Τελικά έτσι τελειώνει η ΕΕ. ‘Οχι με μια θεαματική έκρηξη. Αλλά με ένα αδύναμο κλαψούρισμα των Μένουμε Ευρώπη.
Εντάξει, ακόμα δεν τελείωσε τίποτα και μπορεί η Βρετανία να συντριβεί από τις αγορές.
Αλλά γιατί να μην το χαρούμε όσο κρατήσει;
Αυτό το πράγμα δεν ήταν η Ευρώπη των λαών, των τεχνών και των γραμμάτων.
Αυτό το πράγμα ήταν η Ευρώπη των αριθμών, των τραπεζών και των καθαρμάτων.
Ευρώπη, ηλίθιε, δεν είναι ούτε το ευρώ, ούτε η ΕΚΤ, ούτε η Κομισιόν.
Αν και έτσι όπως είναι η Ευρώπη σήμερα, αρκεί στο τέλος να μείνει ένα ευρώ, μια κεντρική τράπεζα και ένας γραφειοκράτης.
Φτάνουν αυτά για να ξαναχτιστεί από την αρχή.
Να την χαίρεστε τέτοια Ευρώπη.
Μα γιατί να φεύγει η Μεγάλη Βρετανία από μια τέτοια Ευρώπη;
Επίσης η υπερανάλυση των αποτελεσμάτων δείχνει, ότι τα χαμηλά στρώματα, αυτοί που είδαν μετά το 2007 να εξανεμίζονται οι ελπίδες τους για ένα καλύτερο αύριο, τιμώρησαν την έλλειψη πολιτικής εκπροσώπησης τους.
‘Οτι ο κωλοτούμπας Φάρατζ στήριξε το Brexit δεν μου λέει κάτι.
Ούτε ότι χάρηκε γι’ αυτό ο Trump.
Αυτό αν μη τι άλλο, δείχνει την πλήρη απουσία των εργατικών κινημάτων στη σημερινή Ευρώπη.
Οι Ευρωπαίοι πολίτες κοιμήθηκαν αγκαλιά με τα spreads, τα «φθηνά» δάνεια και τις υποσχέσεις υπερπλουτισμού και ξύπνησαν δίπλα στον φασισμό και στο χρέος.
Και τώρα που στέρεψε η βρύση, δεν υπάρχει τίποτα που να κρατάει την «ενωμένη» Ευρώπη, ενωμένη.
Δείτε το… Lexit, τo «μεγάλο» κίνημα που πάει να δημιουργηθεί για την ανεξαρτητοποίηση του Λονδίνου ή τις 1 εκατομμύριο υπογραφές για επανάληψη του δημοψηφίσματος.
Τι άλλο θα δούμε.
Πατριώτης όσο πέφτει το παραδάκι και μόλις πάει να κλείσει η στρόφιγγα παίρνουμε τα κουβαδάκια μας και πάμε σε άλλη παραλία.
Βέβαια, αν είχε βγει το Bremain τα ΜΜΕ θα κατακεραύνωναν «την μικρή μειοψηφία που δεν σέβεται την δημοκρατία».
Για γέλια και για κλάματα η σημερινή Ευρώπη.
Καλύτερα που οδεύει προς κατάρρευση η θλιβερή της ένωση.
Από τις στάχτες της θα γεννηθεί κάτι άλλο, ελπίζω καλύτερο.
Πάντως, έτσι δεν μπορεί να προχωρήσει.
Σάπισε και βρωμάει.
Λύσσαξε το ευρωπαΪκό κατεστημένο των Βρυξελλών για το Brexit και λέει ό,τι μαλακία του κατέβει στο κεφάλι.
Συνεχίστε παιδιά, δεν το τερματίσατε ακόμα.
Σε λίγο, όπως το πάμε, τα δημοψηφίσματα θα γίνονται με σύστημα τελικών NBA, στις 4 νίκες, για να μπορεί να γίνει η πολυπόθητη ανατροπή από τις Βρυξέλλες.
