Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τον χάρτη του κόσμου. Του κόσμου που ως γνωστόν είναι σφαιρικός και όχι επίπεδος. Μην σας μπερδεύει ο χάρτης επειδή κρέμεται από τον τοίχο. Η γη δεν τελειώνει, όσες φορές κι αν γυρίσεις τριγύρω της.
Κι όταν βγεις από την ΕΕ δεν υπάρχει κάποιο κενό αέρος μέσα στο οποίο οι άνθρωποι και οι χώρες πέφτουν και...
χάνονται για πάντα.
Υπάρχει μια χώρα στον χάρτη, που από μόνη της είναι μια υπο-ήπειρος, μια χώρα που πριν από το 2040 θα αντιπροσωπεύει το 17% του παγκόσμιου ΑΕΠ (σήμερα το 9%).
Μια χώρα που από μόνη της θα έχει τόσο ισχυρή οικονομία όσο η ΕΕ σήμερα.
Μια χώρα που θα έχει (τότε το 2040) δύο φορές περισσότερη δύναμη, από όση θα είχε σύμφωνα με τις προβλέψεις η ΕΕ των 28 κρατών-μελών.
Εκτός από αυτήν την χώρα (την Ινδία) ολόκληρη η λεκάνη του Ειρηνικού ωκεανού (Κίνα, Ιαπωνία, Ν.Α Ασία, Ωκεανία, ΗΠΑ) θα αντιπροσωπεύει το 70% της οικονομικής δύναμης του πλανήτη. Το μέλλον βρίσκεται στην Ασία και στην περιοχή του Ειρηνικού. Το ξέρουν όλοι αυτό, για αυτό και οι χώρες της Ευρώπης βρεθήκαν όλες μαζί, σχηματίζοντας την ΕΕ.
Για να προστατέψουν τις δικές τους αγορές και για να διεκδικήσουν δυναμικά μερίδιο στις αναδυόμενες αγορές του κόσμου.
Έξυπνη η ιδέα, όμως το σχέδιο προοδευτικά σκάλωσε στο γεγονός, ότι το μαγαζί που στήθηκε δεν ήταν συνεταιρισμός, ήταν νταβατζιλίκι.
Ειδικά από την εποχή που δημιουργήθηκε το ευρώ και η ΕΚΤ, οι περισσότερες χώρες-μέλη βρέθηκαν σε κατάσταση ολοκληρωτικής ομηρίας, με την οικονομική πολιτική τους να καθορίζεται ουσιαστικά στο Βερολίνο.
Η Βρετανία και οι υπόλοιπες χώρες, που έμειναν εκτός ευρώ, αισθάνονταν και ήταν όλο και περισσότερο απομονωμένες.
Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται από την Γερμανία και επιβάλλονται «δημοκρατικότατα» με την πλειοψηφία των δορυφόρων της.
Θυμάμαι, λόγου χάρη, μια σύνοδο κορυφής πριν από αρκετούς μήνες, όπου ο Κάμερον έθεσε ένα ζήτημα σε ψηφοφορία.
Η πρότασή του απορρίφθηκε με πλειοψηφία 27-1.
Έχουν, δηλαδή, έναν υπερεθνικό οργανισμό και τον διοικούν με την λογική των μαφιόζων, που δεν δίνουν πουθενά και σε κανέναν λογαριασμό και για τίποτα.
Ένα ευρωπαϊκό κοινοβούλιο που συνεδριάζει πότε στις Βρυξέλλες και πότε στο Στρασβούργο και δεν έχει δικαίωμα να νομοθετεί, παρά μονάχα να εγκρίνει ή να απορρίπτει κάποια από τα νομοσχέδια που φέρνει προς έγκριση η Κομισιόν.
Η Κομισιόν, που υποτίθεται πως λειτουργεί ως εν δυνάμει Ευρωπαϊκή κυβέρνηση, αλλά δεν εκλέγεται από τους πολίτες και τελικά κάνει, ότι της ζητήσει ο Γερμανός καγκελάριος· αφού πρώτα ακούσει την μη δεσμευτική γνώμη του Γάλλου προέδρου.
Το πράγμα αυτό που λέγεται ΕΕ και το πλασάρουν ως το αναπόφευκτο και παντοτινό μέλλον της ηπείρου, απασχολεί χιλιάδες υπαλλήλους, που λαμβάνουν παχυλούς μισθούς και υπηρετούν την Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία χωρίς να ελέγχονται από κανέναν πολίτη.
Την ίδια στιγμή που αυτοί οι γραφειοκράτες ξοδεύουν τα κέρατά τους σε αχρείαστες δαπάνες, εκβιάζουν χώρες όπως η Ελλάδα και η Πορτογαλία, προκειμένου να μειώσουν δραστικά τον δικό τους δημόσιο τομέα.
Ας το πούμε πια καθαρά.
Από άποψη δημοκρατικού ελέγχου των αποφάσεων που λαμβάνονται στην σημερινή ΕΕ, η σταλινική ΕΣΣΔ θα έμοιαζε με όαση δημοκρατίας.
Τόσο τραγικά άθλια είναι τα πράγματα.
Κανένα όμως ολοκληρωτικό καθεστώς δεν μπόρεσε να υπερβεί κάποια όρια αντοχής.
