31 Ιουλ 2020

Beggars can’t be choosers


Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Τεράστια η ύφεση στο δεύτερο τρίμηνο του έτους για την αμερικανική οικονομία.
Κατ’ αρχάς, το ποσοστό που κάνει το γύρο του κόσμου (33%) είναι κατόπιν αναγωγής σε ετήσια βάση· με λίγα λόγια, η πραγματική...


πτώση του αμερικανικού ΑΕΠ είναι περίπου 9,5%.

Ακόμα και χωρίς αναγωγή είναι η χειρότερη επίδοση τριμήνου από το 1947.

Παράλληλα, άλλα 1,43 εκατομμύρια Αμερικανοί έκαναν αίτηση για παροχές ανεργίας, 19η σερί βδομάδα που ξεπερνούν το 1 εκατομμύριο οι αιτούντες.

Σε αυτό το σημείο, οι εκλογές του Νοεμβρίου πραγματικά δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι μια εκτροπή τους θα ήταν ότι καλύτερο για τον εκδημοκρατισμό των ΗΠΑ.

Απλά, τις επόμενες βδομάδες το λιγότερο που θα μας απασχολεί, θα είναι, ποιος θα κοιμάται στον Λευκό Οίκο.

Στο δε Portland συνεχίζεται η καταστολή, παρά την υποτιθέμενη απόφαση των …τραμπούκων του Trump να αποχωρήσουν από την πόλη· λες, ας πούμε και πρόλαβε ο Τραμπ να οργανώσει τόσο καλά αυτές τις δυνάμεις και επί Ομπάμα, προς Θεού, δεν υπήρχαν καν.

Το κίνημα γενικότερα δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης (παρά τις τακτικές που συνήθως εφαρμόζουμε σε άλλες χώρες) και αυτό είναι κάτι, που θα προβληματίσει το κατεστημένο τις επόμενες βδομάδες με μήνες, αφού μια σειρά από καταστάσεις ετοιμάζονται να σκάσουν και δεν είναι καθόλου βέβαιο, πλέον, τι θα εκτυλιχθεί το επόμενο διάστημα.

Μια εξ αυτών των …ωρολογιακών βομβών είναι οι εξώσεις, με την «προστασία», που νομοθετήθηκε στα μέτρα για την πανδημία, να έχει λήξει πριν λίγες μέρες, δίνοντας το δικαίωμα στους ιδιοκτήτες να επιδώσουν 30ήμερες διορίες στους ένοικούς τους.

Θα πάρει δραματικές διαστάσεις, δεδομένου ότι πρώτον, το μισό εργατικό δυναμικό της χώρας είναι άνεργο (ιστορικό χαμηλό) και δεύτερον, θα τελειώσουν σύντομα και οι παροχές ανεργίας για εκατομμύρια Αμερικανούς, που κάπως περιόρισαν τα «κανόνια» στην αγορά και τα ενοίκια.

Και όλα αυτά με τις υποσχέσεις για ανάκαμψη, επάνοδο ή τέλος πάντων των γενικότερων υποσχέσεων ότι τα χειρότερα πέρασαν, να αποδεικνύονται κενά περιεχομένου.

Ενημερωτικά, για όσους νομίζουν ότι το 2021 θα είναι καλύτερο, η Google (θα ακολουθήσουν και κάποιες άλλες εταιρείες) αποφάσισε, να επεκτείνει το μέτρο της απομακρυσμένης εργασίας μέχρι το καλοκαίρι του 2021. Απλά, το αναφέρω. Με λίγα λόγια, ευτυχισμένο το 2026.

Αν και σύντομα ακόμα και η εργασία εξ αποστάσεως θα είναι για τους περισσότερους θερινό όνειρο, αφού το σύστημα δεν μας χρειάζεται πλέον. Επισυνάπτω άλλη μια εικόνα, που δείχνει ότι οι θέσεις εργασίας όχι μόνο δεν αναπληρώνονται μετά τις κρίσεις τα τελευταία χρόνια, αλλά οδηγούμαστε μαθηματικά στην εκμηδένιση της εργασίας.

Και μην περιμένετε, να κάνουμε τα άλματα που θα απαιτούνται, όλα τότε.

Έχουμε μείνει πολύ πίσω σε πολλά θέματα και ήδη αρχίσαμε να το καταλαβαίνουμε εμείς εδώ, προσπαθώντας να διανύσουμε όσο περισσότερη απόσταση μπορούμε.

Η επερχόμενη μάχη θα κριθεί, κυρίως, στο πόσο καλά προετοιμασμένη θα είναι η εκάστοτε κοινωνία απέναντι στην εκάστοτε ελίτ, που την καταδυνάστευσε στα «καλά χρόνια».

Ξέρω, πως πολλοί αρνούνται πεισματικά να σκεφτούν ενάντια στο σύστημα, να μην πω να σκεφτούν γενικότερα, αλλά, αν περιμένουν ότι το σύστημα κάνει διακρίσεις, είναι παντελώς ηλίθιοι και ότι και να πούμε απ’ το ένα αυτί θα μπει, απ’ το άλλο θα βγει.

Το σύστημα κάνει μια μόνο διάκριση σε πλούσιους και φτωχούς.

