Μάχη ιδεών έχει ξεσπάσει μεταξύ του πρώην υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά και των «νεοσημιτικών του Σύριζα και τους λεγόμενους 53», όπως τους αποκαλεί.
Αφορμές στάθηκαν το editorial του Commonality για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, καθώς και η αρθρογραφία του υποψηφίου ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Σωτήρη Βαλντέν στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Στο άρθρο του ο Σ. Βαλντέν ασκεί κριτική στην έκκληση του ΣΥΡΙΖΑ να κινηθεί η κυβέρνηση κατά τα πρότυπα του 2018, όταν το ελληνικό πολεμικό πλοίο «Νικηφόρος» άσκησε πιέσεις κατά του τουρκικού ερευνητικού Barbaros, με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί από την ελληνική υφαλοκρηπίδα και, μεταξύ άλλων, υποστηρίζει, ότι «θα ήταν καλύτερα, αντί να προσπαθούμε να αποκλείσουμε την Τουρκία από τη Μεσόγειο με κυκλωτικές κινήσεις, να επιδιώκαμε ευθέως να τα βρούμε με αυτήν».
Σκληρή είναι η απάντηση του Νίκου Κοτζιά, ο οποίος με ανάρτησή του στο facebook θέτει συγκεκριμένα ερωτήματα κόντρα στις κατηγορίες εναντίον του για εθνικισμό, μαξιμαλισμό και «χλαμύδες με περικεφαλαίες».
Συγκεκριμένα, αναφέρει τα εξής:
«Καιρός να γίνουν συγκεκριμένοι. Απάντηση σε αστήρικτες κατηγορίες των νεοσημιτικών του Σύριζα και στους λεγόμενους 53
Στην κριτική που έκανα στη συμφωνία με την Αίγυπτο, υπογράμμισα, ανάμεσα στα άλλα, ότι απουσιάζουν τρία θεμελιακά ζητήματα. Η πρόβλεψη και η εφαρμογή της αρχής του Διεθνούς Δικαίου της Θαλάσσης (όλο το άρθρο 121, και ειδικότερα η παράγραφος 2) και σειράς αποφάσεων των δύο Δικαστηρίων Διεθνούς Δικαίου (Χάγης) και Δίκαιου της Θαλάσσης (Αμβούργο) σύμφωνα με τις οποίες, πρώτον, τα κατοικημένα νησιά και εκείνα στα οποία υπάρχει οικονομική ζωή έχουν δικαιώματα ΑΟΖ, δηλαδή, επήρεια. Δεύτερον, τα μεγάλα νησιά όπως η Κύπρος, η Σικελία, η Μάλτα και ανάλογα Κρήτη έχουν πλήρη επήρεια. Τρίτον, ότι δεν μπορείς να χαράξεις τεχνικά μια ΑΟΖ χωρίς σημεία βάσης, που σκοπίμως απουσιάζουν από τη συγκεκριμένη συμφωνία.
Οι σημιτικοί νέο-Συριζαίοι και οι 53 μου απάντησαν, ότι αυτά είναι εθνικισμός, μαξιμαλισμός και «χλαμύδες με περικεφαλαίες» (σύντροφοί μου τρομερά στέρεα και σε βάθος τα επιχειρήματά σας). Ας μας πουν, λοιπόν, οι εν λόγω:
1. Γιατί είναι μαξιμαλισμός να θέλεις την εφαρμογή των Αρχών και των Προβλέψεων του Διεθνούς Δικαίου;
2. Γιατί είναι εθνικισμός να ζητάς στην χάραξη της ΑΟΖ να υπάρχουν σημεία βάσης;
3. Έχουν η Γαύδος και το Κουφονήσι επήρεια ή όχι; Ή εκεί που αρχίζουν τα τουρκικά συμφέροντα σταματά η εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου;
Ας απαντηθούν επιτέλους τα επίμαχα σημεία και όχι το πώς φοράω τα γυαλιά μου.
