Γιώργος Λακόπουλος
Τυχαίο; Καθόλου. Οι δημοσκόποι έπιασαν πάλι δουλειά με «πίτες» και «κολώνες» - που δεν ελέγχονται από κανέναν - οι επικοινωνιολόγοι απλώνουν το σελοφάν για την «ανακούφιση» της αγοράς και...
της κοινωνίας και οι κομματικοί κεκράκτες δοξάζουν στα ΜΜΕ την πρωθυπουργική επάρκεια.
Αλλά κάτω από την κρούστα της προπαγάνδας η πραγματικότητα είναι διαφορετική για την κυβέρνηση: πλησιάζει στα αδιέξοδά της με ταχύτητα.
Το πρώτο ρεκόρ που πέτυχε ως Πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι, ότι έφτασε σε τοίχο νωρίτερα από κάθε άλλον προκάτοχό του: μόλις σε τέσσερις μήνες.
Ως τώρα μοίραζε, σαν δικά του επιτεύγματα, όσα προέβλεπε ο προϋπολογισμός της κυβέρνησης Τσίπρα. Τον εκτελεί όπως ακριβώς τον παρέλαβε και όπως είχε εγκριθεί από τους δανειστές και το κοινοτικό κέντρο.
Αλλά το τρέχον οικονομικό έτος τελειώνει και δεν δείχνει, πως μπορεί να παράξει για τον επόμενο χρόνο τα λεφτά για όσα υποσχέθηκε.
Ήδη τον πρόδωσε ο πρώτος προϋπολογισμός του. Με 2,8% πρόβλεψη για ανάπτυξη, την οποία η εκτίμηση της Κομισιόν μειώνει στο 2,3% και το ΔΝΤ στο 2% , συνιστά εμπαιγμό ο ισχυρισμός, ότι θα υλοποιήσει τις υποσχέσεις του.
Σε ότι αφορά το «αναπτυξιακό μπουμ», πίσω από την ρητορεία, το 2020 το σύνολο των επενδύσεων με τη ΝΔ θα κινηθεί με τους ρυθμούς που κινήθηκε ως τώρα και επί ΣΥΡΙΖΑ. Οι επενδυτές είναι οι ίδιοι που μιλούσαν και με την προηγουμένη κυβέρνηση (εκτός από κάποιους που ορέγονται αρπαχτές).
Εκ παραλλήλου κρίσιμοι δείκτες όπως η ανεργία θα σταματήσουν να βελτιώνονται με τις διευκολύνσεις προς τις εργοδοτικές αξιώσεις και τα πειράματα άκριτων ιδιωτικοποιήσεων. Τις «καλοπληρωμένες δουλειές» τις παίρνουν ήδη οι ημέτεροι.
Η κοινωνική αναταραχή θα ενταθεί με αυτή την πολιτική, αλλά και τις ρυθμίσεις που περιορίζουν δικαιώματα των πολλών και προστατεύουν την αυθαιρεσία των ολίγων.
Την ίδια στιγμή το επιτελικό κράτος είναι φαύλο και κομματικό (και ως εκ τούτου αναποτελεσματικό) περισσότερο από όσο ήταν ως τώρα.
Το κόστος των μετακλητών αυξάνεται, ο υδροκεφαλισμός του Μεγάρου Μαξίμου αποδεικνύεται τροχοπέδη και οι φήμες για τις πρώτες διαμεσολαβήσεις στην «αγορά» για δουλειές και προγράμματα οργιάζουν.
Ακόμη και το ιμπέριουμ της μιντιακής στήριξης κλονίζεται. Όσοι παρακολουθούν τα ΜΜΕ διακρίνουν, ότι τα δυο συγκροτήματα που ανέδειξαν τον Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία άρχισαν κιόλας να του τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια. Παρότι τους προσφέρει εξυπηρετήσεις, όπως π.χ. η κατάργηση του πόθεν έσχες που θα καταστήσει τη μετοχική σύνθεση των ΜΜΕ αόρατη.
Συχνά ο στόχος τους είναι ο ίδιος ο Πρωθυπουργούς, με εχθρική αρθρογραφία, βιτριολική γελοιογράφηση, υποβάθμιση ειδήσεων που τον ενδιαφέρουν προσωπικά (όπως π.χ. το ταξίδι στην Κίνα) και χλευαστική κριτική σε πράξεις, συμπεριφορές και παραλείψεις των υπουργών του.
