Αγαπημένε μου πιτσιρίκο,
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατορίας διαμέσου των Μέσων Μαζικής Προπαγάνδας της τοπικής μας ολιγαρχίας, έχει πετύχει την επιβολή του δόγματος, που λέει, πως ότι είναι καλό για την Ελλάδα, είναι καλό και για την Νέα Δημοκρατορία, και αντιστρόφως, ότι είναι καλό για την Νέα Δημοκρατορία, είναι καλό για την Ελλάδα.
Μου θυμίζει την διάσημη ρήση του διευθύνοντα συμβούλου της General Motors, Τσάρλς Γουίλσον, πρώην συμβούλου του αμερικανού προέδρου Τρούμαν, όταν μετά το τέλος του 2ου ΠΠ είχε πει, πως “Ότι είναι καλό για την Αμερική, είναι καλό και για την General Motors, και το αντίστροφο”. Λίγο αργότερα, έγινε Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ.
Η μεγάλη περιστρεφόμενη πόρτα.
Είναι πολύ έξυπνο το δόγμα αυτό, αφού εξισώνοντας τα συμφέροντα μιας παράταξης (ή μιας εταιρίας) με τα εθνικά συμφέροντα, οδηγείται κανείς στο συμπέρασμα, πως όποιος ασκεί κριτική στην κυβέρνηση ή διαφωνεί με τις πολιτικές της, είναι προδότης και εχθρός της χώρας.
Λες και η χώρα αποτελείται από ομοιογενείς πολίτες, που έχουν τα ίδια συμφέροντα.
Βλέπεις, τόσο ο Αριστοτέλης, όσο και ο Νικολό Μακιαβέλι, ο Αλεξίς ντε Τοκβίλ, ο Άνταμ Σμίθ, ο Κάρολος Μάρξ και πολλοί άλλοι, βάσισαν τις φιλοσοφίες τους στην κατανόηση, ότι υπάρχει ένας φυσικός ανταγωνισμός μεταξύ των πλουσίων και των υπολοίπων.
Είχαν κατανοήσει, ότι τα συμφέροντα των ολιγαρχών, των οικονομικών ελίτ και των πολιτικών που τους υπηρετούν πιστά, δεν είναι τα ίδια με τα συμφέροντα των υπολοίπων από εμάς.
Οι αλήθειες τους και τα δόγματα τους, δεν είναι οι δικές μας αλήθειες. Οι ζωές τους δεν έχουν καμία σχέση με τις δικές μας ζωές.
Ο μεγάλος πλούτος έχει ως φυσικό παράγωγό του, μια απέχθεια απέναντι σε όσους δεν τον έχουν και ενισχύει τους ολιγάρχες, ώστε να πληρώνουν πολλά λεφτά σε στρατούς δικηγόρων, δημοσιοσχετιστών, πολιτικών, δικαστών, ακαδημαϊκών και δημοσιογράφων, ώστε να ελέγχουν, να επικρίνουν και να καταπνίγουν κάθε μορφή ουσιαστικού δημοσίου διαλόγου και αμφισβήτησης.
Το νεοφιλελεύθερο δόγμα του σύγχρονου καπιταλισμού, το οποίο επιτάσσει την καταστροφή των εργατικών συνδικάτων, την περικοπή ή κατάργηση των φόρων των πλουσίων και των επιχειρήσεών τους, την ασυδοσία του παγκόσμιου εμπορίου, την παγκοσμιοποίηση του κεφαλαίου, την δημιουργία ενός ψηφιακού (και μη) δικτύου καταγραφής και παρακολούθησης, την διαιώνιση των πολεμικών συγκρούσεων και την οικονομική λιτότητα για τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, αποτελεί το δογματικό ανάχωμα για την προστασία των συμφερόντων των ολιγαρχών (τοπικών και παγκόσμιων), ενώ παρουσιάζεται στους λαούς ως φυσικός νόμος.
