Η κυβέρνηση φρόντισε με ένα από τα πρώτα νομοσχέδιά της, να συστήσει στο πλαίσιο του εορτασμού 200 ετών από την Επανάσταση του 1821 μια Επιτροπή με αντικείμενο "τη μελέτη και υποβολή προτάσεων για την ανάδειξη των αξιών του Ελληνικού Εθνους, του πολιτισμού και της ιστορίας".
Αν και εντελώς παρωχημένη ως λογική θα ήταν...
αδιάφορη, αν στον ίδιο νόμο δεν περιέγραφε ως σκοπό την "ανάπτυξη του εθνικού αφηγήματος της Ελλάδας με σκοπό την δημιουργία ενιαίας εικόνας και ταυτότητας της χώρας και των φορέων του ελληνικού κράτους". Κάτι σαν rebranding της "εταιρικής ταυτότητας", σύμφωνα με τη λογική που αντιλαμβάνεται τη χώρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης...
Οι προθέσεις έγιναν πασιφανείς μετά τον ορισμό από τον ίδιο των Πρωθυπουργό της Γιάννας Αγγελοπούλου ως επικεφαλής της Επιτροπής, του προσώπου που έχει συνδεθεί στην κοινή γνώμη με την προηγούμενη καταστροφική απόπειρα επιβολής ενός υπερήφανου εθνικού αφηγήματος "ισχυρής ελλάδας" με αρκετό φορτίο lifestyle και μιντιακής υπερβολής. Το αφήγημα των Ολυμπιακών Αγώνων θάφτηκε κάτω από τη διαφθορά του πολιτικού προσωπικού, τα κέρδη των σύγχρονων "κοτσαμπάσηδων" και την οικονομική καταστροφή της χώρας. Όσα δηλαδή ταλανίζουν την Ελλάδα αυτά τα 200 χρόνια ανεξαρτησίας.
Και δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση αντικατοπτρίζει στον απόλυτο βαθμό το κακέκτυπο του νεοέλληνα με όλες του τις κακοδαιμονίες, όπως προέκυψαν από τη στρεβλή διαδικασία εθνικής χειραφέτησης. Υπερσυντηρισμός, σκοταδισμός της ιεραρχίας, υπονόμευση της σύγχρονης διάκρισης των εξουσιών και της ανεξαρτησίας τους, διαπλοκή και ρουσφέτι, φαυλότητα και ευνοιοκρατία των ισχυρών.
Η απόπειρα επιβολής ενός κεντρικού δόγματος ως εθνικής κατασκευής φανερώνει το φόβο απέναντι στον ετεροχρονισμένο διαφωτισμό, τη μελέτη της Επανάστασης απαλλαγμένη από μύθους όπως το "κρυφό σχολειό" και προκαταλήψεις. Καταδεικνύει επίσης την αγωνιώδη απόπειρα μιας πολιτικής τάξης, να μεταχειριστεί το αξιακό υλικό, που επινοήθηκε στις πλέον σκοτεινές περιόδους του ελληνισμού, να το επισημοποιήσει ως "κεντρικό δόγμα"και να το επιβάλει ως κυρίαρχη ιδεολογία.
Στα σύγχρονα κράτη, που έχουν διέλθει από διαδικασία αστικού εκσυγχρονισμού αιώνες πριν, η επέτειος μιας επανάστασης θα ήταν η ευκαιρία, να αναδειχθεί η ιστορική έρευνα για τις συνθήκες και τα πραγματικά γεγονότα.
Στην Ελλάδα αντιθέτως, που η αμφισβήτηση του μύθου αποδίδεται στις "ελλατωματικές ιδέες κάποιων κομμουνιστών", η κυβέρνηση ανακοινώνει, ότι στόχος του εορτασμού είναι "η ανάπτυξη εθνικού αφηγήματος", το οποίο και θα επιβληθεί (κατά τις ενδείξεις πασπαλισμένο με λίγο glamour), με σκοπό να διαιωνίσει τις κυριαρχικές/εξουσιαστικές δομές, όπως εδώ και δύο αιώνες.
