Νίκος Ξυδάκης
Hκυβέρνηση Μητσοτάκη οδηγεί τη χώρα στα αχαρτογράφητα νερά της κρίσης, με χάρτη προ πανδημίας. Ο χάρτης της κυβέρνησης δεν περιέχει τα νέα δεδομένα της μετά πανδημία εποχής. Αντιθέτως, περιλαμβάνει όλες τις εμμονές, τις δεσμεύσεις για ντιλ και τις...
νοοτροπίες του επιτελικού κράτους των κολλητών, όπως είχαν διαμορφωθεί το καλοκαίρι του 2019.
Αυτός ο ετεροχρονισμός φανερώνεται στην ατολμία, με την οποία αντιμετωπίζει την χιονοστιβάδα της οικονομικής κρίσης, καθώς η κυβερνητική ηγεσία βρίσκεται αγκυρωμένη σε ιδεασμούς περί «λιγότερου κράτους», ιδεασμοί που κονιορτοποιήθηκαν από την πανδημία.
Ο κορωνοϊός έδειξε, πόσο αναγκαία για την επιβίωση των κοινωνιών είναι τα άρτια δημόσια συστήματα και οι δημόσιες υποδομές· ένα μέρος των απωλειών οφείλεται στην παρακμή των δημόσιων συστημάτων υγείας εξαιτίας νεοφιλελεύθερων πολιτικών πρακτικών. Η κυβέρνηση αντιμετώπισε εξαρχής με δισταγμό και δυσφορία την επείγουσα ανάγκη ενίσχυσης του ΕΣΥ. Παρότι κερδήθηκε χρόνος, η ενίσχυση του ΕΣΥ είναι πολύ μικρή και προσωρινού χαρακτήρα. Με αρνήσεις, στο όριο της αντικοινωνικότητας, αντιμετωπίστηκαν και τα ενδεχόμενα να επιβληθεί αγορανομικός έλεγχος και διατίμηση σε υγειονομικό υλικό πρώτης ανάγκης, όπως οι μάσκες. Οι δηλώσεις του Αδ. Γεωργιάδη υπέρ αυτορρύθμισης έγραψαν ιστορία.
Με δισταγμούς και δυσφορία αντιμετωπίζεται και η ενίσχυση των εργαζομένων και των επιχειρήσεων, που καταστρέφονται από το παρατεταμένο lock down και την κατάρρευση του τουρισμού, της εστίασης, των πολιτιστικών παραγωγών. Μεγάλες ομάδες του ενεργού πληθυσμού αντιμετωπίζονται με σιωπή, αγνόηση, ημίμετρα, σαν ενοχλήσεις. Σαν να αρνείται η κυβέρνηση να αποδεχθεί μια νέα πραγματικότητα, στην οποία απαιτείται η ενεργός και διαρκής παρέμβαση του κράτους, για στήριξη της κοινωνίας. Ίσως διότι το κόνσπετ, η νοοτροπία και ο συνεπαγόμενος σχεδιασμός του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη είναι δουλειές με συγκεκριμένους μεγάλους παίκτες, απευθείας, χωρίς ανταγωνισμό, εκχώρηση ζωτικών δραστηριοτήτων του κράτους, ακόμη και ελεγκτικών μηχανισμών, σε ιδιώτες, και ικανοποίηση ορισμένων κοινωνικών ομάδων με στοχευμένες πελατειακές εξυπηρετήσεις.
Αυτή η αδυναμία να συλληφθεί η άγρια πραγματικότητα μετά την πανδημία και οι ριζικά νέες ανάγκες που γεννά, φαίνεται και στον τρόπο που νομοθετεί η κυβερνητική πλειοψηφία. Ο περιβαλλοντοκτόνος νόμος που ψηφίστηκε με εξαπάτηση του κοινοβουλίου, και το άθλιο νομοσχέδιο του υπουργείου Μετανάστευσης, που πετσοκόβει και ο συμπολιτευόμενος τύπος, είναι δύο δείγματα αντιδημοκρατικής και αντιαναπτυξιακής νομοθέτησης.
Η κυβέρνηση, εντελώς άκαιρα και άκυρα, πουλά φαντασιώσεις για φαστ τρακ επενδύσεις και άγρια μεγέθυνση, σαν τις μπουλντόζες στο Ελληνικό.
Ουσιαστικά, ο επενδυτικός πυρετός αφορά χαλάρωση ή άρση των περιβαλλοντικών προστασιών, πολλαπλασιασμό των ευκαιριών για real estate, ιδιωτικοποίηση κρατικών assets στην ενέργεια και τα δίκτυα, outsourcing κρίσιμων κρατικών λειτουργιών ― κοντολογίς όλο το μπαγιάτικο στοχολόγιο του θατσερισμού πάνω σε ένα κράτος υπερχρεωμένο, μια οικονομία ξεκούρδιστη και μια κοινωνία γονατισμένη. Συν την απροκάλυπτη ροπή προς απομύζηση του δημόσιου χρήματος με όρους αδιαφάνειας, αυταρχισμού και λεηλασίας.
Το θατσερικό-λεηλατικό στοχολόγιο ήταν μπαγιάτικο και επιβλαβές και προ πανδημίας.
Η πανδημία το καθιστά επικίνδυνο και καταστροφικό. Οι επενδυτές έχουν εξαφανιστεί, το κράτος θα κληθεί να κρατικοποιήσει ιδιωτικές εταιρείες too big to fail, η ύφεση και η ανεργία καλπάζουν. Η μονοκαλλιέργεια «τουρισμός-real estate-κατανάλωση» δείχνει και πάλι τις δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας, το διεθνές κλίμα είναι απλώς καταιγίδα. Οι γεωπολιτικοί κίνδυνοι δεν έχουν παρέλθει.
Κι αυτή η κυβέρνηση νομοθετεί περιβαλλοντοκτονία, στρατιές κολλητών και μυστικά κονδύλια… Είναι εθνικός κίνδυνος.
ΠΗΓΗ: tvxs.gr
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
