Κάτι που αξίζει να σημειωθεί με αφορμή το δημοψήφισμα για το Brexit, είναι η απαξίωση από πολλούς των δημοψηφισμάτων και των Βρετανών πολιτών (αλλά και των πολιτών γενικότερα), μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος.
Φυσικά, αν είχε υπερισχύσει στο δημοψήφισμα, το να μείνει η Βρετανία
στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα δημοψηφίσματα θα ήταν εργαλείο της Δημοκρατίας και οι Βρετανοί σοφοί.
Αλλά υπερίσχυσε το Brexit.
Αφού υπερίσχυσε το Brexit, διαβάζω, πως οι πολίτες της Βρετανίας δεν ήταν ικανοί να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, πως οι πολίτες δεν έχουν δικαίωμα να πάρουν μια τέτοια απόφαση και άλλα τέτοια συγκλονιστικά.
Προσοχή, δεν αναφέρονται στους πολίτες μιας τριτοκοσμικής χώρας αλλά στους πολίτες της Βρετανίας.
Υποθέτω, πως όλοι γνωρίζουμε την Βρετανία και την Ιστορία της.
Υπάρχουν λοιπόν πολλοί άνθρωποι, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, που πιστεύουν, πως οι αγορές (που δεν έχουν εκλεγεί από κανέναν) έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για τις ζωές των πολιτών, αλλά οι πολίτες της Βρετανίας δεν έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν για τις ζωές τους.
Μάλιστα, για να δώσουν βάρος στην άποψή τους και να δείξουν πόσο λάθος είναι οι Βρετανοί πολίτες (και πόσο ανίκανοι να πάρουν μια σωστή απόφαση), γράφουν, πως οι Βρετανοί πολίτες θα ψήφιζαν σε ένα δημοψήφισμα και υπέρ της ποινής του θανάτου.
Αυτό το έγραψαν και αρκετοί Βρετανοί, που ψήφισαν υπέρ της παραμονής της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος, αν η πλειοψηφία των Βρετανών είναι υπέρ της θανατικής ποινής, αλλά εδώ υπάρχει μια στρεψοδικία και μια κουτοπονηριά.
Οι Βρετανοί κλήθηκαν να ψηφίσουν σε δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι για ένα ανθρώπινο δικαίωμα.
Οι Βρετανοί ψήφισαν για τις δικές τους ζωές, όχι για την αφαίρεση των ζωών των άλλων.
Κανείς δεν είπε, πως πρέπει να μπαίνουν σε δημοψήφισμα τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Αντιθέτως, πρέπει να γίνονται δημοψηφίσματα για όλα τα θέματα που αφορούν τις ζωές των πολιτών, εκτός από τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η ανθρώπινη ζωή είναι σεβαστή και δεν μπορείς να αφαιρέσεις τη ζωή ενός εγκληματία, γιατί (με αυτόν τον τρόπο) κάνεις το ίδιο έγκλημα που έκανε κι αυτός. Δεν χρειαζόμαστε κράτη-δολοφόνους.
Η θανατική ποινή υπάρχει στις ΗΠΑ και σε πάρα πολλές χώρες του κόσμου (και δεν είμαστε έξαλλοι με αυτό) αλλά αυτό δεν το αποφάσισαν οι πολίτες των χωρών αυτών με δημοψήφισμα.
Η θανατική ποινή υπήρχε και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες μέχρι πρόσφατα. Μην το ξεχνάμε αυτό. Στην Ελλάδα, η θανατική ποινή καταργήθηκε πριν από μόλις 23 χρόνια.
Σε μια εποχή που η Δημοκρατία δοκιμάζεται άγρια από τον καπιταλισμό και τις αγορές, υπάρχουν άνθρωποι που απαξιώνουν τους πολίτες και την ικανότητά τους να ψηφίσουν «σωστά».
Υπάρχουν άνθρωποι, που θεωρούν τις εκλογές και τα δημοψηφίσματα περιττά, γιατί οι πολίτες δεν ξέρουν όπως ξέρουν αυτοί.
Υπάρχουν άνθρωποι, που έκαναν γαργάρα, ότι ο Τόνι Μπλερ είναι υπεύθυνος για την δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων Ιρακινών πολιτών (σε έναν πόλεμο που έγινε χωρίς δημοψήφισμα και που πέρσι ο ίδιος παραδέχτηκε πως ήταν λάθος), αλλά πιστεύουν, πως οι Βρετανοί πολίτες δεν είναι ικανοί να αποφασίσουν για τις ζωές τους.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι και ηλίθιοι και επικίνδυνοι.
(Κρίμα που οι Βρετανοί δεν παρακολουθούν τα ελληνικά ΜΜΕ, που τους δίνουν συμβουλές. Δεν θα τους έμενε άντερο από τα γέλια).
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