Ένας φυσικός νόμος, που τους θέλει να βρίσκονται στις θέσεις εξουσίας “δικαιωματικά”, ως υποδείγματα της ανθρώπινης εξέλιξης, την ίδια ώρα που τα συστήματά τους έχουν δυναμιτίσει κάθε ελευθερία, κάθε ανθρώπινο δικαίωμα και ροκανίζουν τις ευαίσθητες δημοκρατίες μας, την ίδια ώρα που καταστρέφουν τα οικοσυστήματα του πλανήτη, θέτοντας σε κίνδυνο την επιβίωση του ανθρώπινου είδους και των υπόλοιπων έμβιων όντων.
Οι ολιγάρχες και οι στρατιές των υπαλλήλων τους είναι χαρούμενοι, να μιλάμε για φυλετικά ζητήματα και για τον ρατσισμό.
Είναι χαρούμενοι, να μιλάμε για τις σεξoυαλικές μας ταυτότητες και προσανατολισμούς και για τον διαχωρισμό των φύλων.
Είναι χαρούμενοι, να συζητάμε για τον πατριωτισμό, για την θρησκεία, για το μεταναστευτικό, για τις εκτρώσεις, τον κορονοϊό, για την ελευθερία της έκφρασης και για την πολιτιστική και ηθική παρακμή των μοντέρνων κοινωνιών.
Η φυλή, το γένος, η θρησκεία, το φύλο, η έκτρωση, ο κορονοϊός, η μετανάστευση, η κουλτούρα και ο πατριωτισμός, είναι θέματα τα οποία, αν και σημαντικά, έχουν ένα κύριο χαρακτηριστικό μεταξύ τους: Είναι θέματα που διαιρούν την κοινωνία.
Είναι θέματα, που φέρνουν τους ανθρώπους στα χέρια, τους φανατίζουν και τροφοδοτούν τα μίση και τους ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Είναι τα θέματα που λειτουργούν ως προπέτασμα, για να αποκρύπτουν το πλιάτσικο της ολιγαρχίας και των πολιτικών τους εκπροσώπων.
Αυτό για το οποίο δεν είναι καθόλου χαρούμενοι, όλοι αυτοί οι ολιγάρχες και οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι να συζητάμε, είναι οι κοινωνικές τάξεις. Η ανισότητα.
Υπάρχουν πολύ λίγες ουσιώδεις διαφορές ανάμεσα στην κυβέρνηση και στα κόμματα της αντιπολίτευσης, σε πολλές χώρες του κόσμου. Γι’ αυτό και η μεταπήδηση των στελεχών τους μεταξύ των κομμάτων εξουσίας, με εξαίρεση μεταξύ των κομμάτων που βρίσκονται στα άκρα του πολιτικού φάσματος, γίνεται με τόση μεγάλη ευκολία.
Το βλέπουμε στις ΗΠΑ, που τα κόμματα είναι μόνο δύο, το βλέπουμε και στο μικρό κομμάτι του κόσμου που λέγεται Ελλάδα, που έχουμε κάμποσα. Από τη ΝΔ στο ΛΑΟΣ, τη Χρυσή Αυγή και την Ελληνική Λύση και αντιστρόφως και από τη ΝΔ στο ΚΙΝΑΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ και αντιστρόφως κλπ κλπ.
Για αυτούς που τους πιστεύουν και που τους ψηφίζουν, όμως, περιμένοντας αλλαγή, όλοι αυτοί είναι διαφορετικοί και εχθρεύονται ο ένας τον άλλον, ενώ εκείνοι βρίσκουν την ευκαιρία να εφευρίσκουν όλο και περισσότερες υποδιαιρέσεις του ίδιου συνόλου, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι στην ουσία υπηρετούν τα ίδια αφεντικά. Τους εαυτούληδες τους και την τοπική ελίτ, με το αζημείωτο φυσικά. Αν όχι σε χρήμα, σε φήμη και δόξα.
Αφήνω το ΜέΡΑ 25 στην άκρη, που ή είναι αρκετά αφελείς να πιστεύουν ότι το σύστημα αλλάζει από μέσα, από ένα κόμμα κι όχι από ένα κίνημα ή μας δουλεύουν.
Με το ΚΚΕ, το ζωντανό λείψανο του κομμουνισμού στην Ελλάδα, δεν ασχολούμαι καν. Το μαγαζάκι να’ ναι καλά.
Όπως είχε πει και ο Αριστοτέλης, όταν η ολιγαρχία καταλάβει την πολιτική εξουσία, η κοινωνία θα πρέπει είτε να αποδεχτεί την τυραννία, είτε να επιλέξει την επανάσταση.
