Του Γιάννη Πανούση
Μία γκρίζα υβριδική κατάσταση όπου το εξουσιαστικό δέον και το εξουσιαστικό αναγκαίο βρίσκονται στα όρια ανάμεσα
στην πολιτική και το δίκαιο
Κωνσταντίνος Τσουκαλάς,Ο αόρατος Λεβιάθαν
Μοιάζει να ζούμε σε συνθήκες ΤΙΝΑ[There Is No Alternative].Η δημόσια σωτηρία προέχει και η ατομική αρετή[virtus] πρέπει ν’αντιμετωπίσει [τον διαφέροντα κατά ένα μόνο ‘t’] ιό[virus].
Aπό το Δημόσιο χώρο στον Οίκο κι από το αίτημα για συλλογική ευημερία στην απαίτηση για προσωπική επιβίωση ενός γενικευμένου πανικού μέτρα ασφαλείας.
Ο Κορονοϊός ίσως να προκαλέσει το τέλος των αφηρημένων ιδεολογιών και την αρχή της πραγματικής διαχείρισης κινδύνων,μέσα στη λογική όχι της κοινωνικής αλληλεγγύης αλλά της αυτοσυντήρησης.
Η ανισότητα των όρων ζωής μετατοπίζεται σε ανισότητα με όρους φόβου[επικειμένου;] θανάτου και θέτει σε αμφισβήτηση την αρμονική συμβίωση μη-πληττομένων και ευπαθών.
Η πολιτική συναίνεση δεν αρκεί. Χρειάζεται κοινωνική συναπόφαση και προσωπική ηθική στάση.
Η Φύση και η Ιστορία λειτουργούν πλέον εκτός φιλοσοφικών σημασιολογικών προσεγγίσεων και ανθρωπομορφικών ερμηνειών. Λογικό;Παράλογο; Ουδείς μπορεί ν’απαντήσει αν η επ’ αόριστον [επι]βίωση θανάτου έχει πλέον κάποιον εγγυητή: Θεό,Πολιτική,Επιστήμη.
Άρα μόνοι μας; Ίσως, αλλά είμαστε πολλοί οι άνθρωποι που εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην αυταξία της ανθρωπιάς.
ΥΓ. Ανάγκα και οι Θεοί πείθονται;
