7 Φεβ 2016

Το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο, οι περισσότεροι απλά υπάρχουν


Κομπανιέρο Πιτσιρίκο,
Η χτεσινή συγκέντρωση έδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο -και στον πιο δύσπιστο- ότι όποιος δεν έφυγε ακόμα από την Ελλάδα, ήρθε ο καιρός να το κάνει.
Δεν είναι ότι είχαμε κάποια ιδιαίτερη προσδοκία από μια 24ωρη απεργία που κάνει τους ολιγάρχες να κατουριούνται πάνω...


 τους (από τα γέλια). Ούτε που 6 χρόνια μετά είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα, όπως πολύ εύστοχα περιέγραψες στο σχετικό κείμενό σου.

Είναι, ότι, παρά τη μαζικότητά τους σε κάποιες πόλεις, μπορούν να περιγραφτούν με μια και μόνο πρόταση: ανακατεμένος ο ερχόμενος.

Από το αίτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης έχουμε περάσει πια στο αίτημα της απόσυρσης ενός νομοσχεδίου, γιατί απ’ όλες τις πολιτικές που εφαρμόζονται, μας πείραξε μια τόση δα γωνίτσα.

Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα.

Το ωραίο, πάντως, είναι, να περιγράψεις την απεργία ως εξής: χιλιάδες κόσμου διαδήλωσαν αυθόρμητα μετά το κάλεσμα των εργατοπατέρων για απεργία διαρκείας 24ωρης διάρκειας.

‘Εχει δεσμευτεί η κυβέρνηση από τον Αύγουστο (όταν υπέγραψε το Τρίτο Μνημόνιο με τη σύμφωνη γνώμη των «Μένουμε Ευρώπη» και των ψηφοφόρων διάφορων κομμάτων που παριστάνουν τα αντιμνημονιακά αυτό τον καιρό) ότι θα μειώσει κατά 12 δισ. τις συνταξιοδοτικές δαπάνες μέχρι το 2018.

Τι μου λέτε τώρα και πού ζούσατε τόσους μήνες;

Η Ελλάδα έχει δεσμευτεί ουσιαστικά για συνολικά μέτρα άνω των 50 δισ. για τα επόμενα 3 χρόνια, μέτρα τα οποία θα προκαλέσουν νέα ύφεση 4-7% ανά έτος και εμείς τρία πουλάκια κάθονταν και παίζαν με τους μπάτσους.

Παράλληλα, θα ιδιωτικοποιηθούν σχεδόν τα πάντα, ήδη ξεκίνησαν, ενώ η περίφημη προστασία κατά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας είναι πλέον πρακτικά ανύπαρκτη, καθώς οι πλειστηριασμοί ξεκίνησαν.

201 προαπαιτούμενα ζήτησαν οι «θεσμοί» μέχρι τον Αύγουστο του 2018 και μαλώνει ο Αλέξης με τον Κούλη, ποιος θα το εφαρμόσει με περισσότερο στυλ.

Για να μην πέφτετε από τα σύννεφα, τον Ιούνιο, που μας έρχεται, θα γίνει αξιολόγηση του προγράμματος και, αν κριθεί αναγκαίο, θα παρθούν πρόσθετα μέτρα.

Επίσης, το σενάριο για αύξηση της φορολογίας εισοδήματος, που παίζει τις τελευταίες μέρες, δεν είναι ξαφνικό μέτρο, αλλά το προβλέπει κανονικότατα το μνημόνιο.

Νέα παράταση για τα κόκκινα δάνεια, αν υπάρξει, δεν θα δοθεί πέρα από τον Ιούνιο, οπότε και θα λήξει υποχρεωτικά, δίνοντας το έναυσμα για το γλέντι που έχει να στηθεί με τα ακίνητα.

‘Οσον αφορά τώρα το ασφαλιστικό.

Το 1950, με νομοθετική ρύθμιση, τα ασφαλιστικά ταμεία υποχρεώθηκαν να καταθέτουν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδος, το μεγαλύτερο μέρος αυτών άτοκα και το υπόλοιπο με τόκο 6%.

Η Τράπεζα της Ελλάδος, στη συνέχεια, τα δάνεισε στις εμπορικές τράπεζες και εκείνες με τη σειρά τους σε μεγάλες επιχειρήσεις και βιομηχανίες της χώρας (από εκεί χρηματοδοτήθηκαν κυρίως τα θαλασσοδάνεια).

Μέχρι το 1978 τα ταμεία είχαν αδειάσει και από εκεί και έπειτα παρουσίαζαν μονίμως ελλείμματα, αφού αναγκάστηκαν να δανείζονται εντόκως, για να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους.

Τον Δεκέμβριο του 1978, ο μέγας εθνάρχης Καραμανλής, αποφάσισε να διοχετεύσει τα αποθεματικά στο Χρηματιστήριο.

Και το πραγματικό πάρτι μόλις ξεκινούσε.

Τα ταμεία άρχισαν να αγοράζουν με τα λεφτά των συντάξεων, τοξικά ομόλογα του ελληνικού δημοσίου και όχι μόνο. Το σκάνδαλο με τα δομημένα ομόλογα το θυμάται κανείς; Μπα…

Και το 2012 ήρθε το PSI, να κλέψει άλλα 14 δισ. και να αποτελειώσει το έργο 60 χρόνων.

‘Οσο σας λήστευαν, σας έβαζαν να κυνηγάτε «μαϊμού» συνταξιούχους, εισφοροφυγάδες και ανάπηρους· κλασικό κόλπο να στρέφεις την προσοχή αλλού, για να μην προσέξουν τα χάπατα το έγκλημα που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια τους.

