Του Στάθη
Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει το Συνέδριό του και η ηγετική του ομάδα κυβερνά κοντά δυο χρόνια τώρα, λογικό θα ήταν λοιπόν, να κάνει κάποιος έναν πρόχειρο έστω απολογισμό. Τι βελτίωσε σε αυτήν τη χώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τι ανέτρεψε από τα πεπραγμένα του τεσσαρακονταετούς δικομματικού μονοκομματισμού και τι συνέχισε;
Εν πρώτοις, ο ΣΥΡΙΖΑ συνέχισε την πενταετή μνημονιακή πολιτική (τώρα πλέον κοντά επταετή).
Υπογράφοντας ο Τσίπρας το τρίτο Μνημόνιο, νομιμοποίησε τα δύο προηγούμενα. Το Σύνταγμα έχει πλέον μπει στον γύψο και κάθε λέξη του Συντάγματος συλλαμβάνεται καθημερινώς και αφού διασυρθεί, εκτελείται. Κάθε φορά που ένας Υπουργός μιλά στη Βουλή, στα ράδια, στις τηλεοράσεις, στις εφημερίδες, μιλά όπως μιλούσαν απ’ τα μεγάφωνα οι συνεργάτες στα μπλόκα Κατοχής. Το Βερολίνο αποφασίζει και η κυβέρνηση διατάσσει.
Δύο. Η οικονομία συνεχίζει να καταστρέφεται, ώσπου ο εξευτελισμός της κοινωνίας να γίνει τέλειος. Οι μισθοί και οι συντάξεις συνεχίζουν να κολοβώνονται, μαγαζιά κλείνουν, επιχειρήσεις μεταναστεύουν, τα φορολογικά βάρη διογκώνονται, η φτώχεια διευρύνεται και βαθαίνει, η ασιτία ταλανίζει τα παιδιά, οι αυτοκτονίες συνεχίζονται, οι νέοι (επιστήμονες κι εργάτες) μεταναστεύουν και τα σπίτια (που βραχυπρόθεσμα θα μείνουν τελείως απροστάτευτα) κινδυνεύουν. Η ακρίβεια τραβάει την ανηφόρα, τα νοικοκυριά κάνουν περικοπές χωρίς τέλος, μια νέα παραοικονομία γύρω από το προσφυγικό και τους ημετέρους δημιουργείται, η αγορά έχει παγώσει, τα (μειούμενα) εισοδήματα που φέρνει ο τουρισμός, δεν φθάνουν στους εργαζόμενους,
η εργασιακή ζούγκλα εξαπλώνεται, η κατάθλιψη, η απελπισία, η οργή και η μανία κυκλοφορούν στους δρόμους και τα σπίτια, η γεωργική παραγωγή υφίσταται ζημιές ανάλογες της εξαπάτησης που υπέστησαν οι αγρότες απ’ τον Τσίπρα, ενώ η εκπλήρωση κάθε φορά των προαπαιτούμενων για να πάρουμε τις δόσεις, νομοθετεί το τοπίο που διαμορφώνεται ακριβώς μέσω και μετά αυτήν τη διαδικασία - ένας γύρος του θανάτου μέσα σε κινούμενη άμμο. Ο μόνος που βλέπει μέσα απ’ όλα αυτά (κι άλλα, που είναι πάρα πολλά για να παρατεθούν όλα) ανάκαμψη της οικονομίας
είναι ο Τσίπρας. Την ίδια ανάκαμψη που έβλεπε ήδη απ’ τον Γενάρη του 2016, μετά (την ξαναείδε) το Πάσχα και την ξαναβλέπει τώρα. Οπως έβλεπε κι ο κ. Σαμαράς το δικό του success story.
Τρία. Ομως τα χειρότερα δεν είναι αυτά που κατάφερε η κυβέρνηση Τσίπρα-Παππά στην οικονομία και τις υποδομές (περί των οποίων αναγκαστικώς θα επανέλθουμε), αλλά εκείνα με τα οποία υπονόμευσε το σθένος της κοινωνίας, την υπόσταση της πατρίδας και την ταυτότητα (ου μην αλλά και το χρέος προς την πατρίδα) της Αριστεράς. Ο Τσίπρας
πήγε στις διαπραγματεύσεις παρουσιάζοντας τον εαυτόν του σαν τον Διγενή που πάλεψε 17 ώρες στα μαρμαρένια αλώνια κι έφυγε σαν τον Καραγκιόζη που δήλωνε, ότι γονατίσαμε «διότι δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς».
Ο Τσίπρας εν μια νυκτί αντικατέστησε τις υπερήφανες σημαίες των αγώνων της Αριστεράς με ένα κουρέλι, που έλεγε στον λαό, ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς, παρά να γίνει και να μείνει ραγιάς.
