Του Δημήτρη Μπελή
Δεν είμαστε από εκείνες τις πλευρές του αριστερού προοδευτικού δημοκρατικού χώρου που παρακάμπτουμε με ευκολία το υπαρκτό θέμα του αλυτρωτισμού της FYROM με όλες τις προεκτάσεις του.
Εμείς, αντίθετα, από την Iskra μιλήσαμε πρώτοι για τον αλυτρωτισμό της γείτονος και σιγά σιγά ψελλίζουν, χωρίς σφαιρική...
θεώρηση, κάτι ανάλογο και πολλοί άλλοι, κολλημένοι, όμως, οι περισσότεροι μονομερώς σε μια στείρα ονοματολογία.
Αυτόν τον αλυτρωτισμό τον γνωρίζουμε από πρώτο χέρι τόσο παλιότερα από την εποχή της ενιαίας “σοσιαλιστικής” Γιουγκοσλαβίας όσο και πρόσφατα με τις αλλεπάλληλες επισκέψεις μας και συναντήσεις και στα Σκόπια και το Βελιγράδι.
Και αυτόν τον αλυτρωτισμό με τις θεσμικές προεκτάσεις του, θεωρούμε ως πρόβλημα με την γειτονική χώρα και όχι απλώς το όνομα.
Δεν είμαστε, επίσης, της λογικής μικρή χώρα είναι η FYROM, δεν βαριέσαι, δεν μπορεί να κάνει ζημιά στην Ελλάδα, άρα ας κάνουμε τα στραβά μάτια, αφού δεν διατρέχουμε προς το παρόν κίνδυνο. Κατ’ αρχήν οι μικρές χώρες δεν διαθέτουν ασυλία και κατά δεύτερον αν σε μια στιγμή στο μέλλον τα Σκόπια συμμαχήσουν με μια μεγαλύτερη δύναμη της περιοχής ή μια μεγάλη διεθνή ιμπεριαλιστική δύναμη, μπορεί να εξελιχθούν σε απειλή και μάλιστα σοβαρή.
Να βλέπουμε και το δάσος, όχι μόνο κάποια δέντρα!
Όλα τούτα είναι σωστά και καθόλου υποτιμητέα. Δεν μπορούμε όμως στο όνομα τους να χάνουμε από μπροστά μας το δάσος και την μεγάλη τραγική εικόνα.
Αυτήν την ώρα που το θέμα των Σκοπίων σκεπάζει τα πάντα στην ελληνική πολιτική αλλά και κοινωνική ζωή, την ίδια ώρα μιλάμε για μια Ελλάδα που έχει καταντήσει κατεχόμενη χώρα, της οποίας η επιτροπεία θα συνεχισθεί με σκληρότατους όρους και τις επόμενες δεκαετίες δίχως ορατό τέλος, κάτι που πλέον οι “θεσμοί” με όλα τα παρακλάδια και τα “παπαγαλάκια” τους διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους. Φοβόμαστε μην “χάσουμε” την Μακεδονία και κλείνουμε τα μάτια μας στο ότι έχει “χαθεί” όλη η Ελλάδα και έχει μετατραπεί σε οιονεί αποικία.
Μιλάμε για τον κίνδυνο να ξεπουληθεί η Μακεδονία αλλά κάνουμε ότι δεν βλέπουμε ότι, με άλλους όρους, όλη η Μακεδονία και όλη η Ελλάδα ξεπουλιέται εδώ και καιρό φέτα–φέτα και κομμάτι–κομμάτι. Ξεπουλιούνται τα λιμάνια μας, ξεπουλήθηκαν τα αεροδρόμια μας, ξεπουλιούνται οι δρόμοι και υποδομές μας, εκχωρείται και καταστρέφεται το περιβάλλον, ξεπουλιούνται οι στρατηγικές μας επιχειρήσεις, τα κοινωνικά αγαθά, τα δίκτυα και οι μονάδες της ΔΕΗ, η πιο προσοδοφόρα αγροτική γη και οι καλλιέργειες μας, ο ορυκτός και εθνικός μας πλούτος. Και μάλιστα όλα τούτα ξεπουλιούνται κατά κύριο λόγο σε ξένα πολυεθνικά συμφέροντα, μετατρέποντας τον τόπο σε αποικιακή οικονομική ζώνη.
