Η συνολική εικόνα όσο αφορά την πανδημία με τον κορωνοϊό γίνεται μέρα με την μέρα όλο και πιο περίπλοκη.
Η Ιταλία έχει κυριολεκτικά αποσυντονιστεί και το συστημα υγείας της έχει πια καταρρεύσει.
Νομίζω ότι και η παραμέτρος που έθιξε στο τελευταίο του κείμενο ο Βασίλης είναι επίσης πολύ σημαντική. Η νόσος κτυπά και μικρότερες ηλικίες, καθώς και ανθρώπους που δεν έχουν σοβαρά προβλήματα υγείας.
Σε συνθήκες πανδημίας είναι φυσιολογικό οι άνθρωποι αυτοί να αποτελούν μια προτεραιότητα για τους γιατρούς, οπότε μοιραία οι ηλικιωμένοι, που έχουν μικρότερες πιθανότητες επιβίωσης, να πληρώνουν βαρύτερο τίμημα.
Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται και μια εντύπωση, που δεν είναι 100% σωστή, ότι δηλαδή η αρρώστια είναι επιθετική με τους ηλικιωμένους, ενώ οι νεότεροι την “περνούν στο πόδι”.
Από ότι φαίνεται, για ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών (ίσως κάτι μεταξύ 5-10% του συνόλου) απαιτείται διασωλήνωση και μηχανική υποστήριξη της αναπνοής.
Από το μοτίβο αυτό δεν εξαιρούνται τα άτομα ηλικίας 40-65 ετών.
Αν φτάσουν πολλά περιστατικά, που χρήζουν αυξημένης φροντίδας ταυτόχρονα, το σύστημα δεν αντέχει.
Όχι μόνο γιατί δεν επαρκούν τα μηχανήματα, αλλά κυρίως γιατί δεν αντέχει το προσωπικό.
Όσο η κατάσταση ισορροπεί, όπως πχ σε χώρες σαν την Γερμανία με υψηλό επίπεδο εξοπλισμού (του αριθμού των μονάδων ΜΕΘ συμπεριλαμβανομένων) και ικανό ποιοτικά και ποσοτικά προσωπικό, ο αριθμός των θανάτων σε σχέση με τον συνολικό αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων παραμένει χαμηλός.
Είναι, όμως, σημαντικό να κατανοήσουμε, ότι ακόμα και σε αυτές τις χώρες η κατάσταση αυτής της ισορροπίας είναι προσωρινή.
Ότι συμβαίνει στην Ιταλία, αναπαράγεται σήμερα στην Ισπανία και θα ακολουθήσουν κι άλλες χώρες της Γερμανίας, Ελβετίας, Βελγίου, Ολλανδίας, Βρετανίας, ΗΠΑ και Ελλάδας συμπεριλαμβανομένων.
Υπάρχουν ακόμα χώρες αναπτυσσόμενες όπως η Ινδία, η Ινδονησία, η Βραζιλία, το Μεξικό, η Τουρκία, κλπ. που προς το παρόν βλέπουμε μονάχα κρούσματα στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, αλλά σε λίγες βδομάδες θα φανεί η πραγματική εικόνα της επιδημίας με επιπτώσεις και στο το φτωχότερο κομμάτι του πληθυσμού.
Οι χώρες αυτές θα ακολουθήσουν το μοντέλο Ιράν και θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την καταστροφή με πενιχρά μονάχα μέσα.
Για αυτούς τους λόγους τα περιοριστικά μέτρα (κλείσιμο χώρων όπου ο συγχρωτισμός πολλών ανθρώπων είναι ο κανόνας, τήρηση απόστασης ασφαλείας όταν βρισκόμαστε σε ανοιχτούς, υπαίθριους χώρους, αποφυγή των αναίτιων ταξιδιών και εξόδων, εργασία από το σπίτι, κλπ.) είναι απολύτως επιβεβλημένα.
Πρέπει να περιοριστεί ο αριθμός των κρουσμάτων, ώστε να περιοριστεί όσο το δυνατό περισσότερο ο αριθμός των ατόμων με επιπλοκές, που φτάνουν στα νοσοκομεία και να βοηθηθεί το σύστημα υγείας.
Αυτός είναι ο λόγος των περιορισμών. Για αυτό χρειάζεται και η τιμωρία των παραβατών.
Όμως, ο ιός δεν μεταδίδεται με τον αέρα και την αναπνοή. Ο ιός μεταδίδεται με τα σταγονίδια.
Οπότε;
Οπότε δεν έχουν κανένα νόημα μέτρα όπως η απαγόρευση κυκλοφορίας που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη (και όχι μόνο αυτή) σήμερα.
Η απαγόρευση της κυκλοφορίας δεν έχει νόημα από υγειονομική άποψη.
Ας είμαστε ξεκάθαροι σε αυτό.
