του Χρήστου Ξανθάκη
Ακούς διάφορες ειδήσεις ικανές να σου παγώσουν το αίμα αυτές τις μέρες. Τα γεγονότα στον Έβρο και στα νησιά του ΒοειοΑνατολικού Αιγαίου, η εξάπλωση του κορωνοϊού με νέα κρούσματα, η ακύρωση της συναυλίας του Αντώνη Ρέμου, ομολογώ ότι...
πολλά κάτσανε και κάπως σαν να έχει σταθεί ένα μαύρο σύννεφο πάνω απ’ τη μαμά...Ελλάδα. Μακάρι να τα βγάλουμε πέρα άνευ απωλειών, αλλά μια ανησυχία όσο να ‘ναι δεν μπορεί να μη μας διαπερνά.
Πέρα απ’ όσα ακούμε στα δελτία ωστόσο κι απ’ όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται στα τηγάνια του Master Chef, υπάρχουν και κάποιες άλλες ιστορίες, που σου σηκώνουν την τρίχα. Βλέπε, για παράδειγμα, το ρεπορτάζ της «Καθημερινής» (από την συνάδελφο Ρούλα Σαλούρου) με τίτλο:
«Αύξηση ορίου ηλικίας για τις συντάξεις στα 68 το 2024»
Και ακόμη πιο δυσοίωνο υπότιτλο:
«To εφιαλτικό σενάριο αύξησης του γενικού ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στην Ελλάδα, στα 72 έτη, “φωτογραφίζει” η αναλογιστική μελέτη, που συνοδεύει την ασφαλιστική μεταρρύθμιση».
Όπου θα πάει κάπως έτσι η ανηφόρα των αριθμών:
Το επίσης όχι και τόσο μακρινό 2036, το γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης θα ανεβεί περαιτέρω, στα 69 έτη, και θα αυξάνεται ακολούθως κατά ένα ακέραιο έτος. Επομένως το 2045 θα φθάσει τα 70 έτη, το 2057 τα 71 έτη και το 2066 θα φθάσει τελικά το 72ο έτος ηλικίας των ασφαλισμένων.
Πράγμα το οποίον δεν ανησυχεί ιδιαιτέρως τον ρεπόρτερ Ξανθάκη, μιας και το 2066 θα είναι προ πολλού στάχτη, αλλά όσο να ‘ναι δημοσιογραφία κάνουμε, κόσμος μας διαβάζει, περνάει από μπρος του το 72ο έτος και κάνουν πουλάκια τα μάτια του. Ποιος και ποια δηλαδή μπορεί να δουλεύει ως τα 72 του για να συμπληρώσει τα συντάξιμα χρόνια; Δάσκαλος θα είναι, υπάλληλος γραφείου μήπως, ίσως μπετατζής που είναι και εύκολη δουλειά, ψήστης ή πωλήτρια, ταμίας σε σούπερ μάρκετ, περιπτεράς και ταξιτζής που είσαι και καθιστός; Ναι, δεν λέω, θα τα λύσει τα προβλήματα η τεχνολογία, που θα εξαλείψει τα περισσότερα από τα ανωτέρω επαγγέλματα. Αλλά δεν θα στείλει στον άλλο κόσμο τους εργαζόμενους (συγγνώμη, τους «απασχολήσιμους» κύριε Σημίτη μου), που θα περιμένουν στην ανεργία μπας και πιάσουν τα 70 έτη και πάρουν σύνταξη. Κι ως τότε θα ζουν με γκόρτσα και τζάνερα, φουλ βιταμίνα και κάνουν καλό και στο κυκλοφοριακό!
Πέρα από πλάκα όμως, όπως λένε οι ειδικοί, το πρόβλημα οξύνεται, αφενός γιατί προκύπτει μείωση του πληθυσμού και αφετέρου διότι αυξάνεται το προσδόκιμο ζωής. Δηλαδή από 10,73 εκατομμύρια Έλληνες και Ελληνίδες που ήμασταν το 2018, θα πέσουμε σε μόλις 8,45 εκατομμύρια το 2070. Την ίδια ώρα, για τους άνδρες, αναμένεται να αυξηθεί το προσδόκιμο από 79 έτη το 2018 σε 86,3 έτη το 2070 και για τις γυναίκες από 84,1 έτη το 2018 σε 90,1 έτη το 2070. Σαν να λέμε, δεν θα υπάρχει εργατικό δυναμικό για να ρουφάνε λεφτά τα ταμεία, ενώ θα πρέπει να πληρώνουν συντάξεις για πολύ περισσότερο χρόνο. Λουζ λουζ σιτσουέησιον, που λένε και στο Στέητς.
Η μόνη λύση είναι, να μην μειωθεί αλλά να αυξηθεί ο πληθυσμός της χώρας. Πώς θα γίνει αυτό; Ο Τζίμης Πανούσης το είχε πει με απόλυτη σαφήνεια, αλλά κωλύομαι να το επαναλάβω εδώ για λόγους σεμνότητας. Αν πιάσει το κόλπο, έχει καλώς. Ειδάλλως, πιο εύκολα θα μας πάρει ο Χάρος, παρά θα πάρουμε σύνταξη…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
