Παράλληλα, είναι αντίθετο με το πνεύμα των Ολυμπιακών αγώνων, αυτό που υπαγορεύει την παύση των εχθροπραξιών στη διάρκειά τους, όπως γινόταν στην αρχαία Ελλάδα.
Από την άλλη, υποκριτικό θα ήταν ακόμη κι αν όντως υπήρχε παύση εχθροπραξιών για λίγες μόνο μέρες και μετά οι άνθρωποι συνέχιζαν να αλληλοσκοτώνονται.
Απ’ όπου και να το πιάσεις, οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες πρεσβεύουν την υποκρισία στο μεγαλείο της.
Σε μία εποχή, όμως, που η υποκρισία και τα άρρωστα πρότυπα περισσεύουν, είναι απαραίτητο να προβάλλονται οι άνθρωποι εκείνοι που έκαναν την υπέρβαση και που μπορούν να εμπνεύσουν τις αξίες και να μας κάνουν να αποκτήσουμε και πάλι πίστη ότι μπορεί και να τα καταφέρουμε.
Η κοπέλα της φωτογραφίας είναι η Yusra Mardini.
Για όσους δεν έχουν μάθει την ιστορία της, είναι μία 18χρονη κολυμβήτρια από τη Συρία.
Πέρασε το καλοκαίρι του 2015 το Αιγαίο από τα τουρκικά παράλια με την αδερφή της και καμιά εικοσαριά ακόμη πρόσφυγες σε μία βάρκα που σήκωνε επτά άτομα.
Σε ένα από τα συνήθη ατυχήματα, η μηχανή της βάρκας τους σταμάτησε μεσοπέλαγα.
Η Yusra, η αδερφή της και μία ακόμη γυναίκα ήταν οι μόνες από τη βάρκα που ήξεραν να κολυμπούν. Πήδηξαν στη θάλασσα και έσπρωξαν τη βάρκα για τρεις ώρες μέχρι να πιάσουν στεριά.
Έκαναν με τα πόδια το ταξίδι από την Ελλάδα έως το Βερολίνο που βρίσκονταν οι γονείς και η τρίτη αδελφή τους.
Το ξέρω ότι βγήκαν πολλοί καλοθελητές να σχολιάσουν το συγκεκριμένο περιστατικό ήδη από τότε που είχε γίνει και πάλι τώρα που ήρθε πάλι στην επικαιρότητα ως μη αληθινό ή, τέλος πάντων, ως μη ακριβές.
Καθόλου δεν με ενδιαφέρει και λυπάμαι που για άλλη μία φορά χάνουμε το δάσος.
Ούτε θα σχολιάσω την υποκρισία των διοργανωτών και της συγκρότησης της ομάδας προσφύγων, η οποία δεν ξέρω αν στηλιτεύει ή νομιμοποιεί μία απαράδεκτη και απάνθρωπη κατάσταση.
Σε κανένα αρνητικό δεν πρέπει να σταθούμε.
Αξίζει να διαβάσει κάποιος τα λόγια της Yusra, η οποία εκπροσωπούσε σε παλαιότερες διοργανώσεις την ισοπεδωμένη πλέον χώρα της. Κατόπιν προκριματικών επελέγη να συμμετέχει στην ομάδα προσφύγων των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο.
Δε με ενδιαφέρει η επίδοσή της στη διοργάνωση.
Με ενδιαφέρει το ότι προβάλλεται ένα πρότυπο ανθρωπιάς, θέλησης, πίστης και θάρρους που θα ήθελα να έχει η κόρη μου, για την οποία εύχομαι φυσικά να μη χρειαστεί να περάσει όσα πέρασε αυτό το κορίτσι που είδε το σπίτι της να καταρρέει για να καταλάβει τα όρια και τις δυνατότητές της.
Η Yusra Mardini είναι μία πανέμορφη 18χρονη κοπέλα που είδε τον κόσμο της να χάνεται, αλλά αποφάσισε να παλέψει.
Μεγαλύτερη από την εξωτερική της ομορφιά είναι η ομορφιά της ψυχής της, η οποία καθρεφτίζεται στα μάτια της, αλλά και στις πράξεις της.
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει η ανάγκη οι άνθρωποι να κάνουν τόσο αγώνα για να ζήσουν, ιδιαίτερα τα παιδιά.
Ούτε φυσικά να προβάλλονται καταστάσεις αρρωστημένες, όπως το προσφυγικό, μέσω των αγώνων με οποιαδήποτε πρόθεση.
Αφού όμως συμβαίνει, ας βρούμε το σωστό μήνυμα πίσω από όλα αυτά.
Για όσους πιστεύουν ότι η ιστορία της Yusra είναι ένα καλοστημένο ψέμα, ας αφήσουν για λίγο τη χολή και ας τη διαβάσουν στα παιδιά τους σαν παραμύθι, όπως τους διαβάζουν τόσα άλλα. Μόνο καλό θα τους κάνει.
Φιλιά,
Ελένη
(Αγαπητή Ελένη, η Yusra Mardini κέρδισε το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο Αιγαίο. Όταν έπεσε στην θάλασσα. Δεν χρειαζόταν να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες για να είναι παράδειγμα προς μίμηση. Δεν είναι παραμύθια οι πρόσφυγες που προσπαθούν να επιβιώσουν στο Αιγαίο. Τους βλέπουμε με τα μάτια μας. Το δικό μου πρότυπο είναι ένας άλλος Σύρος πρόσφυγας, ο Αμίρ Μεχτρ, ο οποίος κολύμπησε εφτά ώρες από την Τουρκία ως τη Σάμο. Τον έχω προτείνει μάλιστα και για πρωθυπουργό της Ελλάδας. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι πια οι αγώνες που κάνουν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλη τη γη για την ελευθερία και τη ζωή. Δίνω όλα τα μετάλλια των Ολυμπιακών Αγώνων στους πρόσφυγες και όχι στους ευνουχισμένους υπερανθρώπους των σταδίων και των πολυεθνικών. Να είσαι καλά, Ελένη. Την αγάπη μου.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