Αλλά τι ξέρει ο Αριστοτέλης, μπροστά στις πολιτικές ιδιοφυίες που μας κυβερνούν. Τρίχες, που θα ‘λεγε και ο Χρόνης.
Αυτό, βέβαια, προϋποθέτει μια κοινωνία με ανεπτυγμένη ταξική συνείδηση και όχι μια κοινωνία παραδομένη στην ημιμάθεια, τις προκαταλήψεις, τις ιδεολογικές αγκυλώσεις και τον κομματικό οπαδισμό.
Φαντάζομαι, θα αισθάνονται τρομερά δικαιωμένοι οι ψηφοφόροι της Ελληνικής Λύσης, καθώς ο πρόεδρός τους προσπαθεί να πουλήσει φάρμακο κατά του κορονοϊού, την ώρα που η παγκόσμια επιδημιολογική κοινότητα δουλεύει μερόνυχτα στα εργαστήρια προσπαθώντας να παρασκευάσει το πραγματικό εμβόλιο.
Αυτόν τον βάλατε στην Βουλή, για να αποφασίζει για το μέλλον της χώρας. Συγχαρητήρια. Άντε πάτε μια βόλτα στον καθρέφτη να μουτζωθείτε και ξαναελάτε. Ή καλύτερα, καθίστε εκεί.
Συγχαρητήρια αξίζουν για ακόμη μια φορά, στους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατορίας, αφού ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοίνωσε, ότι οι προσλήψεις στο Εθνικό Σύστημα Υγείας θα φτάσουν έως και τις 2.000, λόγω κορονοϊού.
Δηλαδή, ο εκπρόσωπος της πολιτικής παράταξης που διόγκωσε το δημόσιο χρέος και οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία (απολύοντας κόσμο και κοσμάκη) και μετά υπερψήφισε όλα τα μνημόνια των δανειστών για το ξέσκισμα του δημόσιου τομέα και του δημόσιου συστήματος υγείας, μας ανακοίνωσε, ότι το παραξέσκισαν και δεν μπορεί να λειτουργήσει, οπότε θα χρειαστεί να πάρουν μέτρα, για να ακυρώσουν εν μέρει τα μέτρα που είχαν πάρει τα τελευταία 10 χρόνια.
Καλά μιλάμε για πολύ καθάρματα.
Και αντι να τους αρχίσουν όλοι στις μούτζες, σιωπή.
Πού είναι άραγε αυτός ο περίφημος ιδιωτικός τομέας να μας σώσει ρε παιδιά; Α ναι, βέβαια, μη τυχόν και τον επιβαρύνουμε με έξοδα, δεν κάνει, μόνο με κέρδη. Τα έξοδα είναι δημόσια, ενώ τα κέρδη είναι ιδιωτικά.
Στο ίδιο τροπάρι, η Ούρσουλα, η νέα μας πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μας ανακοίνωσε ότι:
“Τέλος, θα προωθήσω μια ‘Πρωτοβουλία Επενδύσεων για την Αντιμετώπιση του Κοροναϊού’ αξίας 25 δισ. ευρώ, η οποία θα απευθύνεται:
στα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης (δηλαδή, στους εκάστοτε υπουργούς για να υπογράψουν συμβόλαια παροχής υπηρεσιών και εξοπλισμού από τον ιδιωτικό τομέα),
στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις (δηλαδή, στους καρχαρίες της φαρμακοβιομηχανίας),
στις αγορές εργασίας (δηλαδή, στους εργοδότες),
και σε άλλα ευάλωτα τμήματα των οικονομιών μας· δηλαδή, πάρτε και μια αυθαίρετη γενικότητα για να φάνε σανό τα χάπατα.”
Με λίγα λόγια, ο κορονοϊός εκτός από κρίση, είναι άλλη μια καταπληκτική ευκαιρία για τα αρπακτικά του καπιταλισμού να ξεκινήσουν ακόμα ένα μεγάλο φαγοπότι στις πλάτες των ευρωπαίων φορολογούμενων.