Και όμως απέναντι σε αυτό το μεγάλο ξεπούλημα δεν βλέπουμε να υπάρχει διάθεση για συλλαλητήρια.
Πλειστηριασμοί και φτωχοποίηση
Δεν βλέπουμε να ευαισθητοποιούνται κάποιοι μνημονιακοί και Ατλαντικοί, όψιμοι αγανακτισμένοι σωτήρες της Μακεδονίας και τα αντίστοιχα μίντια, για το γεγονός ότι βρίσκεται σε εξέλιξη το μεγαλύτερο σχέδιο ληστείας στην χώρα, που αντιπροσωπεύουν οι πλειστηριασμοί σπιτιών και μικρομεσαίων περιουσιών σε μια κοινωνία στην οποία η φορολεηλασία σαρώνει, η μεγάλη πλειοψηφία είναι υπερχρεωμένη και η πλειονότητα έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές.
Δεν βλέπουμε συλλαλητήρια για την κλιμακούμενη και γενικευμένη φτωχοποίηση και εξαθλίωση στην κοινωνία μας και τη νέα, εκατοντάδων χιλιάδων νέων, μετανάστευση, τα οποία πάνε να κρυφτούν πίσω από ψεύτικα success story και εξόδους από τα μνημόνια, την στιγμή που η κυβέρνηση τρέμει την κοινωνική εξέγερση και ετοιμάζει “hot spot”, όχι τώρα για πρόσφυγες αλλά για να μαντρώσει σε φυλακές τους πολλαπλασιαζόμενους ιλιγγιωδώς μακροχρόνια άνεργους, ανήμπορους, ηλικιωμένους, άστεγους, άπορους, ρακένδυτους, πεινασμένους και άρρωστους.
Η πρωτοφανής Τουρκική επιθετικότητα
Την ίδια ώρα, επίσης, οι “ευαίσθητοι”, ενώ διυλίζουν την Μακεδονία, καταπίνουν την κάμηλο της ανοικτής, έμπρακτης, κλιμακούμενης και πρωτοφανούς Τουρκικής προκλητικότητας και βαρβαρότητας. Ξεφτίλισε τον έλληνα υπουργό Άμυνας το τουρκικό ναυτικό και δεν του επέτρεψε να προσεγγίσει ούτε τα 6 ν/μ των χωρικών υδάτων των Ιμίων. Ο ίδιος ο Ερντογάν δια του πρώτου συμβούλου του εκτόξευσε πρωτοφανούς προσβλητικότητας και ιταμές απειλές, ότι θα κόψει τα πόδια σε όποιον επίσημο έλληνα πατήσει τα πόδια του στα Ίμια. Κάθε μέρα επίσημοι της Τουρκίας βαφτίζουν τουρκικά δεκάδες ελληνικά νησιά του Αιγαίου, το οποίο Αιγαίο το έχουν “ρευστοποιήσει” και “γκριζοποιήσει” στο σύνολο του με το πρωτόκολλο της Βέρνης (’78) από την άποψη τουλάχιστον των θαλάσσιων δικαιωμάτων, ενώ η Τουρκία απειλεί και τα θαλάσσια δικαιώματα της Κύπρου, της οποίας συνεχίζει να κατέχει στρατιωτικά και παράνομα το Βόρειο τμήμα της.
Και όμως δεν βλέπουμε κανένα συλλαλητήριο ενάντια στον πρώτο και μεγάλο κίνδυνο που αντιμετωπίζουμε, στον τουρκικό επεκτατισμό, ούτε στον Αλβανικό εθνικισμό που διεκδικεί την Τσαμουριά. Συλλαλητήρια μόνο για το “όνομα” της FYROM, όταν το θέμα αυτό είναι το ελάσον μπροστά στις μεγάλες, τις άμεσες και κλιμακούμενες απειλές που αντιμετωπίζει ο τόπος, ο οποίος βιώνει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις που έχουν εμφανισθεί ποτέ σε χώρα σε ειρηνική περίοδο.