Και κάπου πιο βόρεια από την Αγγλία, αλλά και από εκείνο το νησάκι των ψαράδων που φωταγωγήθηκε χάρη στην Εθνική Ελλάδος, οι Ισλανδοί κλαίνε από τα γέλια και κάνουν σχέδια για το μέλλον, μέχρι που έπεσε η ιδέα από τον πρόεδρο Γκρίμσον για Βορειοατλαντική συμμαχία σε αρκετούς τομείς.
Οι Ισλανδοί παραίτησαν πρωθυπουργό για τα Panama Papers και οι ‘Ελληνες ακόμα κοιτάνε τον Τσίπρα, περιμένοντας καρτερικά τον Μητσοτάκη που είναι μια από τα ίδια.
Ούτε τον Παπασταύρου δεν είχαν τα κότσια να τιμωρήσουν.
Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα την επομένη του Brexit, είναι μια από εκείνες τις στιγμές που η ζωή σου δίνει μια στα αχαμνά και δεν ξανασηκώνεσαι.
Καλά, μιλάμε είναι υπέροχο.
Και μόνο που βλέπεις τα μούτρα χιλιάδων Ελλήνων πολιτών (διάσημων και μη) αρκεί.
Οι αυτόδουλοι σπάστηκαν, που δεν είναι και οι άλλοι λαοί σαν τα μούτρα τους.
Διαβάζω σε ελληνικό ΜΜΕ σήμερα: «οι επιπτώσεις του Brexit στην ελληνική οικονομία».
Στην ποια;
Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα.
Μου ‘πεσε το σαγόνι με τους ηλίθιους.
Ποιά ελληνική οικονομία;
Τι είναι αυτό;
Το ‘χουμε απ’ όταν γεννιόμαστε;
Τραγικοί οι σημερινοί ‘Ελληνες - όχι όλοι, αλλά αρκετοί.
Οι ‘Ελληνες έζησαν οικονομική καταστροφή εφάμιλλη ενός παγκοσμίου πολέμου, αλλά στα μυαλά τους δεν φταίει η ΕΕ.
‘Οχι καλέ, η ΕΕ σώζει.
Δεν φταίει η ΕΕ, που αγόρασε το χρέος, μην τυχόν και το διαγράψουμε και πάνε όλοι άκλαφτοι.
Δεν φταίει η ΕΕ, που δανείζει τώρα στην Ελλάδα, γιατί την στέγνωσαν οι δανειστές.
Δεν φταίει η ΕΕ για την περαιτέρω διόγκωση του ελληνικού χρέους.
Δεν φταίει η ΕΕ, που έβαλε την Ελλάδα στο ευρώ με μαγειρεμένα στοιχεία (αυτό ότι και καλά οι Ευρωπαίοι δεν ξέρανε, δείχνει πόσο ευκολόπιστος είναι ο ελληνικός λαός).
Δεν φταίει η ΕΕ για την Κοινή Αγροτική Πολιτική και για τα δημοσιονομικά της χώρας.
Εμείς ανήκομεν εις την Δύσιν και τώρα που μας πέρασαν σουβλάκι, τουμπεκί μη χάσουμε τη δόση ή ακόμα χειρότερα μην μας πετάξουν από το ευρώ και εκραγεί το ηφαίστειο της Σαντορίνης.
Δεν φταίει η ΕΕ.
‘Οχι, η αλήθεια είναι ότι δεν φταίει - εξ’ ολοκλήρου.
Δεν θα πετύχαινε τίποτα απ’ αυτά η ΕΕ αν οι ‘Ελληνες δεν φιλούσαν τα πόδια της.
Μας βρήκε και τα έκανε.
Τι κατάντια…
Η Ελλάδα τελικά δεν είναι χώρα.
Η Ελλάδα είναι το χαλάκι στην πόρτα της Ευρώπης.
Κάτι που δεν δέχθηκαν να κάνουν οι Ισλανδοί και με τα σημερινά δεδομένα οι ‘Αγγλοι.
Και αν για τους ‘Αγγλους δεν είναι ακόμα τίποτα σίγουρο, οι Ισλανδοί ισοπέδωσαν τους (νεο)φιλελέδες και τους ραγιάδες του ευρώ.