Σύντομα ο εθνικισμός που φουντώνει (παρά τις παπαριές σχετικά με την ταυτότητα του Ευρωπαίου πολίτη - του Μενουμευρώπη- που για χρόνια μας πουλάνε) και η οικονομική κρίση που μοιάζει και είναι μετά και το Brexit μη αναστρέψιμη, θα οδηγήσουν στην βίαιη διάλυση της ΕΕ.
Ίσως και σε έναν ακόμα ευρωπαϊκό πόλεμο.
Η ΕΕ μοιάζει σήμερα με τον Τιτανικό, λίγα λεπτά πριν να τον καταπιεί για πάντα η θάλασσα.
Κάποιοι έχουν κατεβάσει τις βάρκες κι απομακρύνονται άρον άρον.
Στο ψηλότερο κατάστρωμα κάποιοι επιβάτες γελούν και χλευάζουν τα «ποντίκια», που εγκαταλείπουν το πλοίο.
Το πλοίο είναι αβύθιστο.
Η ορχήστρα συνεχίζει να παίζει καλύπτοντας τους θρήνους και τις οιμωγές όλων εκείνων που πνίγονται, όλων εκείνων που χαροπαλεύουν στα αμπάρια.
Το πλοίο είναι αβύθιστο.
Σχεδιάστηκε έτσι.
Μην ανησυχείτε. Θα πέσει σε λίγο το σκοτάδι, μα η ορχήστρα θα παίζει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Αυτό συμβαίνει σε κάθε κολοσσιαία κατάρρευση μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Ακούω φίλους να απορούν και να λένε, πως δεν μπορούν να καταλάβουν, γιατί οι Βρετανοί αποφάσισαν το Brexit.
Είναι φασίστες, ηλίθιοι, ρατσιστές.
Αυτά λένε, παραγνωρίζοντας το γεγονός πως όλα αυτά τα χαρακτηριστικά ανθίζουν στις χώρες της ΕΕ (Λεπέν-Γαλλία, ΧΑ-Ελλάδα, Αυστρία, Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία, AfD στην Γερμανία, Ουγγαρία, κλπ).
Στους καλοπροαίρετους η πιο καλή απάντηση που μπορώ να δώσω, είναι εξής:
«Αυτή η ΕΕ απλά δεν αντέχεται».
Επειδή αντέχουν οι Έλληνες, που είναι παλικάρια, δεν σημαίνει πως θα αντέξουν κι όλοι οι άλλοι.
Δεν είναι όλοι άλλωστε «ήρωες» όπως οι Έλληνες.
Είναι πάντως, από κάθε άποψη, απίστευτα λυπηρό, να βλέπεις μια χώρα, που 7 χρόνια τώρα χαροπαλεύει, να χλευάζει την δύναμη χαρακτήρα που δείχνουν κάποιοι άλλοι.
Μια χώρα κι έναν λαό που, αφού διαπιστώσει με πόσους πολλούς τρόπους είναι «ιδιαίτεροι» αυτοί οι Βρετανοί και λιγότερο Ευρωπαίοι από όλους εμάς τους υπόλοιπους, θα σκύψει ξανά το κεφάλι και ότι με κόπο μαζέψει,θα το ακουμπήσει στα πόδια του νταβατζή της.
Αφήνοντας τα παιδιά της να πεινάνε και σε τόπους άλλους να ξενιτεύονται.
Όμως η πραγματικότητα είναι σκληρή και δεν αλλάζει …
« Όσοι το χάλκεον χέρι // βαρύ του φόβου αισθάνονται, // ζυγόν δουλείας ας έχωσι. // Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία»
Φιλιά πολλά από την Εσπερία
Ηλίας
(Αγαπητέ Ηλία, η Ευρώπη φτιάχτηκε με τη λεηλασία άλλων χωρών και άλλων λαών σε άλλες ηπείρους. Στη λεηλασία και την βαρβαρότητα οφείλεται -κυρίως- ο πλούτος πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Το πόσο αστείο μου φαίνεται, που η Ευρωπαϊκή Ένωση θυμίζει Σοβιετική Ένωση στα τελευταία της, δεν μπορώ να σου το περιγράψω. Όλοι αυτοί που καταδίκαζαν την Σοβιετική Ένωση για ολοκληρωτισμό, τώρα λένε πως «έλα μωρέ, τι χρειάζονται τα δημοψηφίσματα και γιατί να αποφασίζουν οι πολίτες;». Τρελό γέλιο. Καλά, η γραφειοκρατία της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να ξεπερνάει την γραφειοκρατία της Σοβιετικής Ένωσης. Χώρια που, για να πάρουν μια απόφαση, περνάνε δέκα χρόνια. Ηλία, οι περισσότεροι Έλληνες είναι θλιβεροί. Και δεν το βουλώνουν κιόλας. Καμία αίσθηση της κατάστασής τους. Δίνουν οδηγίες στους Βρετανούς. Γ@μησέ τα. Να είσαι καλά, Ηλία. Σε ευχαριστώ που γράφεις εσύ και μπορώ να πηγαίνω εγώ για μπάνιο. Ηλία, σε κάθε βουτιά, σε σκέφτομαι. Την αγάπη μου).
ΠΗΓΗ: pitsirikos.net
