Με μεγάλη επιτυχία έγινε το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό, αφού οι διαδηλωτές έφτασαν τα 6 εκατομμύρια και υπολογίζεται, πως θα χρειαστούν 15 μέρες, για να αδειάσει εντελώς η πλατεία Συντάγματος.
Στον πραγματικό κόσμο, οι διαδηλωτές δεν ήταν πάνω από 150 χιλιάδες, οπότε φαίνεται πως οι Αθηναίοι δεν συγκινήθηκαν ιδιαίτερα, αλλά αυτό είναι λογικό, αφού οι Αθηναίοι ξεσκίστηκαν να διαδηλώνουν τα...
προηγούμενα χρόνια και κουράστηκαν να παίρνουν στο τέλος τον πούλο.
Απόντες από το Σύνταγμα ήταν και χιλιάδες διαδηλωτές που ταξίδεψαν από την επαρχία, με την δικαιολογία πως έρχονται στην Αθήνα για το συλλαλητήριο, αφού είναι καλύτερα να πεις στη γυναίκα σου πως πας στην Αθήνα για τη Μακεδονία, από το να της πεις, πως πας για τη Σούλα από το Περιστέρι που είναι κρεβατογεμίστρα και όχι μόνο σε στύβει, αλλά είναι τόσο ξηγημένο γυναικάκι που σου φτιάχνει κι ένα καφεδάκι μετά.
Το μεγάλο όνομα της συγκέντρωσης ήταν ο Μίκης Θεοδωράκης, που ξεκίνησε την προεκλογική καμπάνια της Νέας Δημοκρατίας, κάνοντας επίθεση στην κυβέρνηση.
Βέβαια, η κυβέρνηση που τα έκανε πoυτάνα όλα στο Μακεδονικό ήταν η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ((στην οποία συμμετείχε ο Μίκης Θεοδωράκης), αλλά οι Έλληνες έχουν μνήμη χρυσόψαρου, ενώ κανείς δεν πήρε ποτέ στα σοβαρά τα πολιτικά σχόλια του Μίκη Θεοδωράκη.
Πάντως, ο Μίκης πρέπει να είναι αρπαγμένος με τον Τσίπρα, γιατί είχε συνηθίσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις να τον τιμούν τρεις φορές την εβδομάδα.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει αλλάξει απόψεις για το Μακεδονικό από το 1996 (όταν δήλωνε από τα Σκόπια, πως το όνομα δεν έχει ιδιαίτερη σημασία), αλλά οι απόψεις του Μίκη Θεοδωράκη αλλάζουν μέρα με τη μέρα, οπότε ταυτίζεται με τον μέσο Έλληνα, που είναι, όπου φυσάει ο άνεμος.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ξεκίνησε την ομιλία του με την φράση «αδέρφια μου, φασίστες», αναγνωρίζοντας πως οι φασίστες ήταν οι περισσότεροι στο συλλαλητήριο.
Ο Μίκης ξέρει καλά, πως οι αριστεροί και οι δημοκράτες τον αγαπούν (και του συγχωρούν τα πάντα), οπότε πάει τώρα να πιάσει και τους φασίστες, ώστε να τον λατρεύει όλος ο ελληνικός λαός.
Βέβαια, τώρα υπάρχει ο κίνδυνος να τα τινάξει ο Μίκης και να τσακώνονται πάνω από τον τάφο του ο Μητσοτάκης με τον Μιχαλολιάκο, για το αν ο Μίκης ήταν κεντροδεξιός ή ακροδεξιός.
Ο Μίκης είναι ένας μεγαλοαστός, και, όπως κάθε μεγαλοαστός, υποστηρίζει τα συμφέροντα της τάξης του και της πάρτης του, οπότε δεν κάνει σε κανένα εντύπωση, πως ο Μίκης Θεοδωράκης δεν καταφέρθηκε ποτέ (όλα αυτά τα χρόνια) κατά των ολιγαρχών.
Ο Μίκης είπε ακόμα πως μάχεται «τον φασισμό σε όλες τις μορφές και προπαντός στην πιο επικίνδυνη μορφή του, την αριστερόστροφη» (αυτές είναι οι μόνες δυο επιλογές που έχουμε), ώστε να καταλάβουμε, πως υπάρχει και μια καλύτερη μορφή φασισμού, η δεξιόστροφη.
Βέβαια, οι χρυσαυγίτες ήταν στο συλλαλητήριο (και έπρεπε να πει μια καλή κουβέντα και για αυτούς ο Μίκης), ενώ οι κομμουνιστές δεν ήταν, οπότε ας πήγαιναν κι αυτοί, για να έκανε και σε αυτούς ένα κοπλιμέντο. Ο σωστός περφόρμερ παίζει για όσους είναι παρόντες.
Οι διαδηλωτές προσπάθησαν να τονώσουν τον Μίκη Θεοδωράκη (που είχε δυσκολίες γιατί δεν έβγαζε τα γράμματά του) με το σύνθημα «Μίκη, αλλάζεις την Ιστορία», αλλά το πρόβλημα είναι, πως ο Μίκης άλλαζε μόνο μια Ιστορία: την δική του.
Η ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη αποκοίμισε τον κόσμο (αυτός είναι διαχρονικά ο ρόλος του), αλλά ας πρόσεχαν κι αυτοί που περίμεναν να ξεσηκωθούν από έναν άνθρωπο που πλησιάζει τα 100.
Άλλωστε, όπου βλέπεις τον Μίκη Θεοδωράκη και ακούς για καμπάνες που θα σημάνουν, για χώματα που είναι δικά τους και δικά μας, και για την δικαιοσύνη του ήλιου του νοητού, ξέρεις πως πλησιάζει η ήττα.
Θα ήταν πολύ καλύτερα, αν η Νέα Δημοκρατία έκλεινε για το συλλαλητήριο τον Αντώνη Ρέμο και τον Σάκη Ρουβά, που έχουν μεγαλύτερη απήχηση στο νεανικό κοινό και θα έδιναν έναν αέρα καλοκαιρινής Μυκόνου στο Σύνταγμα με τους παπάδες να χορεύουν αγκαλιά με τους νεοναζί και το κέφι να χτυπάει κόκκινο μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Καθώς στην εξέδρα ανέβαιναν κάτι παπάδες, οι διαδηλωτές πήραν σιγά-σιγά τον δρόμο της επιστροφής με τις σημαίες στην πλάτη, το βλέμμα άδειο και έχοντας ξεχάσει ήδη για ποιο λόγο πήγαν στο συλλαλητήριο.
Βαθιά μέσα τους ξέρουν, πως τη μάχη που έπρεπε να δώσουν, για να μη χαθεί η πατρίδα τους δεν την έδωσαν (και όσοι την έδωσαν, ηττήθηκαν), και πως το Μακεδονικό δεν είναι παρά μια παραπλανητική προσπάθεια τόνωσης του εγωισμού τους και της χαμένης τους αξιοπρέπειας.
Εξωτερική πολιτική από τα πεζοδρόμια και τις πλατείες (με σημαίες, εικόνες και σταυρούς) μόνο τα προτεκτοράτα κάνουν.
Άντε, σε 26 χρόνια πάλι. Και να ‘ναι καλά ο Μίκης και να τραγουδήσει. Το I will survive.
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
