Και ήλθε η δεύτερη ημέρα της πρώτης εβδομάδας άρσης των μέτρων του πρώτου σταδίου, του πρώτου κύματος της πρώτης πανδημίας κορωνοιού.
Δεν σου γράφω για την πρώτη ημέρα διότι ο ψυχισμός μου ήταν κάπως μπερδεμένος.
Σαν να φόραγα μάσκα που κρεμόταν από το ένα αυτί..
Μια αμφιβολία δηλαδή, για το έαν πρέπει να βγω έξω από το σπίτι και μια κυκλοθυμία, για το εάν είναι επαρκής ο εξοπλισμός μου τώρα που ήρθησαν (!!!) τα μέτρα.
Ομολογώ πως υπήρξε αμηχανία.
Βλέπω κι εκείνο το αναποφάσιστο βλέμμα του Τσιόδρα και πετάω τα γάντια μου από την αγανάκτηση!
Μέχρι να μου διευκρινήσει ποιος θα φοράει μάσκα στο σούπερ μάρκετ εγώ; οι εργαζόμενοι; τα τρόφιμα; περιδιάβαινα στον διάδρομο με τους καφέδες ανάλαφρη, στα τυριά έβαζα μάσκα υφασμάτινη με κάποια νευρικότητα γιατί έβλεπα λίγο κομμένη την γραβιέρα, στα γάλατα μου έλειπαν τα γάντια και η μάσκα χειρουργείου, και στις σοκολάτες κατέληξα με ειδική στολή αστροναύτη καλλυμένη μέχρι τα παπούτσια!Αυτή δηλαδή που φορά ο οδοντίατρός μου και κατά το ήμισυ ο κομμωτής μου!
Αγανάκτησα η γυναίκα! Δεν μου έδειχνε ουδείς έναν οδικό χάρτη!
Η νέα ζωή ήταν ένας τεράστιος φερετζές.
Αλλά μετά έδειξα κατανόηση προς τον επιστήμονα!
Ξέρεις τι είναι να σε παρακολουθούν κάθε μέρα τόσα ζευγάρια μάτια, να σε παρακολουθούν τόσοι άνθρωποι αποχαυνωμένοι , που το μόνο που έκαμαν αυτό το καιρό ήταν μαγειρική, ζαχαροπλαστική και παλαμάκια στα μπαλκόνια ,να τους αφήνεις ελέυθερους μετά από 50 ημέρες;
Πώς τους αφήνεις; Θέλουν λουρί!
Θα γίνουν ξέφρενοι! Πόσο ξέφρενος να γίνεις φορώντας μάσκα; Δεν μπορείς!
Κλείνεις τα μάτια λοιπόν και τους λές "Τους ζυγούς λύσατε"!
Τι να νομίζεις πως θα κάνουν οι εγκλωβισμένοι 50 ημερών με λουρί;
Θα τρέξουν να κρυφτούν αγάπη μου, να στιβαχτούν στις ουρές.
Ο ένας πίσω από τον άλλον μήπως και προσπεράσει κανένας ξέμπαργκος κορωνοιός και δεν τους δει.
Μάρτυρας αδιάψευστος το ψαράδικο της γειτονιάς μου.
Στις ουρές του ψαράδικου χώθηκε ο εγκλωβισμένος της γειτονιάς παραπλεύρως των μπακαλιάρων. Μπερδεύτηκε με τις σαρδέλες και άλλους 10 μασκοφόρους που καθαρίζαν εκείνη την ώρα τη μάσκα από τα λέπια .
Οι Έλληνες πάντως στοιχήθηκαν στις ουρές για να να πληρώσουν τα χρέη τους.
Τους είδε η ΕΥΔΑΠ και φοβήθηκε σήμερα και γι αυτό έβγαλε ανακοίνωση πως μπορούν οι καλοπληρωτές να διευθετήσουν και με άλλον τρόπο την οφειλή τους. Αλλά ο Έλληνας θέλει το internet μόνο για facebook αγαπητέ μου!
ΑΧ!Πάνε οι εποχές που οι Έλληνες χόρευαν με την καδένα στο λαιμό το άσμα "οι ωραίοι έχουν χρέη"..
Τώρα με ύφος πεινασμένου μεροκαματιάρη φωνάζουν να το ακούσει η γειτονιά το "δεν θέλω να χρωστάω! Ολα και όλα!"!!!"
Τι ευνουχισμός ;
Τι μας έκαμαν πατριώτη τα 10 χρόνια του μνημονίου;
Να δεις που μας έκαναν να πιστέψουμε πως εμείς τα φάγαμε, τα σκορπίσαμε, τα κάψαμε τα λεφτά του διπλανού και εκτεθήκαμε ανεπανόρθωτα στη γειτονιά.
Γι αυτό τέτοια υπακοή, τέτοιος καθωσπρεπισμός, τέτοια συνέπεια στα μέτρα, τέτοια ωριμότητα..
Γι αυτό μετά απο 2 μήνε καραντίνας οι ουρές έξω από τις τράπεζες , από τις εταιρίες κινητής τηλεφωνίας...
Οι ουρές χθες, πρώτη ημέρα άρσης των πρώτων μέτρων του πρώτου κύματος κορωνοιού, έμοιαζαν με δημόσιο σισίτιο..
Η Κόρινθος ,φάνταζε σαν κάποια πρωτεύουσα ανατολικού μπλοκ.
Λίγο ο Πήγασος , κάτι το σύμπλεγμα της ντουζιέρας στο λιμάνι και οι ακούρευτοι θάμνοι, η πόλη έμοιαζε βγαλμένη από ταινίες εκείνης της εποχής ..
Φαντάσου να έλθει και το δεύτερο κύμα κορωνοιού! Κάτι ο Πήγασος, κάτι εμείς ακούρευτοι μήνες, μαζί με τους ακούρευτους θάμνους της πόλης και φυσικά η καραντίνα και ο Τσιόδρας σε επανάληψη μας βλέπω σε κατάσταση καταστολής και πλήρους αποβλάκωσης!