Αυτό, ακόμα, που είπα, ήταν, ότι νησιά όπως η Κρήτη και η Ρόδος έχουν 100% επήρεια. Τι απαντά εκπρόσωπος αυτής της παρέας από τις φιλόξενες για αυτήν στήλες της Εφημερίδας των Συντακτών; Αναρωτιέται, πώς θα πάμε σε διαπραγματεύσεις «όταν απορρίπτουμε τη μειωμένη επήρεια και του τελευταίου ελληνικού βράχου»! Έτσι, λοιπόν, η μειωμένη επήρεια της Κρήτης είναι για αυτό το παρεάκι «ο τελευταίος ελληνικός βράχος»! Για αυτό ας απαντήσουν καθαρά, έχει πλήρη επήρεια ή όχι η Κρήτη; Και αν όχι, γιατί; Επειδή δεν τους αρέσω;
Τέλος, τους ρωτώ, η απαίτηση να υποχωρήσει κανείς από το Διεθνές Δίκαιο και τις προβλέψεις, πριν καν ξεκινήσει μια διαπραγμάτευση, πώς λέγεται;».
Ακολούθησε η απάντηση από την άλλη πλευρά.
«Να υπογραμμίσουμε, ότι δεν πιστεύουμε, ότι στις διεθνείς σχέσεις, οι εμπλοκές επιλύονται με τις κανονιοφόρους. Υπερασπιζόμαστε τις ειρηνικές επιλύσεις των διαφορών, με αμοιβαίους συμβιβασμούς και με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θαλάσσης. Δεν καλλιεργούμε αστήρικτες υποθέσεις, ότι έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας και ότι κάθε προσφυγή θα μας δικαιώνει», γράφει στην απαντητική ανάρτησή του ο Χριστόφορος Παπαδόπουλος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και αρθρογράφος του Commonality.
Όπως αναφέρει αναλυτικά: «Μεγάλη αναταραχή δημιούργησε το editorial του Commonality για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής. Δεν είναι συνηθισμένο, ένα ρεύμα ιδεών να κοινοποιεί απόψεις, που ξεφεύγουν της εσωκομματικής ίντριγκας και δεν λογαριάζει την εσωκομματική κουζίνα.
Οι 53+ κατηγορήθηκαν για μύρια όσα, από εθνομειοδοσία, μέχρι και για «Σημιτισμό». Να θυμίσουμε σε όλους εκείνους με την κοντή μνήμη, ότι δεν είμασταν παρέα με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το «βυθίσατε το Χόρα», ούτε με τον Κώστα Σημίτη που καλωσόριζε τους Αμερικάνους με την εμπλοκή στα Ίμια, ούτε βέβαια είμασταν συνεργάτες του Γιώργου Παπανδρέου και του δικού του Καστελόριζου.
Να υπογραμμίσουμε, επίσης, ότι δεν πιστεύουμε, ότι στις διεθνείς σχέσεις, οι εμπλοκές επιλύονται με τις κανονιοφόρους. Υπερασπιζόμαστε τις ειρηνικές επιλύσεις των διαφορών, με αμοιβαίους συμβιβασμούς και με σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της θαλάσσης. Δεν καλλιεργούμε αστήρικτες υποθέσεις ότι έχουμε το Διεθνές Δίκαιο με το μέρος μας και ότι κάθε προσφυγή θα μας δικαιώνει.
Πόσο μάλλον όταν αναλύουμε τις γεωπολιτικές συνθήκες στην περιοχή, τα κρατικά συμφέροντα που παίζονται, τις προσδοκίες των μεγάλων εταιριών των εξορύξεων και των ενεργειακών αγωγών.
Δεν χάνουμε την εικόνα της ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Τούτων δοθέντων υποστηρίζουμε, ότι το πεδίο διαπραγμάτευσης πρέπει να είναι το ευρωπαϊκό, γνωρίζουμε φυσικά ότι καμιά χώρα της Ευρώπης δεν είναι διατεθειμένη να θυσιάσει τα κρατικά της συμφέροντα για τα ελληνικά, απλά σε αυτό το πεδίο διευρύνουμε τα όρια του εφικτού και αξιοποιούμε τη θεσμική υπόσταση της Ένωσης. Όλα τα παραπάνω δεν είναι καινούργια, τα υποστασιοποιήσαμε στην εμβληματική συμφωνία των Πρεσπών».
