Δεν είχα καμία αμφιβολία, πως θα έφτανε η μέρα, που στην Ελλάδα κανείς δεν θα άκουγε κανέναν και οι πάντες θα γατζώνονταν στις βεβαιότητές τους. Το Μακεδονικό αναδεικνύει μοναδικά αυτό το φαινόμενο.
Κάποιοι υποστηρίζουν, πως υπάρχει κίνδυνος διχασμού των Ελλήνων με αφορμή το Μακεδονικό.
Εγώ πάλι λέω, πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος διχασμού των Ελλήνων. Οι Έλληνες είναι ο καθένας για την πάρτη του και την επιβίωσή του, οπότε δεν υπάρχει κίνδυνος διχασμού.
Πώς να υπάρξει διχασμός σε μια κοινωνία, όταν ο καθένας είναι μόνος του;
Επίσης, δεν υπάρχει κανένας λόγος διχασμού, όταν η απόφαση δεν εξαρτάται από εσένα.
Το αντιληφθήκαμε αυτό στο δημοψήφισμα του 2015.
Τότε, είχαν τσακωθεί άνθρωποι και μέσα στις οικογένειές τους, μέχρι να αντιληφθούν πως δεν είχε καμία σημασία τι ψήφισαν στο δημοψήφισμα, και πώς τζάμπα τσακώνονταν με τις μανάδες τους, τους πατεράδες τους και τους φίλους τους.
Το ίδιο ισχύει και με το Μακεδονικό.
Ούτε αυτό εξαρτάται από τους Έλληνες.
Άλλωστε, το Μακεδονικό έχει λυθεί ήδη.
Το Μακεδονικό λύθηκε αυτά τα 26 χρόνια (αλλά και τις δεκαετίες που προηγήθηκαν), όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν, σαν να μην υπάρχει.
Όπως δηλαδή έκαναν με το δημόσιο χρέος, που έστειλε την Ελλάδα στον διάολο.
Στην Ελλάδα, δεν έχουμε αντιληφθεί πως κάνεις ένα σχέδιο για τα επόμενα χρόνια.
Κάνεις ένα σχέδιο και ακολουθείς κάποια βήματα, για να φτάσεις στο στόχο σου.
Δουλεύεις επί χρόνια, για πετύχεις το αποτέλεσμα που επιθυμείς.
Δεν ξυπνάς ξαφνικά μια μέρα και λύνεις προβλήματα δεκαετιών.
Ακούω ανθρώπους να μου λένε «πες μου τη λύση».
Οι ίδιοι άνθρωποι σου λένε πως για όλα φταίνε οι ξένοι, για όλα φταίνε οι άλλοι, είναι τίγκα στις θεωρίες συνωμοσίας, έχουν τάσεις εθνικού μεγαλείου εναλλάξ με ξαφνικές κρίσεις χαμηλής αυτοεκτίμησης, αλλά θέλουν εσύ να τους πεις τη λύση.
Σκέφτεσαι να τους πεις, πως η λύση είναι, να μην είναι εντελώς καθυστερημένοι, αλλά γιατί να χαλάσουμε τις καρδιές μας;
Σάμπως θα βγει τίποτα;
Για το Μακεδονικό έχουν ειπωθεί όλα, αλλά υπάρχει κάτι, που μάλλον δεν το έχει επισημάνει κανείς.
Στο λογικό επιχείρημα πως η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από την πολύ πιο αδύναμη ΠΓΔΜ, η απάντηση είναι πως δεν κινδυνεύει η Ελλάδα σήμερα από την ΠΓΔΜ, αλλά ποιος ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον;
Κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον (το μόνο σίγουρο είναι, ότι θα πεθάνουμε όλοι στο μέλλον) αλλά δεν είναι κάπως περίεργο, να έχει αποδειχτεί περίτρανα, πως δεν υπήρχε κανένα σχέδιο για το μέλλον σε κανένα θέμα και ξαφνικά να μας πιάνει η ανησυχία για το μέλλον με την ΠΓΔΜ;
Επίσης, μπορεί να μην ξέρουμε τι θα γίνει στο μέλλον αλλά ξέρουμε πολύ καλά πως η Ελλάδα θα είναι σε επιτροπεία μέχρι το 2060 και η δημόσια περιουσία της είναι υποθηκευμένη για 99 χρόνια.
Κι αυτά μέλλον είναι. Εκτός αν θεωρούμε μέλλον το μετά από το 2115.
Δεν είναι πάρα πολύ παράξενο να ζεις σε ένα προτεκτοράτο, σε μια χρεοδουλοπαροικία, να ξέρεις πως δεν μετράει ούτε η ψήφος σου για το τι συμβαίνει στη χώρα σου και να σε έχει πάρει ο πόνος πως μπορεί στο μέλλον να σε απειλήσει η ΠΓΔΜ;
Δεν είναι παρανοϊκό, να ζητάς να αλλάξει το Σύνταγμα μιας άλλης χώρας, όταν το Σύνταγμα της δικής σου χώρας έχει καταργηθεί και έχει αντικατασταθεί από το Μνημόνιο;
Δεν κινδυνεύει η Ελλάδα από την ΠΓΔΜ.
Όύτε η Μακεδονία κινδυνεύει από την ΠΓΔΜ.
Η Μακεδονία χρεοκόπησε και υποθηκεύθηκε μαζί με την Ελλάδα.
Από Έλληνες.
Από Έλληνες «πατριώτες».
Αν οι Έλληνες άνοιγαν και κάνα βιβλίο Ιστορίας (και δεν περνούσαν με θαυμαστή άνεση από τα τηλεσκουπίδια και τα λούμπεν τραγούδια στην εξωτερική πολιτική), θα ήξεραν τι συμβαίνει, κάθε φορά που στην Ελλάδα εμφανίζονται πάρα πολλοί «πατριώτες».
Οπότε, θα ήξεραν και τη συνέχεια.
Ναι, κανείς δεν ξέρει το μέλλον.
Αλλά αρκεί μια προσεκτική ματιά γύρω σου, για να δεις το παρόν.
Μέλλον χωρίς παρόν δεν υπάρχει.
(Το υπέροχο σκίτσο είναι του Γιάννη Δερμεντζόγλου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