Η δικαιολογία των κυβερνώντων πως οι πολίτες δεν ακολουθούσαν τις οδηγίες και έτσι αναγκάζονται να προχωρήσουν σε αυτό το μέτρο, είναι αστεία.
Πρώτα γιατί δεν είναι όλοι οι πολίτες, που δεν ακολούθησαν τα περιοριστικά μέτρα αλλά κάποιοι από τους πολίτες.
Δεύτερο γιατί η πρακτική αυτή μοιάζει με το γνωστό “πονάει δόντι, κόβει κεφάλι”.
Γνωρίζοντας καλά το πόσο γαμημέvη τσιμεντούπολη είναι η Αθήνα, καταλαβαίνω, ότι το μέτρο αυτό ισοδυναμεί με ποινή αργού θανάτου για τους άτυχους κατοίκους της.
Τρίτο και σπουδαιότερο, γιατί πρόκειται για μια κατάφωρη παραβίαση βασικών δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που γίνεται με πρόσχημα την πανδημία από το ιό.
Για την ακρίβεια, πρόκειται για μια μεγάλη πρόβα του συστήματος ενόψει όλων όσων θα ακολουθήσουν τους επόμενους μήνες σε επίπεδο οικονομίας.
Ακόμα και ο πιο ηλίθιος οσμίζεται, ότι η οικονομική κρίση που θα πλήξει την ανθρωπότητα όλη (και όχι μονάχα τις χώρες που είχαν δημοσιονομικά ελλείμματα όπως συνέβη το 2008) θα είναι ένας Αρμαγεδδών, μπροστά στον οποίο η προηγούμενη οικονομική κρίση θα μοιάζει με εκδρομούλα στην εξοχή.
Η τωρινή κρίση δεν πρόκειται να πλήξει μόνο ή κυρίως τα χρηματιστήρια.
Είναι μια κρίση ταυτόχρονα ζήτησης και παραγωγής, που θα διαλύσει την παραγωγική βάση ακόμα και ισχυρών κρατών με τρόπο που μονάχα ένας μεγάλος πόλεμος έχει κάνει στο παρελθόν.
Και ειλικρινά, δεν μου φαίνεται καθόλου πιθανό το σενάριο, πως οι elites δεν έχουν αντιληφθεί τις πιθανές οικονομικές-κοινωνικές συνέπειες των πράξεων τους, όταν πχ βγάζουν μέσα σε μια νύχτα από την πρίζα ολόκληρους τομείς της οικονομίας.
Ο κορωνοϊός θα επιμείνει με υφέσεις και εξάρσεις τουλάχιστον για τα επόμενα 1 με 2 χρόνια και με την προϋπόθεση φυσικά ότι θα φτιαχτεί κάποιο αποτελεσματικό εμβόλιο.
Ο κορωνοϊός είναι αναμφίβολα μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση, αλλά δεν είναι και πανώλη ούτε Ebola.
Όσο περνούν οι ημέρες, υποπτεύομαι, ότι έχουν μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσουν την πανδημία ως το όχημα, μέσω του οποίου θα περάσουν γρήγορα στην νέα εποχή της τεχνολογικής επανάστασης, με τους όρους που θα λειτουργούν προς όφελος τους.
Η πανδημία είναι ενδεχομένως η ευκαιρία, να απαλλαγούν από τους μη παραγωγικούς (σύμφωνα με αυτούς πάντοτε) τομείς της οικονομίας και από εργασίες που δεν έχουν θέση στα σχέδιά τους για το μέλλον.
Η πανδημία είναι η ευκαιρία να περάσουν από την κοινωνία των 2/3 στην κοινωνία του 1/5 και προκειμένου, να το πετύχουν αυτό, θα χρησιμοποιήσουν σε υψηλές δόσεις τον φόβο και την καταστολή.
Τώρα απλά πραγματοποιούν ασκήσεις. Αύριο θα είναι ο πραγματικός πόλεμος.
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ.1 Οι μεγάλες δόσεις φόβου εξυπηρετούν κι έναν ακόμα σκοπό. Κανείς δεν μιλάει για τις ευθύνες των κυβερνήσεων, που ούτε μπήκαν στο κόπο να αναλύσουν τις εμπειρίες από την Κίνα και την Νότια Κορέα, ούτε φυσικά έκαναν κάτι το ουσιαστικό για να ενισχύσουν τα ΕΣΥ, πριν ο ιός κτυπήσει την πόρτα τους. Από την Wuhan και το Pusan η ιατρική κοινότητα έμαθε ότι: 1. Η προστασία του ιατρικού-νοσηλευτικού προσωπικού είναι η πρώτη και η βασική προτεραιότητα. Ειδικός εξοπλισμός είναι αναγκαίος και πρέπει να αποκτηθεί-χρησιμοποιηθεί έγκαιρα. Φυσικά δεν έγινε τίποτα. Ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ιταλία, ούτε στην Ισπανία, ούτε αλλού.
