Άρης Χατζηστεφάνου
Στο τέλος Νοεμβρίου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναμένει τα πορίσματα ομάδων τεχνοκρατών για την αποδοτικότητα των δημόσιων επιχειρήσεων των 28 χωρών-μελών. Μόνο που σε αυτή την περίπτωση ό,τι είναι ανήθικο είναι και παράνομο.
Έβαλαν τον Δράκουλα υπεύθυνο στην τράπεζα αίματος
Σε λίγες ημέρες ομάδα στελεχών της ελεγκτικής εταιρείας KPMG και του ιταλικού Πανεπιστημίου Bocconi θα περάσει τις πύλες του περίφημου Berlaymont (του αρχηγείου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις Βρυξέλλες). Στους χαρτοφύλακές τους θα κουβαλούν μια πολυσέλιδη έκθεση για την οικονομική κατάσταση των μεγαλύτερων δημόσιων υπηρεσιών στις 28 χώρες-μέλη της Ε.Ε.
Οι κοστουμαρισμένοι επισκέπτες της Επιτροπής θα λάβουν μια επιταγή 800.000 ευρώ για τις υπηρεσίες τους και αμέσως μετά (αν επιβεβαιωθούν οι φόβοι αρκετών ερευνητικών ιδρυμάτων και δημοσιογράφων στις Βρυξέλλες) ίσως ξεκινήσει μία από τις μεγαλύτερες «σφαγές» του δημόσιου τομέα, που έχει γνωρίσει η Ευρώπη από τα χρόνια της Μάργκαρετ Θάτσερ.
Η έκθεση της KPMG και του Bocconi, την οποία παρήγγειλε πριν από ακριβώς ένα χρόνο η Γενική Διεύθυνση Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων της Κομισιόν (DG ECFIN), θα καταγράφει, τις «λειτουργικές και δημοσιονομικές προκλήσεις» που δημιουργούν στα δημόσια ταμεία, οι εταιρείες που βρίσκονται υπό κρατικό έλεγχο.
Ολα δείχνουν, δηλαδή, ότι πρόκειται για ακόμη μία από τις δεκάδες εκθέσεις όπου πρώτα επιλέγεται ο τίτλος, με βάση τις νεοφιλελεύθερες, ιδεοληπτικές εμμονές της Ε.Ε. και στη συνέχεια μια ομάδα τεχνοκρατών καλείται να γράψει ένα κείμενο, για να τις δικαιολογήσει.
Οπως εκτιμά η ανεξάρτητη οργάνωση «Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (CEO)», η έκθεση αναμένεται να επαναλαμβάνει, την εντελώς αβάσιμη άποψη που κυριαρχεί στα όργανα αποφάσεων της Ε.Ε., ότι ο δημόσιος τομέας είναι λιγότερο παραγωγικός από τον ιδιωτικό.
Η σχετική θεωρία έχει καταρριφθεί από έρευνες ιδρυμάτων όπως η Διεθνής Ερευνητική Ομάδα Δημόσιων Υπηρεσιών (Public Services International Research Unit - PSIRU), που μελέτησαν εκατοντάδες περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων και κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι «κανένα εμπειρικό στοιχείο δεν επιβεβαιώνει, ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι πιο αποτελεσματικός από τον δημόσιο».
Η επιλογή της KPMG από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν μπορεί να θεωρηθεί τυχαία. Η εταιρεία, μαζί με την PricewaterhouseCoopers (PwC), την Ernst&Young και την Deloitte, αποτελεί έναν από τους κλειδοκράτορες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Οπως είχε αποδείξει έκθεση της πολιτικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου GUE/NGL, την οποία παρουσίασε κατ’ αποκλειστικότητα στην Ελλάδα η «Εφ.Συν.» («Το αδιαφανές κουαρτέτο των ελεγκτικών εταιρειών», 5/7/2017), οι τέσσερις εταιρείες λειτουργούν σε καθεστώς σχεδόν απόλυτης αδιαφάνειας. Οι Big 4, μάλιστα, έχουν κατηγορηθεί σαν βασικές κερκόπορτες που επιτρέπουν τη μεταφορά κεφαλαίων προς τους σημαντικότερους φορολογικούς παραδείσους του πλανήτη.
Το πιο σκανδαλώδες χαρακτηριστικό της KPMG, όμως, σύμφωνα με το CEO, είναι ότι συχνά εκμεταλλεύεται για δικό της συμφέρον, ευκαιρίες που προκύπτουν από την ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών.
«Εβαλαν τον Δράκουλα υπεύθυνο της τράπεζας αίματος», έλεγε χαρακτηριστικά η Βρετανίδα γιατρός και συγγραφέας Τζάκι Ντέιβις, όταν έγινε γνωστό, ότι η KPMG, που πίεζε για την ιδιωτικοποίηση του βρετανικού συστήματος Υγείας, στη συνέχεια ανέλαβε τμήμα του οικονομικού management του NHS.
Η υπόθεση θυμίζει την περίπτωση του ξεπουλήματος των 14 ελληνικών αεροδρομίων, όπου η Lufthansa καθόρισε τους όρους της πώλησης (μέσω θυγατρικής της που λειτουργούσε σαν σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ), ενώ ταυτόχρονα ήταν και αγοραστής (αφού συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο της Fraport που αγόρασε τα αεροδρόμια).
Οπως όλα δείχνουν, η πολιτική της Ε.Ε. σχετικά με τις ιδιωτικοποιήσεις έχει στόχο να αναχαιτίσει μια πολύ σημαντική τάση επανακρατικοποιήσεων (για την ακρίβεια επαναδημοτικοποιήσεων), που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια σε ολόκληρο τον πλανήτη. Εχοντας γνωρίσει τις καταστροφικές συνέπειες των ιδιωτικοποιήσεων (αύξηση του κόστους των υπηρεσιών, ραγδαία υποβάθμιση των εργασιακών σχέσεων, θανατηφόρα ατυχήματα κ.ά.) αρκετές χώρες επανακτούν τον έλεγχο των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.
Από το 2000, τουλάχιστον 835 επιχειρήσεις σε 45 χώρες επαναδημοτικοποιήθηκαν, καθώς ο ιδιωτικός τομέας απέτυχε παταγωδώς να προσφέρει το απαιτούμενο επίπεδο υπηρεσιών.
Το πρόβλημα στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι, ότι η πολιτική της σε θέματα ιδιωτικοποιήσεων δεν είναι απλώς ανήθικη αλλά και... παράνομη.
Συγκεκριμένα, κάθε παρέμβαση με στόχο την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος δημόσιων επιχειρήσεων παραβιάζει το άρθρο 345 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Δεν χρειάζεται, βέβαια, να ζεις σε κάποια αποικία χρέους, στην περιφέρεια της Ε.Ε., για να γνωρίζεις, ότι η Κομισιόν έχει μετατραπεί εδώ και χρόνια σε έναν από τους σημαντικότερους «πλασιέ» δημόσιων επιχειρήσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μόνο το 2015 η Επιτροπή, κατά παράβαση της Συνθήκης, «συμβούλευσε» πέντε χώρες (Πορτογαλία, Ιταλία, Σλοβενία, Κροατία, Ρουμανία) για την ανάγκη ιδιωτικοποιήσεων κρατικών επιχειρήσεων.
Και όπως όλα δείχνουν, η Ε.Ε. σκοπεύει να μετατρέψει το 2018 στη χρονιά του μεγάλου ξεπουλήματος.
Πηγή: efsyn.gr