Σαν ασκήσεις ελέγχου μαζών μοιάζει όλο αυτό, κι αν νομίζετε, ότι είναι υπερβολή, να αρχίσουν οι καραντίνες, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας και το εσωτερικό κυνήγι μαγισσών, πάντα με άλλοθι το καλό της δημόσιας υγείας (που δεν τους νοιάζει, τόσο όταν οι εταιρίες είναι ελεύθερες να μας ταΐζουν τα χημικά τους, βλέπε DuPont Chemicals ή όταν καταστρέφεται το φυσικό περιβάλλον, βλέπε El Dorado Gold) μάλλον δεν καταλάβατε γρι από τα “Σταφύλια της οργής” του Στάινμπεκ.
Πάνω εκεί που τα χρηματιστήρια του κόσμου έχουν πάρει την κατιούσα, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής στασιμότητας (που βαστά τουλάχιστον από το 2017) και τα υφεσιακά αποτελέσματα της οποίας εμφανίζονται τώρα, ως επιστέγασμα του παγκόσμιου εμπορικού πολέμου που ήδη έχει ξεκινήσει μεταξύ Αμερικής, Κίνας, Ευρώπης και Ρωσίας, ήρθε και ο κορονοϊός ως σπίθα στην πυριτιδαποθήκη.
Πλάκα θα’ χει, να νικήσει τον καπιταλισμό ένας παγκολίνος. Ποιό σφυροδρέπανο και μ@λακίες, ο παγκολίνος θα γίνει το σύμβολο της επανάστασης.
Φυσικά, όπως σε κάθε κρίση του ιού του καπιταλισμού, η λύση είναι απλή και δίνεται με τα λεφτά των φορολογουμένων. Όχι των πλουσίων, των άλλων. Όχι προς όφελος των άλλων, αλλά των πλουσίων.
Και αν ρε μάγκες το εμβόλιο το βγάλουν οι Κινέζοι ή οι Αμερικανοί, τι θα γίνουν όλες αυτές οι πρωτοβουλίες επενδύσεων αξίας 25 δισ. ευρώ; Θα επιστραφούν στον ευρωπαϊκό προϋπολογισμό; Τσάμπα θα πάνε; Τι θα γίνουν όλες αυτές οι προσλήψεις προσωπικού; Θα τους απολύσετε;
Θα μου πεις, “εδώ ο κόσμος πεθαίνει ρε Κώστα, τα φράγκα σκέφτεσαι;”
Εμ, στα λόγια μου έρχεσαι, γιατί ο κόσμος πέθαινε και πριν τον κορονοϊό, από τον καπιταλοϊό, αλλά δεν μας καιγότανε καρφάκι, γιατί η φτώχεια δεν είναι κολλητική βλέπεις, οπότε όλοι αυτοί που νοιάζονται για τα θύματα της επιδημίας, μάλλον τον κώλο τους σκέφτονται.
Από τη στιγμή που σε μια παγκόσμια πρόκληση, όπως είναι ένας καινούργιος ιός, για τον οποίο δεν υπάρχει μαζική ανοσία, δεν υπάρχει παγκόσμια συνεννόηση και συντονισμός μεταξύ των κρατών και της ιατρικής κοινότητας, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς, ότι μας έχουν πάρει χαμπάρι και μας δουλεύουνε ψιλό γαζί με τα ίδια μας τα φράγκα, υπέρ των τοπικών και διεθνών ολιγαρχιών και των υπαλλήλων τους.
Τώρα που το λέω αυτό, θυμήθηκα την ατάκα του γιατρού Τζόνας Σόλκ, που ανέπτυξε το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας, ο οποίος όταν τον ρώτησαν. σε ποιόν ανήκει η πατέντα για το εμβόλιο, αυτός απάντησε: “Λοιπόν, στους ανθρώπους, θα έλεγα. Δεν υπάρχει πατέντα. Μπορείτε να πατεντάρετε τον ήλιο;”.
Δεν μου ακούγονται πολύ καπιταλιστικά αυτά δόκτωρ. Τσ τσ τσ, πιπέρι θα σου βάλω.