Ένα σκίτσο του Δημ. Χατζοπούλου μπορεί να τινάξει στον αέρα το επικοινωνιακό απόθεμα τριών μηνών.
Η επαφή με την πραγματικότητα
Ακόμη χειρότερα: η κυβέρνηση απειλείται ευθέως από όσους αποτελούσαν τα προεκλογικά της ακροατήρια και τους υπόσχονταν κάθε ακρότητα που έφερνε ψήφους: θα εναντιωθεί στη Συμφωνία των Πρεσπών, θα τους απαλλάξει από τους μετανάστες, θα εξαφανίσει το έγκλημα. Θα τσακίσει τους ακτιβισμούς του Ρουβίκωνα, θα σταματήσουν οι μολότοφ, θα υπάρχει ησυχία νεκροταφείου από άκρη σε άκρη στην επικράτεια.
Τώρα, μετά τις κωλοτούμπες και την κρυάδα της επαφής με την πραγματικότητα, οι αποδέκτες αυτών των «δεσμεύσεων» στρέφονται εναντίον της κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού. Στις τοπικές κοινωνίες ακούγεται όλο και πιο συχνά, ότι «μας κορόιδεψε».
Αλλά ούτε και με τον εαυτό της τα πάει καλά η κυβέρνηση. Το υπουργικό Συμβούλιο από συλλογικό όργανο διακυβέρνησης μετατρέπεται (πλην εξαιρέσεων) σε άθροισμα άπραγων, που βρίσκονται στο έλεος μετακλητών υπάλληλων του Μεγάρου Μαξίμου, που τους επιτηρούν.
Συγκεκριμένοι διαχειριστές χαρτοφυλακίων θεωρούνται ήδη αδύναμοι να παράξουν έργο και στα πηγαδάκια της Βουλής τα ονόματα πάνε κι έρχονται. Ιδίως μετά από δημόσιες χοντράδες τους, που τους καθιστούν βορά στα σόσιαλ - μίντια.
Εν τω μεταξύ άρχισαν και οι πρώτες συγκρούσεις μεταξύ υπουργών, αλλά και εντός των υπουργείων. Όπως άρχισαν και οι γκρίνιες για αποφάσεις του Μαξίμου. Όπως π.χ. ο συντονισμός τριών υπουργών από… υφυπουργό, στην περίπτωση του μεταναστευτικού. Κυκλοφορούν ήδη υποψηφιότητες για παραιτήσεις ή πρόωρη απομάκρυνση.
Στις πίσω καρέκλες γύρω από το οβάλ τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου οι υφυπουργοί «τεχνοκράτες» και πολιτευτές συνωστίζονται αμήχανοι, άγνωστοι και ατελέσφοροι.
Πώς χάθηκε η μπάλα
Η «καλή νομοθέτηση» περιορίζεται σε ρουσφέτια και αντικοινωνικές ρυθμίσεις, σε διατάξεις ασυλίας για τις τράπεζες και ενεχομένους σε μεγάλα οικονομικά εγκλήματα, σε απαλλαγή από χρέη και σε ύποπτες διευθετήσεις .
Ο «κακός» Ποινικός Κώδικας «πειράχτηκε» μόνο σε ρυθμίσεις αντίστοιχων εξυπηρετήσεων και άλλαξε μόνο για τον περιορισμό των δικαιωμάτων, συνδικαλιστικής δράσης και κινητοποιήσεων.
Στο διεθνή χώρο (εκεί που ο Κυριάκος Μητσοτάκης «επανασυστήνει την Ελλάδα», κατά τον εκπρόσωπό του) η κυβερνητική παρουσία είναι ισχνή και ατελέσφορη.
Στα ελληνοτουρκικά χάνεται η μπάλα και χρειάσθηκε να παρέμβει ηχηρά ο πρώην Πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής και να χτυπήσει καμπάνες.
Στις Πρέσπες η κυβέρνηση άρχισε με γκάφες, που εξοργίζουν την Ντόρα Μπακογιάννη. Η ευρωπαϊκή της παρουσία περιορίζεται σε δημόσιες σχέσεις του πρωθυπουργού, με την υποστήριξη επικοινωνιολόγων που διαφημίζουν ανύπαρκτες «επιτυχίες» και δράσεις που δεν έχουν συνέχεια.
Πηγή: Ανοιχτό Παράθυρο
