Πού να φανταζόμουν η δύσμοιρη πως θα ζούσα στα 2020 τα διαστημικά Χριστούγεννα της φαντασίας μου έγκλειστη..
στο σπίτι μου και να περιφρουρείται η ελευθερία μου και η υγεία μου από την αστυνομία!Πού να φανταζόμουν η νεανίδα πως η ζωή θα έβαζε όπισθεν ολοταχώς για να φτάσει στις αρχές του προηγούμενου αιώνα κι αντί εγώ να εκτοξευθώ σε άλλους πλανήτες, βρίσκομαι ελεύθερη πολιορκημένη στο σπίτι μου και απαγγέλω Σολωμό!
Ζω σε ένα σκηνικό γκροτέσκο, με πόλεις φωταγωγημένες το βράδυ, τίγκα στο χρυσό,με αδειανές πλατείες..
Στα σοκάκια μόλις πέσει το βράδυ τρέχω σαν σύγχρονη Σταχτοπούτα να κρυφτώ μήπως και μετατραπει η ζωή μου σε μια τεράστια κολοκύθα και ξεφουσκώσει το όνειρο!
Βρίσκομαι σε καραντίνα διαρκείας, και μέρες δεν μετρώ πια ούτε και εποχές, παρά μόνον καλεσμένους και καρέκλες, μέτρα και αποστάσεις,διότι πλέον έχω στο νου μου τον Χρυσοχοίδη όπου με ύφος Βόσκαρη , από τις Άγριες Μέλισσες, μου διαμήνυσε πως μπορεί και να με επισκεφθεί και το σπίτι να μου σφραγίσει, αν με βρεί με έναν καλεσμένο παραπάνω. Και άντε εγώ να υποδυθώ την Σταμίρη και να σώσω το σπίτι μου "στο Διαφάνι" εκείνον τον καλεσμένο που περισσεύει πώς θα τον σώσω πείτε μου.Δεν είμαι δα.... και ο Δούκας Σεβαστός!
Ήρθε το εμβόλιο! Έγινε δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους. Αύριο θα γίνουν δεκτοί να το συναντήσουν η πρόεδρος και ο πρωθυπουργός..Ελπίζουμε να τους συμπαθήσει.
Χριστούγεννα 2020.Η χρονιά που σκεπάστηκαν τα πρόσωπα, τα χαμόγελα με μάσκες που όλο και μεγαλώνουν. Χριστούγεννα με τα τρομαγμένα βλέμματα.Χωρίς κάλαντα! Χριστούγεννα της σιωπής!
Έχω την αίσθηση πως σε αυτή την οπισθοδρόμηση της σύγχρονης ιστορίας, μιλήσαμε περισσότερο με τα αισθήματα και τις σιωπές μας.
Αναζητήσαμε τις ρίζες μας, και ακούσαμε τις ανάγκες μας..Μας έπιασε ρίγος με τον ψίθυρο του φόβου μας, και συρικνωθήκαμε από την απώλεια της αγκαλιάς.
Βαδίσαμε στις παρυφές του παράλογου προσπαθώντας να συκρατήσουμε την γνώση, την σκέψη και την αίσθηση του ορθού..
Μας λένε πως δεν θα είναι ίδια τα πράγματα με την ζωή που αφήσαμε τον περασμένο Μάρτη.
Γιατί και ποιος το ξέρει; Και ποιος λέει την τελευταία κουβέντα;
Η ζωή μας συνωστίζεται σε ουρες take away, click away και έγινε η κανονικότητα delivery!
Μαζί με αυτές τις σκέψεις και με τα στολίδια - τους δικούς μου ανθρώπους- εγώ ξαναγιόρτασα τα Χριστούγεννα με την παλιά καλή συνταγή!
Με πολλή αγάπη, πολλή φροντίδα, εξοβελίζοντας τον φόβο και το άγχος, έχοντας την βεβαιότητα πως θα βρεθεί ο τρόπος να διαχειριστούμε τα νέα δεδομένα που έρχονται ..
Γιατί λατρεύω και πιστεύω αυτό που έγραψε ο Ελύτης:
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές...
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα
για το τέλος τους...
Καλή μας έξοδο!!!
