Του Στάθη
Σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» η Τουρκία για τους επόμενους τρεις μήνες. Σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» και η Γαλλία εδώ και εννέα μήνες. Θα μου πείτε, ότι «υπάρχουν διαφορές». Βεβαίως! Και στην...
Ελλάδα νομίζουμε ότι έχουμε Σύνταγμα,
αλλά έχουμε Μνημόνιο - η τήρηση
του οποίου (του Μνημονίου) επαφίεται στο φιλότιμο των μνημονιακών κομμάτων. Θα μου πείτε, ότι στη Γαλλία σκοτώνονται στους δρόμους με φορτηγά, στην Τουρκία σκοτώνονται μεταξύ τους με τανκς, ενώ εμείς αυτοκτονούμε ήσυχα στα σπίτια μας. Σωστόν!
Στις
δημοκρατίες υπάρχουν διαβαθμίσεις στο πόσο δικτατορίες έχουν γίνει. Αρχαία υπόθεση οι διαβαθμίσεις. Μια φορά κι έναν καιρό, συνεδρίαζε η Βουλή μιας πόλης ελληνίδος, συμμάχου της Ρώμης (ή υποτελούς, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η διαβάθμιση, με την παρουσία ενός Ρωμαίου επάρχου) ή εκπροσώπου του Ανθυπάτου, ή απεσταλμένου της Συγκλήτου ή του Καίσαρα, πάλι δεν έχει σημασία η διαβάθμιση. Αγόρευαν λοιπόν με υπερβάλλοντα ζήλο ενώπιον του Ρωμαίου οι βουλευτές, έβαζαν στα ελληνικά τους τα καλά τους, βαριόταν εκείνος και ασυναισθήτως άρχισε να χαϊδεύει το σπαθί του (δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα τα κομπολόγια). Τρόμος και πανικός στο Βουλευτήριο - κάτι λάθος είπαμε, σύντροφοι! Κάτι λάθος κάναμε, αδέρφια! Μπουχός οι Βουλευτές, μπούρμπερη τα ψηφίσματα, «είμαστε όλοι οι λέξεις του Συντάγματος», θα μπορούσε να μουρμουρίσει ο πιο εκπαιδευμένος κιστής, αλλά δεν είχε καιρό για λόγια, μόνον για πηλάλα (η τρεχάλα στα δωρικά).
Καλημέρα σας! Πήρε ο Τσίπρας το μυστρί, πήγε και εγκαινίασε το νοσοκομείο της Σαντορίνης, τον πίστεψε μια ετοιμόγεννη κυρία, πήγε κι αυτή στο νοσοκομείο να λευτερωθεί και τη έστειλαν προς τούτο διακομιδή στην Κρήτη (όπου και η ευτυχής μητέρα γέννησε το μωρό της - να σας ζήσει και να ευτυχήσει!). Τα ίδια,
ή σχεδόν τα ίδια, έπαθαν κι άλλοι προστρέξαντες στο νοσοκομείο, όπου όλοι ηύραν το μυστρί, αλλά άλλος δεν εύρισκε αναισθησιολόγο κι άλλος άλλες ειδικότητες. Πάλι καλά που δεν έπεσαν πάνω στον κ. Πολάκη, να τους θάψει δύο μέτρα κάτω απ’ τη γη κι όχι τρία, καθ’ ότι το έδαφος της Σαντορίνης τυγχάνει ηφαιστειογενές και σκληρό - έχουν και όρια οι άθλοι που κατορθώνουν τα παλληκάρια.
Οχι, δεν είναι απατεώνες. Οχι, δεν πάνε να φτιάξουν ένα καζίνο στην Αθήνα, δύο πάνε να φτιάξουν. Ομως,
στο σημείο αυτό η στήλη θα πρέπει να σας αποχαιρετήσει (έναρξις τον Σεπτέμβριον) για καλοκαίρι και να σας ευχηθεί γλυκές στιγμές, κάποια γαλήνη και λίγη χαρά που τόσο έχουμε ανάγκη. Και πλάκα! (όχι απαραιτήτως χιούμορ) - πλάκα, να ξεσκάσετε λιγάκι, μεγάλο φάρμακο το γέλιο, μεγάλο φάρμακο και η Ελλάδα, οι θάλασσες και τα βουνά, τα ταβερνάκια, τα σινεμαδάκια και οι παρέες, με ένα βιβλίο, ευγένεια στην οδήγηση, ευρυχωρία και ευπροσηγορία, θέρος να το απολαύσουμε, έστω με τη φτώχεια μας, δεν θα μας τρελάνουν, δεν θα μας πεθάνουν, δυο μάτια και μια αγκαλιά, ένα δένδρο που μουρμουρίζει, η θάλασσα που σου λέει ιστορίες, τα αστέρια χωρίς την αντιφεγγιά των πόλεων, για όλους έχει απ’ όλα το καλοκαίρι,
και, καλού κακού, μην ξεχάσετε να πάρετε μαζί σας ορισμένα από τα αθάνατα συνθήματα του γένους που κράτησαν τους Γραικούς όρθιους από τότε που στάθηκε όρθιος ο άνθρωπος: Πιτσιόρλα,
δώσ’ τα όλα!
Η Ελλάδα ανήκει στους Ελληνες που ανήκουν στους ξένους ● ΣΥΡΙΖΑ παντού, δεν έμεινε τίποτα για πούλημα ● Με μια Τζάκρη ξεχνιέμαι ● Ελλάς-Γαλλία, γιομιστά ● Οταν πιάνει το αντιπραξικόπημα, τύφλα να ’χει το πραξικόπημα ● Το ΟΧΙ το είπε το ΝΑΙ ● Πρώτη φορά, Τοτό γερά ● Ψωμί, παιδεία, Ινστιτούτο της Φλωρεντίας ● Μια του Κόφτη, δυο του Κόφτη, μην τον είδατε τον Παναγή ● Πρώτη φορά, Τοτό γερά (δις) ● Δεν
περιγράφω άλλο, είμαι ήδη απερίγραπτος, 42 ελικόπτερα έχασαν οι Τούρκοι, δεν θα βρει ένα ο Καρανίκας (που είναι και αεροσμηναγός);
Καλό καλοκαίρι, με όλη μου την αγάπη, ραντεβού τον Σεπτέμβρη...
ΠΗΓΗ: enikos.gr
