Της Μαρίας Θελερίτη
Περπατώντας στο κέντρο της πόλης και συζητώντας με τους επιχειρηματίες και ακούγοντας τα προβλήματα που βιώνουν αισθάνθηκα το «χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου», τον θάνατο «του παραδοσιακού εμποράκου» της μικρομεσαίας επιχείρησης, αυτής που για πολλούς και πολλές υπήρξε η ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας.
Η μικρομεσαία επιχείρηση που επέζησε στην κρίση δεν χωράει στο όραμα του Μητσοτάκη για μια νέα επιχειρηματική ελίτ..
Η «μεγάλη σφαγή», είχε προαναγγελθεί, για τις επιχειρήσεις «ζόμπι» -που αποστερούν πόρους από τις «υγιείς». Το δήλωσε άλλωστε και ο Υφυπουργός Οικονομικών «Η παρεχόμενη ρευστότητα δεν θα κατευθυνθεί ούτε σε επιχειρήσεις – zombie, ούτε σε μπαταχτσήδες, που δεν έχουν να προσφέρουν κάτι στην ανταγωνιστικότητα, αλλά σε τομείς της Οικονομίας που θα αναδείξει η περίοδος μετά την κρίση».
Η «ανάταξη» θα αρχίσει πάνω σε ερείπια, όπου τα «στοιχεία» δεν είναι απλά νούμερα, αλλά ανθρώπινες ζωές. Η ανάπτυξη που θα έρθει δεν θα είναι για όλους και η νέα Ελλάδα θα γεννηθεί με την μέθοδο της θυσίας. «Δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα» -κατά τον Μίλτον Φρίντμαν, τον πατέρα του μονεταρισμού.
Μετά την κρίση δεν θα έχουμε την ίδια Οικονομία. Θα υπάρξει πολύ μεγάλη ανακατάταξη, με επανεκτίμηση της αξίας συγκεκριμένων τομέων οικονομικής δραστηριότητας και την παραγωγική χρηματοδότησή τους, μία εκ βάθρων αναπροσαρμογή του οικονομικού και κοινωνικού τομέα». Αφορά την δημιουργία μια νέας τάξης πετώντας στον Καιάδα τις «προβληματικές επιχειρήσεις» – που δεν θα χρηματοδοτηθούν, όπως είπε καθαρά ο υπουργός Ανάπτυξης, τους ανέργους που θα αυξηθούν, τους εργαζόμενους που θα δουν τους μισθούς να μειώνονται και πενήντα χιλιάδες μετανάστες πρόσφυγες που όσοι δεν απελαθούν, θα βρεθούν -έχοντας πάρει άσυλο- άστεγοι στους δρόμους. Αυτή είναι η αρχή της επιστροφής στην «κανονικότητα»
Αυτήν την «κανονικότητα» επιθυμούμε ;
