Όποιος νομίζει, ότι η φθορά της κυβέρνησης της ΝΔ θα επιτρέψει την επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, πλανάται πλάνη οικτρά.
Βεβαίως η ΝΔ φθίνει. Βεβαίως η στρατηγική Μητσοτάκη να υλοποιήσει τα ακραία νεοφιλελεύθερα σχέδιά του αξιοποιώντας την πανδημία, ξεσκεπάζεται.
Βεβαίως πολίτες, αυτοαπασχολούμενοι, μικρομεσαίοι , μισθωτοί, συνταξιούχοι που ψήφισαν ΝΔ, αντιλαμβάνονται την υφαρπαγή της ψήφου τους από τα προεκλογικά ψέματα του Μητσοτάκη. Βεβαίως υπάρχει μεγάλη αντίθεση στην κοινωνία για τις επιλογές της κυβέρνησης σε υγεία, παιδεία, πολιτισμό, εργασιακές σχέσεις.
Όλα αυτά είναι σωστά και πράγματι συμβαίνουν. Σε καμία όμως περίπτωση δεν σημαίνουν, ότι θα δώσουν στο «πιάτο» την διακυβέρνηση στον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία. Πρόκειται για μεγάλη αυταπάτη. Κανένας δεν μπορεί να αναμένει, ότι η εναντίωση στην πολιτική Μητσοτάκη, η τεράστια ανασφάλεια που αυτή προκαλεί, θα έχει προοδευτικό πρόσημο. Κανένας δεν μπορεί να πιστεύει, ότι οι απώλειες που θα έχει η ΝΔ, θα κατευθυνθεί, έτσι από μόνη της, στον ΣΥΡΙΖΑ. Προϋπόθεση και όρος για την επάνοδο στην κυβερνητική εξουσία είναι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ. Όχι απλά η διεύρυνση αλλά ο μετασχηματισμός, η μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ ως κορμός της δημοκρατικής παράταξης. Εδώ βρίσκεται το κλειδί. Το κλειδί για την προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας.
Το τελευταίο διάστημα κυρίως με την πανδημία, μας δείχνει, ότι στο εγγύς μέλλον τίποτα δεν θα είναι ίδιο με το χθες. Αξίες αναδιαμορφώνονται, αλλάζουν οι προτεραιότητες και οι διεκδικήσεις της κοινωνίας. Νέες προκλήσεις για όλες τις προοδευτικές δυνάμεις. Αλλά και ευκαιρία, μεγάλη ευκαιρία για τους ριζοσπάστες, οικολόγους, αριστερούς, σοσιαλδημοκράτες ακόμα και δημοκράτες πολίτες με συντηρητικό μέχρι χθες προσανατολισμό να συμβάλουν, να συμμετέχουν σε μία νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία. Βάση μία εναλλακτική, πειστική και ριζοσπαστική πρόταση που θα απαντά στην αγωνία της κοινωνίας για μία καλύτερη πορεία. Το πρόγραμμα, ο σχεδιασμός που παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει τον καταλύτη για μία πλατιά δημοκρατική και προοδευτική παράταξη, που θα διεκδικήσει την διακυβέρνηση της χώρας.
Ένα από τα πλέον κρίσιμα και κομβικά ζητήματα είναι αυτό του κόμματος. Τι κόμμα θέλουμε; Σε κάθε περίπτωση δεν μπορούμε να ακολουθήσουμε τον βηματισμό του χθες. Το κόμμα πυραμίδα και πολύ περισσότερο οι αντιλήψεις ότι το κόμμα είναι αυτοσκοπός και όχι μέσον, όχι μόνο φρενάρουν αλλά και ακυρώνουν το εγχείρημα για μία σύγχρονη αριστερά. Το κόμμα είναι το μέσον, το όχημα για την διαμόρφωση πολιτικών πλειοψηφιών. Ως εκ τούτου το μοντέλο ενός κόμματος που λειτουργεί για την διασφάλιση εσωκομματικών μηχανισμών, ή ευνοεί την «αναζήτηση ρόλων» από στελέχη, είναι ο ορισμός της ακινησίας και της εσωστρέφειας. Πολύ περισσότερο αν όλο αυτά συμβαίνουν, ενώ είναι γνωστό, ότι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές.
Το κόμμα πρέπει να ανοιχτεί στην κοινωνία. Χωρίς «ναι μεν, αλλά». Πλατύ άνοιγμα στους εργαζόμενους, μικρομεσαίους, στους ανθρώπους της επιστήμης και του πολιτισμού, στην νεολαία. Χωρίς φοβίες και αναζήτηση «πιστοποιητικών». Μόνο έτσι θα μπορέσει να αποκτήσει βαθιές ρίζες στην κοινωνία και να διαμορφώσει το εισιτήριο για την διακυβέρνηση, που δεν είναι άλλη από την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη Kontranews