Είχανε λυσσάξει τότε οι αγορές και η ΕΕ με εκείνο το χρεοκοπημένο νησάκι που θα καταβρόχθιζε ο Ατλαντικός.
Μέχρι και οι Άγγλοι απειλούσαν την Ισλανδία τότε με λιμούς, σεισμούς και καταποντισμούς, αν δεν επέτρεπε στο ΔΝΤ να «εξυγιάνει» τα οικονομικά της χώρας.
Απαίτησαν από την νησιωτική χώρα να υπογράψει τις αναγκαίες «μεταρρυθμίσεις» και να μπει στην μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια του ευρώ, μα για να γλιτώσει τα χειρότερα.
Ζήτησαν από κάθε Ισλανδό πολίτη να βάλει βαθιά το χέρι στις τσέπες, για να σωθούν οι ολλανδικές και αγγλικές τράπεζες και μαζί με αυτές και εκείνοι (sic).
Και την απείλησαν πως, αν δεν το κάνει, τότε το ΑΕΠ της θα καταρρεύσει πάνω από 10% σε ένα έτος.
Και οι Ισλανδοί αντί να ξεφτιλιστούν, εξευτέλισαν όλους τους άλλους.
‘Εχει την μεγαλύτερη ανάπτυξη σε όλη την Ευρώπη.
Μια χώρα που εισάγει τα πάντα και δεν εξάγει σχεδόν τίποτα.
Φάτε τα ψάρια τους τώρα Ελληναράδες και απειλείστε τους Βρετανούς - κοίτα ποιους απειλούν οι ραγιάδες ρε φίλε.
Απειλείστε τους, μην τυχόν τους κάτσει το Brexit και βάλουμε τα κλάματα πάλι που, αντί να φυτοζωούν οι άλλοι έξω από το ευρώ, φυτοζωούμε εμείς μέσα.
Θα φύγουν όλοι στο μεταξύ και θα μείνουμε εμείς να πληρώσουμε τα σπασμένα τους.
Αν μη τι άλλο, θα είναι το καλύτερο δώρο στους προσκυνημένους.
‘Οπως έγραψε ο Ζαραλίκος:
«Είναι σίγουρο, ότι θα φύγουμε τελευταίοι απ´ την Ε.Ε., σαν τον μαλάκα που πάει σε τραπέζι ρεφενέ κι όταν έρθει ο λογαριασμός είναι μόνος του.»
Πάντως, για να κλείσω, μια Ευρώπη που χτίστηκε πάνω στο φόβο και την τρομοκρατία, δεν είναι μια Ευρώπη που θα αντέξει στο χρόνο.
Τελικά, η ελευθερία και η ασφάλεια δεν χαρίζονται, κορόιδα, ούτε αγοράζονται από τα σουπερμάρκετ.
Κερδίζονται.
Και για να κερδίσεις κάτι, πρέπει να το διεκδικήσεις πρώτα.
‘Επρεπε να το ήξεραν μετά από τόσα χρόνια οι Ευρωπαίοι.
Αλλά ήταν πολύ απασχολημένοι με τα μούτρα των άλλων λαών και τις αγορές, οπότε δεν κοιτάχτηκαν ποτέ στον καθρέφτη.
Και τώρα που τελείωσαν τα λεφτά, λόγω της κρίσης, περιμένουν ότι θα γυρίσει ο χρόνος πίσω στο 2005, που περνούσαμε ωραία.
Κολλημένοι στο χθες και μετά απορούμε τι έχουμε οι έρμοι και ψοφάμε.
Καληνύχτα τώρα.
Με εκτίμηση
Άρης
(Αγαπητέ Άρη, αυτό που παρατήρησα μετά το δημοψήφισμα για το Brexit, είναι οι δικαιολογίες που λένε και γράφουν πάρα πολλοί Έλληνες, για να μην παραδεχτούν πως είναι εθελόδουλοι και ραγιάδες. Η ξεφτίλα δεν έχει τέλος. Aλλά τώρα πια είναι πάρα πολύ αστείο. Να είσαι καλά, Άρη.)
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
