Του Στάθη
Η κυβέρνηση αυτή λέει ότι δεν ενστερνίζεται τους νόμους της αγοράς. Ομως προκειμένου να «αντιμετωπίσει» τη διαπλοκή, ακριβώς σε αυτούς τους νόμους κατέφυγε. Της προσφοράς (εθνικών συχνοτήτων) και της ζήτησης (από τις μεγαλύτερες πορτοφόλες).
Στη συνέχεια κι ενώ κατέφευγε στους νόμους της αγοράς, ταυτοχρόνως τους υπονόμευσε με τον αριθμό των αδειών (τέσσερις). Αποτέλεσμα, μπάχαλο. Η κυβέρνηση
σε πολιτικό, λογικό και ηθικό επίπεδο άνοιξε μια μαύρη τρύπα.
Το κατά φαντασίαν ευφυές εγχείρημα Παππά απεδείχθη βλακώδες.
Κι άρχισαν τα θρηνητικά ψέματα του Τσίπρα. Οτι τα λεφτά αυτά θα δοθούν στους φτωχούς (που σωρηδόν αυτή η κυβέρνηση παράγει). Πτωχοπροδρομικόν
αλλά «αριστερό». Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι τα λεφτά αυτά, μαζί με τόσα άλλα, θα πάνε (εις μάτην) για το χρέος.
Πλην όμως, σε αυτήν την κατά φαντασίαν ευφυή αλλά όμως βλακώδη στρατηγική, σε αυτήν την τάχα αριστερή αλλά όμως κάργα νεοφιλελεύθερη πολιτική, υπάρχει και μια ακόμα παράμετρος: πριν να... εκστρατεύσει κατά της... Διαπλοκής
ο κ. Παππάς, ένα-δυο κανάλια υποστήριζαν τον ΣΥΡΙΖΑ κι ένα-δυο τον ανέχονταν. Τώρα έχουν στραφεί όλοι εναντίον του! - μεγάλη επιτυχία! (πάντα με τα μέτρα -σκοπιμότητας- που ασκεί πολιτική ο ΣΥΡΙΖΑ).
Ευτυχώς στην ΕΡΤ πάνε καλύτερα. Ο ένας ρίχνει «μαύρο» στον άλλον, κι όσοι επιζήσουν ξαναγίνονται αριστεροί. Διότι αυτό είναι το κυρίαρχο άθλημα στον ΣΥΡΙΖΑ σήμερα: να κόβεις, φέρ’ ειπείν, τις συντάξεις, αλλά μετά να ξαναγίνεσαι αριστερός.
Για να τις ξανακόψεις.
Είναι κάτι σαν το επίδικο της παρθενίας κατά τον Μεσαίωνα. Κάνουν οι Υπουργοί την αγγαρεία τους στο Υπουργείο και μετά ξαναγίνονται αριστεροί. Το θέμα είναι κρίσιμο και μάλιστα εν όψει πιθανών εκλογών, ακόμα πιο κρίσιμο. Ιδιωτικοποιείς
ακόμα και τη μάνα σου, αλλά μετά ξαναγίνεσαι αριστερός. Πουλάς το Ελληνικό, ξεπουλάς τα αεροδρόμια στη Fraport, κάνεις τον κατώτατο μισθό, υπερκατώτατο, αλλά στο τέλος της ημέρας ξαναγίνεσαι αριστερός. Και πας για γκλαμουριές στα ακριβά ρεστωράν.
Βεβαίως, το τι σημαίνει να είσαι αριστερός σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ, είναι ένα θέμα κάπως πολύπλοκο. Μπορεί να είσαι ανίδεος και να λες ότι «οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης είναι δεσμευτικές, αλλά όχι σεβαστές», αλλά είσαι ένας αριστερός ανίδεος. Ακόμα κι αν είσαι βλαξ, πρέπει να είσαι ένας πολλά υποσχόμενος βλαξ.
Σήμερα για να είσαι αριστερός στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να το υπογράφει ο κ. Δρίτσας (αρκεί να μην είσαι λιμάνι), να το βεβαιώνει ο κ. Σκουρλέτης (στο Μνημόνιο που υπέγραψε) και να μην το ξεχνάει ο κ. Τσακαλώτος όταν μεταφράζει το φιφτυθρί σε ογδόντα τέσσερα.
Οσο για τους υπόλοιπους, για να είμαστε αριστεροί σήμερα πρέπει: α) να πληρώνουμε τους φόρους μας στο Τρύφων, β) να αποκαλούμε φασίστες όσους ανάπηρους βγάζουν γλώσσα (για κόψιμο και αυτή) και γ) να μπορούμε να ξεχωρίσουμε τι είναι αριστερό σε διάφορα τεστ και κουίζ. Για παράδειγμα, ποιος είπε: «Στόχος μια δίκαιη αναπτυξιακή και κοινωνική προοπτική για τη χώρα μας και η αλλαγή συσχετισμών στην Ευρώπη
για μια νέα πολιτική και οικονομική ρύθμιση που θα (σ.σ.: πάρτε ανάσα) παραμερίσει τη λιτότητα και την ύφεση, οι οποίες έχουν εκβιαστικά επιβληθεί, και θα δώσει (σ.σ.: ξαναπάρτε ανάσα) ξανά νόημα, δύναμη και αυτονομία στην πολιτική και στη δημοκρατία». Ποιος λοιπόν είπε αυτό το αριστερό; Ο Τσίπρας; Η παντιέρα ρόσα; Η κυρία Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου; Μπράβο,
το βρήκατε: η Μαριλίζα!!
Διότι, αν αύριο πάει σε εκλογές ο Τσίπρας, πρέπει να πάει ως εκ νέου αριστερός. Με παντιέρα ρόσα τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, δεν πά’-να-πεινάνε 230.000 παιδάκια, εσύ είσαι αριστερός. Και αμώ τα γεμιστά. Το παν είναι να γίνεσαι την κατάλληλη στιγμή αριστερός. Δεν-πά’-να ’χεις πουλήσει την ιστορία της Αριστεράς στον Σόιμπλε για μια κατρουγκαλοκαρέκλα,
δεν πά’-να-γονάτισες μπροστά στο Δ’ Ράιχ,
πας ύστερα και προσκυνάς στο θυσιαστήριο της Καισαριανής και κατεβαίνεις στις επόμενες εκλογές πάλι ως αριστερός. Παρθενίας.
Το 1940 το ΟΧΙ το είπε ο λαός. Ο Μεταξάς δεν του το έκανε «ναι». Εσύ, Τσίπρα, πήρες το ΟΧΙ του λαού και το έκανες λάκκο και άγος και τάφο εναντίον του. Οσον και να παρατείνεις την Υβριν, επέρχεται η Νέμεσις.
Και η Νέμεσις δεν κάνει διακρίσεις. Θα επέλθει τόσον εναντίον των παιδιών που πεινάνε όσον και εναντίον των λιγούρηδων «αριστερών» που προσπαθούν να χορτάσουν από την πείνα της πατρίδας...