Ερωτήματα που ζητούν απάντηση
Διερωτώνται, λοιπόν, πολλοί μήπως κάποιοι, εκμεταλλευόμενοι τις πατριωτικές ευαισθησίες του ελληνικού λαού και τον δισταγμό ή και φόβο του τελευταίου να αντιμετωπίσει προς το παρόν κατάματα τα μεγάλα προβλήματα και τους μεγάλους κινδύνους, προσπαθούν να εκτονώσουν την οργή και την δυσφορία και να απορροφήσουν το “σεισμικό κοινωνικό δυναμικό” σε πιο ευκολοχώνευτες ατραπούς με απώτερο στόχο το “ξεφούσκωμα”;
Μήπως κάποιοι χωμένοι ως το λαιμό στα μνημόνια, τις προδοσίες, τα ΝΑΙ, τις υποτέλειες και στις εξυπηρετήσεις σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, θεωρούν ότι το Μακεδονικό είναι το εύκολο και σχετικά ανώδυνο θέμα, για να βγουν στο προσκήνιο και να στρέψουν σκληρά δεξιά ή και ακροδεξιά τον άξονα της πολιτικής ζωής;
Μήπως, επίσης, η κυβέρνηση βολεύεται απεριόριστα από το Μακεδονικό ξέσπασμα του λαού, για να περάσουν σε δεύτερη μοίρα και να “κουκουλωθούν” τα βασανιστικά οικονομικοκοινωνικά ζητήματα και οι άμεσες πολύ μεγαλύτερες και σκληρές εθνικές απειλές που συνιστούν τον εφιάλτη της;
Τα ερωτήματα είναι ακόμα περισσότερα.
Η αλήθεια, όμως, παραμένει προφανής και κρυστάλλινη.
Τι συλλαλητήρια χρειαζόμαστε;
Η Ελλάδα τούτη την ώρα χρειαζόταν άλλα συλλαλητήρια. Συλλαλητήρια ενάντια στα μνημόνια, τις επιτροπείες, την λιτότητα, την παραγωγική παρακμή, την εξαφάνιση μισθών και συντάξεων, την εξαθλίωση, την φυγή της νεολαίας.
Συλλαλητήρια, επίσης, που θα συνδυάζουν αυτά τα κοινωνικά ζητήματα με το σύνολο των εθνικών απειλών, πρώτα απ’ όλα των άμεσων που αφορούν κυρίως την Τουρκική προκλητικότητα και την ανάγκη μιας νέας πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής για την προάσπιση της ειρήνης, της ασφάλειας και της ακεραιότητας μας, μακριά από ευρωατλαντικές και υπεραλταντικές δουλείες.
Συλλαλητήρια, επίσης, με επιστέγασμα όλων των παραπάνω μια διαφορετική Ελλάδα πραγματικά δημοκρατική με πλήρη λαϊκή κυριαρχία και με νέο Σύνταγμα. Μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη σε σύγκρουση και ρήξη με την ευρωζώνη και ΕΕ, μια Ελλάδα με κοινωνική δικαιοσύνη και λαϊκή συμμετοχή στο δρόμο της παραγωγικής και κοινωνικής ανασυγκρότησης και του παραγωγικού και κοινωνικού μετασχηματισμού.
Τέτοια συλλαλητήρια, όμως, δεν μπορούν να διοργανωθούν μαζί με την μνημονιακή ΝΔ, την παραδομένη ιεραρχία της Εκκλησίας, μαζί με ακροδεξιές δυνάμεις και από κοντά την Χρυσή Αυγή, όσο και αν δίπλα τους δίνεται βήμα και χώρος σε σεβαστές προσωπικότητες, των οποίων τιμάμε την αγωνιστική διαδρομή σε σκληρά χρόνια και την ανεκτίμητη πολιτιστική συνεισφορά.
Πολύ φοβόμαστε ότι όσο και αν μπορεί να μοιάζει παράδοξο, Τσίπρας, Καμμένος και σία, τρίβουν τα χέρια τους αυτήν την στιγμή με την Θεσ/νικη και το Σύνταγμα. Πιο βολικό πεδίο για αναμέτρηση από το Σκοπιανό, ίσως να μην υπάρχει γι’ αυτούς. Και αν δεν είχε εμφανισθεί λόγω ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, θα έπρεπε, ίσως, να εφευρεθεί, για να φύγει από την ατζέντα ο οικονομικοκοινωνικός εφιάλτης τους και οι πραγματικοί άμεσοι και μεγάλοι εθνικοί κίνδυνοι.
ΠΗΓΗ: iskra.gr
