Και μετά τις κροτίδες και τα βαρελότα που έκαναν του ναούς να τρίξουν συθέμελα και να φωτίζουν μάταια και ματαιόδοξα τον ούτως ή άλλως έναστρο ουρανό του Μεγάλου Σαββάτου,η Ανάσταση πραγματοποιήθηκε.
Και κατόπιν ήλθε η Πασχαλιά κι οβελίας ο σουβλιστός. Παρ' ότι φέτος λίγο αδύνατος και συρρικνωμένος, μπερδευτήκαμε γλυκά στην τσίκνα...
που επιμένει να δένει μαζί μας διαχρονικά τέτοια μέρα. Τσουγκρίσαμε και είπαμε " και του χρόνου " καλύτερα.
Το τραπέζι της Λαμπρής συγκεκριμένο, αλλά με κάποιους περιορισμούς ! Εστρώθη πάντως ,μαζί με την χοληστερίνη ξάπλα και προσεφέρθη απλόχερα ,παραδοσιακά και περήφανα.
Η χώρα λησμόνησε πρόσκαιρα την "οικονομική ανέχεια", τον Αλέξη ,τον Παππά και τους συν αυτώ, τον Κυριάκο, την Φώφη, τον Σταυρο και τον Λεβέντη και μεταρτάπηκε σε ψησταριά ..
Άπλωσε τα κάρβουνά της και δημιούργησε τα δικά της νέφη ,τα δικά της "αναχώματα " στους εγχώριους παρατηρητές της αλλοδαπής,οι οποίοι συντάσσουν την ""λυπητερή "..
Ο λαός έπιασε δουλειά απο το ξημέρωμα να κάνει το γλέντι του αεροστεγώς ,να ξεχάσει τα πρόσφατα και δυσάρεστα ,να συνδυάσει τις εποχές με την ιστορία ,την απόλυτα αλληλένδετη με τον οβελία και τον χορό που έβγαζε ντέρτι και παράπονο,χαρά κι ενθουσιασμό.
Κι όσο γύριζε η σούβλα και ψηνόταν ο οβελιας και τα κοκορέτσια, τόσο η φουστανέλα μεγάλωνε,γινόταν εσωτερική εξέγερση ..
Το μουστάκι μεγάλωνε απέναντι στην Μέρκελ και στους γύπες του ΔΝΤ ..Κι εκεί που το τσάμικο θέριευε ,τα μηνύματα της πολιτικής ηγεσίας ,υπήρξαν παραφωνία στο εορταστικό σκηνικό που σκαρώσαμε για την πρόσκαιρη φυγή μας!
Και να οι ειδήσεις της επαναλήψεως του περσινού καλοκαιριου..Και να τα σενάρια για συμφωνία ή αδιέξοδο και το κοκορέτσι ερόδιζε ...Κι ο Κυριάκος μιλούσε για τον θρίαμβο της Αναστάσεως,με φοβισμένο μάτι θαρρώ και αφηρημένο λόγο,αλλά τα σπλινάντερα με διέκοψαν και δεν ενθυμούμαι τον ακριβή παραλληλισμό που προσπάθησε να επιτύχει ...
Το κρασί άφθονο έρρεε ,σε αντίθεση με την αφιδατωμένη σκέψη των αρχόντων. Σε αντίθεση με τις λέξεις που φτώχυναν απο την παρακμή.Μια πολιτική ηγεσία σε πρωτόγνωρη απελπισία ,αμήχανη πορεύεται με του μπουλούκι στο πουθενά..
Ανοίξτε τα παράθυρα της σκέψης σας επιτέλους να γεμίσουν οι στράτες των συλλογισμών σας εαρινό αεράκι ,μήπως και αλλάξουμε ρότα1!!Και επειδή ΔΕΝ πρόκειται ...επιστρέφουμε στα δύσκολα και καθημερινά.Πάρτε βαθειές ανάσες στο δύσκολο αυτό μονοπάτι που πρέπει να διαβούμε ,έχοντας ως σύμμαχο και παρηγορητή τον καλό μας καιρό..Εχοντας πίστη στην ιδιοσυγκρασία μας "Να ξαναγεννιόμαστε μέσα απο τις στάχτες μας!"
Πορευόμαστε,με την εικόνα και την φωνή του αλησμόνητου Δημήτρη Χόρν ,όταν έλεγε δυνατά,πηγαία, αγανακτισμάνα κι αισιόδοξα:"Μια ζωή την έχουμε !"
Χρονια Πολλά!
