επικεφαλής των επιδρομέων ο Μ. Βορίδης – κι αυτό είναι μαρτυρημένο γεγονός, όχι λογοτεχνική επινόηση. Ανάμεσα στους αμυνόμενους φοιτητές (υπόθεση εργασίας, πλην όχι παντελώς απίθανη) ο Τ. Θεοδωρικάκος.
Κάποια στιγμή (εδώ αρχίζει τη δουλειά της η φαντασία) τα βλέμματα των δύο αντιπάλων διασταυρώνονται. «Εμείς οι δυο θα τα πούμε», λένε ταυτόχρονα αμφότεροι, μέσα από τα σφιγμένα δόντια τους. Και πράγματι τα είπαν. Επειτα από 34 χρόνια. Και κάτω από το ίδιο λάβαρο, που στα νιάτα τους το βδελύσσονταν εξίσου. Απίστευτο; Αφάνταστο; Μπα. Γεμάτη απίστευτα και παράδοξα η Ιστορία. Γεμάτη επίσης Σαούλ που είδαν το φως το αληθινόν και έγιναν Παύλοι. Και ποιο φως περισσότερο αληθινό από το φως της εξουσίας; "