Τις υπόλοιπες τις πέταξε στα μούτρα μας, για να βλέπουμε παρά μόνο αυτά που μας «χωρίζουν».
Είναι κάτι, που έχει ήδη αρχίσει να μας απασχολεί εδώ, γι’ αυτό βλέπεις σε διαδηλώσεις «Black Lives Matter» ανθρώπους όλων των «χρωμάτων», ενώ άρχισε από τις πρώτες μέρες να ξεφεύγει προς περισσότερες κατευθύνσεις, με αποτέλεσμα οι επερχόμενες εκλογές να είναι παντελώς αδιάφορες, παρά την λαχτάρα των Δημοκρατικών να αποδείξουν, πόσο καλύτεροι του Trump είναι.
Δεν ξέρω, αν είναι αρκετό όλο αυτό, για να γίνει το περιβόητο συνειδησιακό άλμα, αλλά το έγραψα πριν από καιρό, πως τουλάχιστον είναι κάτι. Και το κάτι είναι πάντα καλύτερο από το τίποτα.

Εν πάση περιπτώσει, έχουμε να κάνουμε με ένα σύστημα (καπιταλισμό το λένε, μην ξεχνιόμαστε) που μας αντιμετωπίζει όλους το ίδιο, αφού μας θεωρεί εξίσου αναλώσιμους και «χρήσιμους», αλλά εμείς επιμένουμε ότι κάνει διαχωρισμούς, μάλλον γιατί δεν γουστάρουμε την ιδέα, ότι ο Έλληνας, ο Αμερικανός και ο Κινέζος εργάτης (και άνεργος, δεν έχει σημασία καν το επάγγελμα) είναι εξίσου καταδικασμένοι, με την ζωή τους να αξίζει μάλιστα το ίδιο για την ελίτ (δηλαδή zero) και πέραν τούτου, στην πραγματικότητα, ο διαχωρισμός έχει να κάνει περισσότερο με τις διαστρωματώσεις μιας ιεραρχικής κοινωνίας παρά με τα κριτήρια επιλεξιμότητας, όπως επίσης και με το γεγονός ότι σε κάποιες χώρες αυξάνονται εκθετικά οι πιθανότητες να πεθάνεις νηστικός παρά από τον κορονοϊό.

Αυτό ήταν το ηθικό δίδαγμα της πανδημίας· με την ευκαιρία, τα μοντέλα μιλάνε για 55-60 εκατομμύρια κρούσματα στις ΗΠΑ τον Γενάρη του 2021.

Το ηθικό δίδαγμα της πανδημίας είναι beggars can’t be choosers και αν θέλουμε, να σταματήσουν να μας συμπεριφέρονται σαν να είμαστε ζητιάνοι, τότε πρέπει να σταματήσουμε να απλώνουμε την παλάμη μας και να τους τσαλαπατήσουμε.

Πριν πεθάνουμε, εννοείται, από κορονοϊούς, τραμπάκουλες ή οτιδήποτε άλλο. Μετά, άλλωστε, δεν θα έχει καμία σημασία.

Με εκτίμηση,

Άρης

Υ.Γ. Στο Λίβανο η κατάσταση είναι δραματική. Μέσα σ’ όλα ήρθαν να προστεθούν οι πολύωρες διακοπές ρεύματος· σε πολλές περιπτώσεις οι κάτοικοι δεν έχουν ρεύμα για περισσότερες από 2 ώρες. 2020 και ακόμα συζητάμε για τον ηλεκτρισμό, τον οποίον (ούτως ή άλλως) δεν μπορούν να εκτιμήσουν περίπου 1,2 δισεκατομμύριο άνθρωποι. Θα ήθελα να δω τα μούτρα πολλών φιλελέδων, όταν θα ζήσουν μέσα στον καπιταλισμό, αυτά που θα πάθαιναν στα “άλλα” συστήματα, αλλά πρέπει απλά κάποτε να αποφασίσουμε, να ξεπεράσουμε τον καπιταλισμό, πριν μας ξεκάνει. Παρεμπιπτόντως, οι επιστήμονες λένε, ότι οι ζωονόσοι (όπως ο κορονοϊός) που θα χτυπάνε την ανθρωπότητα σε όλο μεγαλύτερη συχνότητα, έχουν να κάνουν με την αποψίλωση του περιβάλλοντος και την εντατική γεωργία, αλλά ούτε αυτό έχει να κάνει με το σύστημα, σωστά;

(Φίλε Άρη, δίνε πόνο. Άρη, διαβάζω αυτά που γράφεις και σκέφτομαι αυτά που διαβάζω στα ελληνικά ΜΜΕ και αυτά που απασχολούν τους Έλληνες στα social media. Εδώ, είναι σαν να ζούμε σε άλλον πλανήτη. Βέβαια, έρχεται νέα ολομέτωπη σύγκρουση με την πραγματικότητα, όπως είχε γίνει και το 2010. Άρη, γράφε. Ζούμε ιστορικές μέρες αλλά οι Έλληνες θα το αντιληφθούν με κάποια …καθυστέρηση. Η πρόταση Τραμπ για αναβολή των αμερικανικών εκλογών - πέρα από το αν είναι εφικτή ή όχι - εμένα μου λέει πολλά. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)



ΠΗΓΗ: pitsirikos.net