Δημήτρης Κωστάκος
"H Ελλάδα είναι η μοναδική αφρικανική χώρα με λευκούς κατοίκους", έλεγε ο αξέχαστος Χάρυ Κλυνν, σχολιάζοντας με αιχμηρό ύφος την ελληνική...
πραγματικότητα.Όμως, οι δυσμενείς εξελίξεις δείχνουν, να δικαιώνουν (έστω και με… χρονοδιακόπτη) την κωμική υπερβολή, με την οποία ο κατά κόσμον Βασίλης Τριανταφυλλίδης καυτηρίαζε τους κυβερνώντες.
Τα στοιχεία των επιστημονικών συνεργατών των συνδικάτων (ΙΝΕ / ΓΣΕΕ) για την κατάσταση στην οικονομία της καθημερινότητας και την αγορά εργασίας, εν μέσω πανδημίας, αποδεικνύουν, ότι οι κυβερνητικές πρωτοβουλίες οδηγούν (όχι τυχαία) στο αντίθετο αποτέλεσμα από τους στόχους που, κατά δήλωσίν τους, έχουν θέσει οι αρμόδιοι.
Τα μέτρα για την στήριξη των εργαζομένων οδηγούν στην φτωχοποίηση.
Οι πρωτοβουλίες για την ενίσχυση της αγοράς εργασίας προκαλούν σοκ στην απασχόληση.
Οι ρυθμίσεις περί προστασίας των εργασιακών δικαιωμάτων έχουν ως συνέπεια την απορρύθμιση.
Τα νοικοκυριά δαπανούν πέρα από τις δυνατότητες τους, ενώ οι επιχειρήσεις αντί να επενδύουν, αποταμιεύουν.
Στην ετήσια έκθεση του ΙΝΕ/ ΓΣΕΕ για την πορεία της εθνικής οικονομίας, αποτυπώνονται:
Συμπίεση μισθών: Κατά το β’ τρίμηνο του έτους, ο μέσος μηνιαίος μισθός μειώθηκε κατά 10%. Οι εργαζόμενοι με αποδοχές έως 200 ευρώ αυξήθηκαν από το 1% στο 12%! Παράλληλα, το 73% των εργαζομένων, έχει μηνιαίες αποδοχές χαμηλότερες των 1.000 ευρώ.
Το 83% όσων αμείβονται με τον κατώτατο μισθό βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, με συνέπεια να μην μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες, ενώ το 31% των απασχολουμένων έχει αποδοχές χαμηλότερες του κατώτατου μισθού.
Συρρίκνωση της εργασίας: Το τελευταίο εξάμηνο κατεγράφη δραματική μείωση των ωρών εργασίας, με τον τουρισμό και τον επισιτισμό να έχουν πληγεί κατά κύριο λόγο.
Δραματική υποαπασχόληση: Περισσότεροι από 180.000 εργαζόμενοι βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε μια “γκρίζα περιοχή” μεταξύ υποαπασχόλησης και ανεργίας, καθώς παραμένουν σε καθεστώς αναστολής της σύμβασης εργασίας για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών μηνών, με αποδοχές μειωμένες κατά τουλάχιστον 50% σε σχέση με το μισθό τους.
Περιθωριοποίηση των ανέργων: Το κόστος απώλειας εργασίας είναι ιδιαίτερα υψηλό στην Ελλάδα, δεδομένου ότι έπειτα από δύο χρόνια ανεργίας, ο άνεργος έχει απωλέσει το 47% του εισοδήματός του. Το αποτέλεσμα αυτό, κατατάσσει την Ελλάδα στην τρίτη χειρότερη θέση στην Ευρωζώνη.
Αλλοίωση των εργασιακών σχέσεων: Η κατάχρηση της υπερεργασίας και της υπερωρίας σε συνδυασμό με την ρευστοποίηση της ώρας προσέλευσης και αποχώρησης από την εργασία που παρατηρούνται και η πρόθεση της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει την εξέλιξη αυτή, οδηγούν σε μείωση των αποδοχών και λειτουργούν ανασταλτικά ως προς τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Το β΄τρίμηνο του τρέχοντος έτους, το 55% των εργαζομένων απασχολήθηκε υπερωριακά και το 19% περισσότερο από 48 ώρες την εβδομάδα.
Παράλληλα, μια στις δύο νέες προσλήψεις αφορούν επισφαλή ευέλικτη απασχόληση.
Επέλαση της φτώχειας: Ήδη, πριν από την υγειονομική κρίση το ποσοστό φτώχειας στη χώρα μας ήταν στο 42%. Δηλαδή, κατά 28 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο σε σχέση με την Πορτογαλία και την Κύπρο, ενώ το ποσοστό υλικής αποστέρησης ξεπερνούσε το 30%, υπερδιπλάσιο σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη.
Στρέβλωση του ρόλου νοικοκυριών και επιχειρήσεων: Η εικόνα των νοικοκυριών χαρακτηρίζεται δραματική, καθώς αδυνατούν όχι μόνο να συμβάλλουν στην αναγκαία για την οικονομία αύξηση της ζήτησης, αλλά ακόμη και να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες. Κάτι, το οποίο πράττουν, χρησιμοποιώντας τις όποιες αποταμιεύσεις διαθέτουν. Στον αντίποδα, ο κλάδος των επιχειρήσεων, αντί να επενδύει, αποταμιεύει, με τους συντάκτες της έκθεσης να θεωρούν αμφίβολο, αν θα επενδυθούν τα κέρδη από τις φορολογικές και ασφαλιστικές ελαφρύνσεις τις οποίες αποφάσισε η κυβέρνηση.