O Τσίπρας ενέταξε για πρώτη φορά την Αριστερά στο προκρούστειο για τη δημοκρατία στερεότυπο «όλοι ίδιοι είναι». Και
μάλιστα, όσον πιο πολύ διατράνωνε το άθλιο «δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς» (παρά μόνον όπως ο Γιωργάκης, ή ο κ. Στουρνάρας ή ο κ. Σαμαράς), τόσον πιο γλίτσικα επικαλείτο ο ίδιος και τα φερέφωνά του το «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς». Ασχέτως αν ένα τέτοιο πλεονέκτημα υπάρχει ή απλώς το επινοεί μία ελίτ αλαζονική προς τους άλλους, αυτοί που το επινόησαν και με την προπαγάνδα τους το καθιέρωσαν, το διέσυραν τόσο στη λάσπη της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που υπηρετούν, ώστε στα μάτια του λαού «ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς» να φθάσει να σημαίνει μία απ’ τα ίδια, ένα κακόγουστο αστείο.
Τέσσερα. Την ίδια φθορά έχει προκαλέσει αυτή η κυβέρνηση στον δημόσιο διάλογο, στην κοινή λογική και στους θεσμούς. Στον δημόσιο διάλογο το μόνον που έχει αλλάξει, όπως φαίνεται από τη Βουλή και τις οθόνες, είναι ότι οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης βγαίνουν στο μεϊντάνι πιο σουλουπωμένοι (ως άλλοι νεόπλουτοι), αλλά το ίδιο ανάλγητοι με τους προκατόχους τους. Εις όσα αφορούν την κοινή λογική, η κυβέρνηση αυτή πουλάει τρέλα κανονική. Δεν κόβει τις συντάξεις που κόβει, δεν ξεπουλάει - αξιοποιεί, δεν φορολογεί σαν Τούρκος αγάς - φορολογεί δίκαια και πάει λέγοντας ή μάλλον παραληρώντας. Δεν μπορείς πια να ζήσεις, αλλά
το κάνεις επίτηδες για να υπονομεύσουν τα κανάλια τον κ. Παππά. Πεθαίνουν τα νοσοκομεία, πεθαίνουν οι ασθενείς έξω απ’ τα νοσοκομεία, αλλά το κάνουμε επίτηδες για να θάψουμε τις επιδόσεις Πολάκη τρία μέτρα κάτω απ’ τη γης. Μόνον ο κ. Φίλης είναι πονηρός! συγκρούεται με την Εκκλησία για τα θρησκευτικά, και στο παρασκήνιο αποδομεί τα κλασικά γράμματα από τη Μέση Εκπαίδευση (αφοπλίζει τους παίδες, αγόρια και κόρες των φτωχών, από τις ανθρωπιστικές σπουδές, ώστε να γίνουν πιο εύκολα γρανάζια στη μεγάλη μηχανή των αφεντικών) γεια σου, βρε Αριστερά,
γεια σου και για το ΤΑΙΠΕΔ και το Υπερταμείο. Ο πωλών τοις μετρητοίς (Πιτσιόρλας) κι ο πωλών επί πιστώσει (Σκουρλέτης) ας είναι οι νέες αφίσες, που θα αντικαταστήσουν τις φωτογραφίες του Βελουχιώτη και του Μαρξ στα γραφεία της κυρίας Τζάκρη και του κ. Μιχελογιαννάκη - Σπίρτζη.
Εμπρός, σύντροφοι! Για τα επόμενα 99 χρόνια (λες και χάσαμε πόλεμο) θα διεκδικούμε τις Γερμανικές Πολεμικές Αποζημιώσεις, ενώ οι
Ελληνες Κουίσλινγκ στο Υπερταμείο θα είναι αμέμπτου ηθικής και θα ξεπουλάνε με βάση το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Εμπρός, σύντροφοι, και κάποτε θα μας μειώσουν το χρέος, αν όχι το 2018, το 2020! Κι αν όχι το 2020, όταν θα μάθει ελληνικά ο κ. Τσακαλώτος. Υπομονή. Δεν έχουμε απαρνηθεί τις ιδέες μας, απλώς ορισμένους ελιγμούς κάνουμε, ώσπου να αλλάξει ο Ολάντ με τον αντεργατικό νόμο την Ευρώπη, ώσπου να μάθουν οι γάιδαροι να μην τρώνε κι ώσπου να πάρει ο κ. Κουβέλης παραμάζωμα την Ντόυτσε Μπανκ. Εμπρός
της Γης οι κολασμένοι, η κόλαση είναι οι άλλοι. Για τους οποίους «δεν μπορέσαμε να κάνουμε αλλιώς»...
ΠΗΓΗ: enikos.gr