Αλλά κάτι δεν μου κάθεται καλά, ρε γαμώτο. Αλλιώς μας τα έλεγε η Μάγκι και ο Ρίγκαν. Μας έλεγαν, ότι το κράτος είναι το πρόβλημα και ότι οι αγορές θα μας σώσουν και θα μας λύσουν όλα μας τα προβλήματα και θα ζούμε όλοι σε έναν παράδεισο αφθονίας.
Άρα γιατί χρειάζονται όλες αυτές οι κρατικές επενδύσεις και επιχορηγήσεις; Ας αφήσουμε τις αγορές μόνες τους να λειτουργήσουν.
Με κρατικές χορηγίες θα χτίσουμε τον παράδεισο;
Εν κατακλείδι, το φαγοπότι θα συνεχίζεται, όσο ο κοσμάκης συνεχίζει να τρώει αμάσητο, το κουτόχορτο που του ταΐζουν οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ που τον εξουσιάζουν, αναλώνεται στο να διαιρείται και να φανατίζεται με κάθε ευκαιρία που του παρουσιάζεται, προτιμώντας να ξεσκίζει τον διπλανό του, παρά τους υπαίτιους για την κατάντια του.
Όπως έγραφε και ο Ρομέν Γκαρί στο εξαίσιο βιβλίο του “Λευκός σκύλος”: “Μέσα σε αυτή την πελώρια τεχνολογική μηχανή διανομής ζωής, κάθε πλάσμα αισθάνεται ολοένα και περισσότερο σαν νόμισμα, που γλιστράει στη σχισμή, που χειραγωγείται από προκαθορισμένα κυκλώματα και, τέλος, αποβάλλεται στην απόληξη της μηχανής ως συνταξιούχος και ως πτώμα.”
Για φαντάσου.
Μη ξεχνάτε μόνο να πλύνετε τα χέρια σας μετά. Και να θυμάστε, η πίστη σώζει. Αμήν.
Από το μακρινό Αμστελόδαμο, όπου τις μάσκες τις φοράνε μόνο οι τουρίστες, με αγάπη…αγάπη μόνο.
Κώστας
Υ.Γ.1 Φίλε πιτσιρίκο, θα πρέπει κάποτε να μελετηθεί σε βάθος, το πόσο τραυματίζονται τα άτομα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, που επιβιώνουν χάρη στη δραματική ατμόσφαιρα που διογκώνουν και εκμεταλλεύονται, καλλιεργώντας μια διαρκή ανάγκη για θεαματικά γεγονότα.
Υπάρχει τόσο πνευματικό κενό, που το δραματικό γεγονός, έχει γίνει πραγματική ανάγκη, κι έτσι, από γεγονός σε γεγονός, δημιουργείται μια αλυσιδωτή αντίδραση.
Μη μασάτε, it’s just business.
Υ.Γ.2 Η κυβέρνηση αποφάσισε, να ακυρωθούν οι μαθητικές και στρατιωτικές παρελάσεις της 25ης Μαρτίου. Καλά ρε, φοβούνται οι ήρωες; Θα τρίζουν τα κόκκαλα των ηρώων της επανάστασης ρε μπατριώτες! Ολόκληρη Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν φοβηθήκαμε και μας φοβερίζει μια γρίπη;
Καλά ρε, πού πήγε το “Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, δεν την σκιάζει φοβέρα καμιά.” Φαντάσου τον Κολοκοτρώνη, την ώρα που κατέστρωνε τα σχέδια της μάχης να λέει, “Ωρέ παλικάρια, μήπως μωρέ να μην πάμε να πολεμήσουμε αύριο, έβγαλε κρυουλάκι ωρέ, μην μας κρεβατώσει η γρίπη.”
Για φαντάσου. Λες γι’ αυτό η επανάσταση να ξεκίνησε τον Μάρτιο, που είναι άνοιξη; (όσοι ανοίξανε και κανένα βιβλίο ιστορίας πέραν του σχολικού, γνωρίζουν, ότι δεν ξεκίνησε Μάρτιο, τέλη Φεβρουαρίου ξεκίνησε και όχι στην Αγία Λαύρα…αλλά το ψέμα έχει την δική του ιστορία).
(Φίλε Κώστα, ένας είναι ο εχθρός, ο κορωνοϊός. Ολιγάρχες, μεγαλοαστοί και προλετάριοι θα τον αντιμετωπίσουμε ενωμένοι. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
