ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ των Μνημονίων, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να ολοκληρώσει την κυβερνητική του θητεία βάζοντας ένα ξεκάθαρο πρόσημο στον χαρακτήρα της κυβερνητικής του πολιτικής.
Κατάφερε να κρατήσει ανοιχτά τα νοσοκομεία, ενέταξε εκατομμύρια ανασφάλιστους στο Εθνικό Σύστημα Υγείας, διένειμε κοινωνικό μέρισμα σε χιλιάδες συνταξιούχους. Υλοποίησε τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει στο ακέραιο.
Έβγαλε τη χώρα από τα Μνημόνια, ανέβασε τον κατώτατο μισθό, επανέφερε τη 13η σύνταξη. Και αποχώρησε με το κεφάλι ψηλά, δίνοντας τη θέση του σε μια κυβέρνηση που έχει έρθει, για να τα ξηλώσει όλα, να κλείσει δουλειές και να λεηλατήσει.
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Και σήμερα, που μια νέα τριπλή κρίση απειλεί τη χώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάλι δίκιο. Κατέθεσε ουσιαστικές και τεκμηριωμένες προτάσεις για τη θωράκιση της κοινωνίας και της οικονομίας απέναντι
στην κρίση της πανδημίας. Αντιπαρέβαλε τη λογική τής δικής του εξωτερικής πολιτικής στη διγλωσσία και την υποκρισία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Και οι δικές του προγραμματικές αρχές αξιολογούνται σήμερα πολύ πιο σοβαρά, την ώρα που η σημερινή κυβέρνηση κατεδαφίζει συστηματικά οτιδήποτε προστατεύει τις εργασιακές σχέσεις, το δημόσιο συμφέρον, το κοινωνικό κράτος και το περιβάλλον.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ να φροντίσει, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ;
Να εκτιμήσει πιο σοβαρά, τη σημασία και τον ρόλο που παίζει στην πολιτική επικοινωνία η ανανέωση προσώπων. Να περιορίσει τον χώρο που δίνει σε εσωτερικές διαμάχες και δυσαρέσκειες και να ανοίξει πεδίο για την πολιτική του. Να ιεραρχήσει τις συλλογικές επιδιώξεις πάνω από τις ατομικές.
Να οργανώσει τη διεύρυνσή του κοιτάζοντας προς το μέλλον και όχι προς το παρελθόν.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ στο στοίχημά του.
