Του Κώστα Χατούπη
13 Ιουλίου 2000 -Δυτική Κορινθία
Η μεγαλύτερη πυρκαγιά της Κορινθίας όλων τών ετών αλλά καί μία από τις μεγαλύτερες τής Πελοποννήσου σάν σήμερα το 2000.
Το τίμημα ήταν περίπου 280.000 στρέμματα...
καμμένα ολοσχερώς.
Από αυτά το 1/4 περίπου ήσαν καλλιέργειες σουλτανίνας, ελιάς, αμπελιών κτλ.
Μία εβδομάδα μετά, ταυτόχρονα με τη προσωπική προσπάθεια τού κάθε ενός, να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, συνέβη και μιά πρωτοφανή ιστορική δράση, συντροφικής #αυτοέκφρασης τών πληγέντων.
Στο χωριό τού Μ.Βάλτου πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη λαϊκή συνέλευση που έγινε "ποτέ". Συμμετείχαν αγρότες -κάτοικοι- τών 25 πληγέντων χωριών!
Μιά Λαϊκή Συνέλευση πού η ανάγκη την έκανε να Αυτοοργανωθεί τόσο Ώριμα, Δομημένα μα κι Ορμητικα, λές κι ερχόταν από πολύ παλιά, από άλλες εποχές.
Η σημαντικότερη απόφαση πού πάρθηκε ήταν η απαίτηση για τήν από κοινού με τη πολιτεία κατάρτισης ενός Ολοκληρωμένου Σχεδίου Ανασυγκρότησης της Δυτ.Κορινθίας.
Με προϋπόθεση ως #βάση τού σχεδίου τήν από τα κάτω Πρόταση (από τη βάση), υιοθέτηση όλων τών παραμέτρων πού έβαλε η συνέλευση καθώς και των συνελεύσεων που θα ακολουθούσαν.
Συγκροτήθηκε επίσης η επίσημη Επιτροπή Διεκδίκησης Δίκαιων Αποζημιώσεων (έτσι ονομάστηκε).
Η επιτροπή είχε χαρακτήρα καί γεωγραφικό και θεματικό ανά καλλιέργεια.
Μετά τη πρώτη ενεργοποίηση τής Αυτοδιοίκησης από τήν επιτροπή καί τίς πρώτες επαφές με το αρμόδιο υπουργείο Γεωργίας (θυμάμαι τόν τραγικό υπουργό Ανωμερίτη), άρχισε η σύγκρουση μεταξύ ΟΤΑ καί παραγωγών.
Λές κι οι ΟΤΑ ήταν κάτι ξέχωρο κι αφηρημένο και συγκρούονταν συμφέροντα, λές κι οι αγρότες αυτών τών πληγέντων Δήμων και Κοινοτήτων δεν ήταν το κύριο συστατικό-κύτταρο που συγκροτούσαν το ζωντανό οργανισμό κάθε ΟΤΑ.
Κατόπιν κάποιων διαφωνιών της Επιτροπής με τούς Δήμους, θυμάμαι πώς προσπαθήσαμε σαν επιτροπή να ενεργοποιήσουμε τη "#κοινοτική_συνείδηση" των Δημοτικών Αρχών αλλά μάταια.
Τότε δημοσίευσα άρθρο στο τοπικό Κορινθιακό τύπο (ευτυχώς αυτούσιο λόγω τής Maria Gewrgioy) όπου ως ύστατη προσπάθεια αποκάλεσα τούς δημοτικούς καί νομαρχιακούς άρχοντες και συμβούλους σε σχέση με το ήθος και ύφος πού αντιμετώπιζαν την επιτροπή (ήσαν με τη κυβέρνηση κι όχι με το λαό), "πολύ μικρούς σε ανάστημα, πολύ κάτω από το ύψος τών εδράνων τους".
Σήμανε συναγερμός, συγκλήθηκε έκτακτο δημοτικό συμβούλιο στό δήμο μου με θέμα τήν αποπομπή μου από μέλος της Επιτροπής Διεκδίκησης.
Φυσικά άν δεν δεχόντουσαν τήν απόφαση αυτή τά υπόλοιπα μέλη τής επιτροπής (σύντροφοι να σού πετύχουν), δε θα μπορούσαν να με παύσουν από κάτι πού δεν με όρισαν "αυτοί"...
Τη συνέχεια τη φαντάζεστε... Ποτέ δεν υπήρξε Σχέδιο Ανασυγκρότησης, ποτέ δε δόθηκαν Δίκαιες Αποζημιώσεις. Ρεμουλες μόνο υπέρ των κομματικών κι υπέρ τών πουλημένων. Αδικίες μόνο κατά των ολοσχερώς πληγέντων...
σημ*1
Ποτέ δε θα ξεχάσω τα βουρκωμένα μάτια τών υπερήλικων αγροτών όταν ρωτούσαν για τίς εξελίξεις καί τήν αγωνία στο πρόσωπό τους για το αν αναγνωρίστηκε η ξεχωριστή περίπτωση τού κάθε ενός όταν έπεφταν μέσα στην αγκαλιά μου σαν μικρά παιδιά...
σημ*2
Μιλάμε για την εποχή τής παντοδυναμίας τού εκσυγχρονιστικού πασοκ ενισχυμένου με Ροζ και Μπλέ κόκκους, το (εμετικό πασοκ).
σημ*3
η δεκαετία τών ψεύτικων επιδοτήσεων καί τού μαύρου αγροτικού πολιτικού χρήματος είχε αρχίσει...
σημ*4
Δε θα ξεχάσω τη συμπαράστασή τού βουλευτή Αχαΐας τού ΚΚΕ τού μπάρμπα-Κοσιώνη!
