Άσε τους θρησκόληπτους
να μιλούν για είδωλα
Δ.Πιστικός, Προσευχή
Όπως είναι γνωστό ο ορθολογισμός έχει φτάσει σε κάποια όρια, ως προς την ερμηνεία..
των φαινομένων [ψυχικών, κοινωνικών, φυσικών, πολιτικών κλπ]. Ο άνθρωπος αναζητάει [υπαρξιακή;] γνώση και πέραν της επιστημονικής βεβαιότητας, στο χώρο του ασαφούς, του άγνωστου, του αχαρτογράφητου, του μη-ορατού, του μυστηριώδους, του ανεξήγητου.Ό,τι λοιπόν δεν μπορεί να προσεγγισθεί με τη λογική αποδίδεται σε εξωλογικά στοιχεία [φαντάσματα, déjà vu, μηνύματα από το Υπερπέραν κλπ]. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται και οι συνωμοσίες παντός τύπου και παντός καιρού. Στο άλογο συναίσθημα ότι ‘κάποιοι άλλοι[;]’ ορίζουν τη μοίρα μας και ότι είμαστε έρμαια στα [σατανικά;] σχέδια τους. Ανάμεσα στα διάφορα αποκυήματα φαντασιώσεων αυτή η αντίληψη αίρει και την προσωπική και συλλογική ευθύνη αφού δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για ν’αποτρέψουμε αυτές τις δυνάμεις[του Κακού;].
Το γεγονός ότι πολιτικοί κύκλοι, δημαγωγοί, τσαρλατάνοι εκμεταλλεύονται την “ανθρώπινη αγωνία και αδυναμία” δημιουργεί την υποχρέωση στους ενεργούς και συνειδητοποιημένους πολίτες να μάθουν να δια-κρίνουν ανάμεσα στο φόβο του θανάτου και τις εσχατολογικές εκδοχές και την αφελή προπαγάνδα.
Οι συνωμοσιολόγοι κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες: από ιδεοληπτικούς και φανατικούς μέχρι ψυχοπαθείς.Κάθε περίπτωση είναι ειδική.
Σε καμμία όμως περίπτωση δεν πρέπει να συγχέουμε τις συνωμοσιολογίες με τις αντικρουόμενες απόψεις των ειδικών.Κάθε επιστήμη και κάθε επιστήμονας εκφράζεται με ποικίλους τρόπους και τις περισσότερες φορές σε κρίσιμα θέματα διαχείρισης κρίσεων υπάρχει διχογνωμία.Άλλο όμως αυτή η θεμελιωμένη διαφωνία κι άλλο η δήθεν υποκρυπτόμενη συνωμοσία[σιωπής;].
Η συνωμοσία σε συνδυασμό με τη γενικευμένη καχυποψία και την έλλειψη εμπιστοσύνης στους θεσμούς δεν έχουν άλλο φάρμακο γιατριάς πλην της ώριμης πολιτικής σκέψης των μορφωμένων πολιτών και την επαναφορά του Διαφωτισμού, μακριά από μεταδομικές [sic] , φιοριτούρες.