2. Αναγνώριση και ιχνηλάτηση όλων των περιστατικών και καραντίνα όσο το δυνατό πιο σύντομα. Ο WHO το είπε όσο πιο καθαρά γίνονταν. Test, test, test! Πόσοι ακολούθησαν τις συστάσεις του και πόσο γρήγορα το έκαναν;
3. Κατασκευή ή διαμόρφωση χώρων σε νοσοκομεία αποκλειστικά για την αντιμετώπιση των κρουσμάτων του κορωνοϊού. Όλοι θυμόμαστε τα δυτικά ΜΜΕ να λοιδωρούν τους Κινέζους που κατασκεύασαν μέσα σε δέκα μέρες δύο τεράστια νοσοκομεία στην Wuhan. Όμως, χωρίς αυτά τα νοσοκομεία τα κρούσματα και οι θάνατοι σε αυτήν την κινεζική επαρχία ίσως να μην είχαν περιοριστεί ποτέ.
Υ.Γ.2 Ίσως μετά από αυτήν την κρίση πολλές θέσεις εργασίας να έχουν πια εξαφανιστεί οριστικά. Ίσως κάποιες ισχυρά οικονομικά χώρες να έχουν καθιερώσει ένα πολύ χαμηλό “βασικό εισόδημα” των 400-800 ευρώ για πολλούς αλλά όχι για όλους τους πολίτες τους, σε συνδυασμό με την αφαίρεση πολύ σημαντικών δικαιωμάτων και επιβολή σκληρών μέτρων αστυνόμευσης και καταστολής με το γνωστό πρόσχημα της ασφάλειας. Ίσως η δυστοπική κοινωνία του 1/5 να είναι πολύ πιο κοντά από όσο νομίζουμε.
Υ.Γ.3 Οικονομικά, ίσως μονάχα η Κίνα να ωφεληθεί στο τέλος αλλά αυτό είναι ένα άλλο κείμενο.
Υ.Γ.4 Η θεσμοθέτηση του περιορισμού στην ελευθερία της έκφρασης είναι πάρα πολύ κοντά. Σχεδόν το έχουν προαναγγείλει.
(Φίλε Ηλία, κανονικά δεν πρέπει να σχολιάσω τίποτα γιατί -μετά την απαγόρευση της κυκλοφορίας- προετοιμάζομαι για την απαγόρευση στην ελευθερία της έκφρασης που έρχεται. Αλλά να κάνω μερικά σχόλια. Ηλία, ο κίνδυνος μόλυνσης και θανάτου από τον κορωνοϊό είναι ενδεχόμενος για εκατομμύρια ανθρώπους, αλλά η οικονομική τους καταστροφή είναι βέβαιη και οριστική. Κανείς δεν μιλάει σήμερα για αυτό. Παράλληλα, μοιάζει σαν οι πάντες να έχουν ξεχάσει, πως στην Ελλάδα πεθαίνουν κάθε χρόνο γύρω στους 120 χιλιάδες ανθρώπους από διάφορους λόγους. Όχι, δεν πέθαινε κανείς πριν. Μόνο από τον κορωνοϊό πεθαίνουν τώρα. Ηλία, ακούω ανθρώπους γύρω, να περιμένουν με αγωνία την επόμενη μέρα του κορωνοϊού. Νομίζω πως δεν έχουν καταλάβει απολύτως τίποτα. Κάτι ακόμα, Ηλία, είναι το ψυχολογικό θέμα. Γίνεται μεγάλο κακό σήμερα στην ελληνική κοινωνία και δεν φαίνεται αλλά θα φανεί το επόμενο διάστημα. Αν κρίνω από τον αριθμό των μέιλ και μηνυμάτων που λαμβάνω το τελευταίο διάστημα -πάρα πολλά από ανθρώπους που μου γράφουν για πρώτη φορά και μου γράφουν τις αγωνίες τους- πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτή την κατάσταση, ενώ φαντάζομαι τι θα γίνεται στις ψυχές των μικρών παιδιών. Και επειδή δεν είμαι ψυχολόγος, ούτε εγώ μπορώ να διαχειριστώ δεκάδες μέιλ και μηνύματα στα οποία δεν ξέρω τι να απαντήσω. Αυτό είναι που δεν αντέχω -γιατί με πιέζει- και όχι τον περιορισμό λόγω του κορωνοϊού. Άλλωστε, εγώ συνεχίζω να κάνω ότι έκανα και πριν. Ηλία, σπουδαίο πράγμα η πειθαρχία στη ζωή. Η πειθαρχία είναι ελευθερία. Να είσαι καλά, Ηλία. Την αγάπη μου).
ΠΗΓΗ: https://pitsirikos.net
Τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν τον συντάκτη τους, χωρίς να συμπίπτουν κατ' ανάγκη με την άποψη του Jenny΄s world
