Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Τα ποσά είναι μεγάλα και ο χρόνος πολύς, για να αποδοθεί η πρόσφατη οικονομική κακοδαιμονία στην Τουρκία και την Ιταλία. Μόνο εντός του 2018, όταν άπαντες περίμεναν απογείωση ειδικά μετά την 20η Αυγούστου, εξαερώθηκαν από το χρηματιστήριο 7,2 δισ. ευρώ.
Οι δε τραπεζικές μετοχές, παρά τα reverse split στα οποία προχώρησαν οι διοικήσεις τους για ψυχολογικούς και...
συμβολικούς λόγους, έτσι ώστε η τιμή της κάθε μετοχής να ξεφύγει από τη ζώνη των ατελείωτων μηδενικών, από τα 27 δισ. ευρώ που στοίχιζαν στο τέλος του 2013, έφτασαν να στοιχίζουν μόνο 5 δισ. ευρώ! Κι αυτό παρά τα χιλιάδες κόκκινα δάνεια που πουλήθηκαν έναντι πινακίου φακής!
Τα χειρότερα όμως είναι μπροστά μας. Η κυβέρνηση παρότι αποδοκίμασε την κερδοσκοπική επίθεση στις τραπεζικές μετοχές, άδραξε την ευκαιρία σαν …έτοιμη από καιρό, για να ενεργοποιήσει σχέδια με κοινό χαρακτηριστικό την απαλλαγή των τραπεζών από τα κόκκινα δάνεια. Είναι γνωστό, ωστόσο, ότι μια τέτοια επιχείρηση είναι εξόχως επικίνδυνη, καθώς απειλεί την κερδοφορία των τραπεζών, που ούτως ή άλλως στηρίζεται σε πήλινα πόδια, είναι οι αναβαλλόμενοι φόροι, που οι τράπεζες δεν έχουν πληρώσει.
Με άλλα λόγια, αν οι τράπεζες επιχειρούσαν να ξεφορτωθούν μία και έξω τα κόκκινα δάνειά τους αψηφώντας τις κοινωνικές αντιδράσεις, τότε, πριν προλάβουν να δουν τους ισολογισμούς τους καθαρούς, θα κατέρρεαν κάτω από τις ζημιές που θα έγραφαν. Το γόρδιο δεσμό, δηλαδή από την μια να απαλλαγούν οι τράπεζες από τα κόκκινα δάνεια κι από την άλλη να μην εμφανίσουν ζημιές επιταχύνοντας μια νέα ανακεφαλαιοποίηση, που πολύ πιθανά θα γίνει με όρους διάσωσης εκ των έσω (bail in) καταστρέφοντας μετόχους, ομολογιούχους και καταθέτες, υπόσχεται να λύσει ο από μηχανής θεός του κράτους. Ένας θεός που όσο άτεγκτος και φειδωλός αποδεικνύεται όταν πρέπει να πληρώσει συντάξεις κι εφ’ άπαξ, τόσο γενναιόδωρος και στοργικός αποδεικνύεται, όταν χρειάζεται να σώσει τις τράπεζες.
Το όχημα συγκεκριμένα που θα έρθει προς διάσωση των συστημικών τραπεζών, στον κινητήρα του θα έχει ομόλογα εγγυημένα από το ελληνικό δημόσιο. Πλήρης εξασφάλιση, μιας και στην προκειμένη περίπτωση όταν λέμε ελληνικό δημόσιο, εννοούμε τα 24,1 δισ. ευρώ, από το μαξιλάρι ρευστότητας που δημιουργήθηκε, ώστε να είναι εξασφαλισμένη η κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού δημοσίου για τους επόμενους 22 μήνες, σε περίπτωση που δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές.
Το συγκεκριμένο σχέδιο φαίνεται, με βάση δημοσιεύματα, να προσκρούει στη στάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και δη της Επιτροπής Ανταγωνισμού, που μπορεί να χαρακτηρίσει ως κρατική ενίσχυση την εγγύηση του δημοσίου και να αρνηθεί να δώσει τη συγκατάθεσή της. Κατά την άποψή μας, οι Βρυξέλλες θα εκμεταλλευθούν την ευκαιρία, για να θέσουν αυστηρούς όρους, ζητώντας για παράδειγμα ακόμη και την κατάργηση του νόμου Κατσέλη. Το έπραξαν στην Κύπρο πριν μόλις λίγους μήνες. Για να συναινέσουν στην ιδιωτικοποίηση της Συνεργατικής από την Ελληνική τράπεζα (που στην πράξη ισοδυναμούσε με διάσωση της Ελληνικής) οι Βρυξέλλες έθεσαν προϋπόθεση, να ξεκινήσουν οι πλειστηριασμοί! Το ίδιο θα συμβεί και στην Ελλάδα: Οι αρχές της ΕΕ, ενώ η δημιουργία κακής τράπεζας που θα διαχειρισθεί τα κόκκινα δάνεια είναι σχέδιο δικής τους έμπνευσης, για να ανάψουν το πράσινο φως, θα απαιτήσουν να καταργηθούν κι οι τελευταίες ζώνες άμυνας των υπερχρεωμένων νοικοκυριών…
Πηγή: Κυριακάτικη Kontranews