Τελικά, καμάρια μου, χωρίς καμιά περιστροφή πλέον: για μέχρι εκεί είμαστε και ετοιμαστείτε για την πιο ανώμαλη προσγείωση της ζωής σας, εκείνη μιας κοινωνίας που υποτάχθηκε πλήρως στις ορέξεις των δανειστών και που το μοναδικό της αίτημα έξι χρόνια μετά είναι, να μην είναι πολύ σφιχτή η θηλιά.

Εμένα, προσωπικά, δεν με ενθουσιάζουν πια οι διαδηλώσεις που γίνονται στην Ελλάδα.

Είναι εξαιρετικά ακίνδυνες και γίνονται μόνο και μόνο για να επιβεβαιώσουν τον ‘Οσκαρ Ουάιλντ που είχε πει: «το να ζεις είναι το πιο σπάνιο πράγμα στον κόσμο, οι περισσότεροι απλά υπάρχουν».

Οι ‘Ελληνες έχουν φτάσει στο σημείο, απλά να υπάρχουν.

Σας έχουν πει από τον Αύγουστο τι θα σας κάνουν και εκπλήσσεστε - μα πόσο πια;

‘Ασε που έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία και δεν έχει γεννηθεί απολύτως τίποτα, αντιθέτως αργοπεθαίνουν τα πάντα.

Η Ελλάδα δεν είναι χώρα, κάτι άλλο είναι.

Απλά, επειδή όλο αυτό μας κάθεται βαρύ, λέμε και καμιά μαλακία περί αντίστασης να περάσει και η ώρα.


Μπροστά μου δεν ξέρω τι θα βρω, μα πίσω δεν γυρίζω, οπότε γυρίστε πίσω στο 2010 μόνοι σας.

Τελικά τα κάναμε πουτάνα όλα, απλά με την άλλη έννοια.

‘Ηρθε η ώρα να τα μαζεύω κι εγώ, για την ακρίβεια τα έχω ήδη μαζέψει και περιμένω κάποια διαδικαστικά, οπότε ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα.

Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα χρωστάμε.

Με εκτίμηση

Άρης

ΥΓ: Το «Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα χρωστάμε» το είχα ακούσει το καλοκαίρι, λίγο πριν το ΟΧΙ γίνει ΝΑΙ. Οπότε, όταν έγινε η κωλοτούμπα, είχα γράψει ένα κείμενο, όπου λίγο-πολύ πίστευα, ότι ο Αλέξης έσκαψε το λάκκο του και ότι θα τον περνούσαν οι πολίτες σουβλάκι. Νόμιζα, ο βλάκας, ότι η αντίσταση μόλις άρχιζε. Παρότι μαθημένος από μεγαλοστομίες, την πάτησα σαν μικρό παιδί. Και αντί να πάμε στη Σάμο κάτσαμε στην Αθήνα όλο τον Αύγουστο, για το τίποτα απ’ ότι αποδείχθηκε. Η κορυφαία στιγμή ήρθε τον Σεπτέμβριο, όταν οι πολίτες επικύρωσαν για πρώτη φορά ένα μνημόνιο, σε βαθμό που δεν υπάρχει στο κοινοβούλιο παρά μόνο το ΚΚΕ ως αντιμνημονιακό κόμμα. Δεν ήταν τόσο το εκλογικό αποτέλεσμα όσο οι μηδενικές αντιδράσεις δυο μηνών. Είδα τα πρώτα σημάδια μιας κοινωνίας, που όχι μόνο δεν θα αντισταθεί, αλλά θα κατρακυλήσει ακόμα περισσότερο, ίσως γιατί τώρα βλέπω τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως θα ήθελα να είναι. Και φτάσαμε σήμερα έξι μήνες μετά, να θυμούνται κάποιοι κλάδοι, τι υπέγραψε ο Αλέξης. Και έφτασαν τα ΜΜΕ να χαιρετίζουν την απεργία, οπότε πρέπει να είσαι πολύ ηλίθιος, για να μην καταλαβαίνεις τι έχει πάθει η ελληνική κοινωνία. Η ελληνική κοινωνία, έξι χρόνια μετά τη χρεοκοπία, έγινε αυτό που ήθελαν οι ολιγάρχες: ακίνδυνη. Και τώρα που είναι πλέον ακίνδυνη, θα αρχίσουν σιγά-σιγά να την εκπαιδεύουν για να μην χρειάζονται σε λίγα χρόνια τους πολιτικούς να εφαρμόζουν τα μνημόνια, αλλά να τα απαιτεί και να τα εφαρμόζει η ίδια η κοινωνία. Λυπάμαι εκείνους που θα πληρώσουν, για τη μαλακία που δέρνει τους διπλανούς τους, αλλά δεν μπορώ άλλο: αντίο. Ο Αλέξης είχε πει στη Ζωή το καλοκαίρι «δεν είναι πολύ επαναστατικό να αποδράς». Ναι Αλέξη μου, ούτε να υπογράφεις/ανέχεσαι μνημόνια και την επομένη να βαράς νταούλια. Ισχύει και για τους υπόλοιπους αυτό.

(Αγαπητέ Άρη, είναι τραγικό πως οι περισσότεροι Έλληνες δεν καταλαβαίνουν ακόμα και σήμερα τι ψηφίζουν στις εκλογές. Είναι αδύνατον στους Έλληνες να καταλάβουν, πως στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, με τα ποσοστά που έδωσαν σε ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κλπ, ψήφισαν το Μνημόνιο που δεν θέλουν. Και σήμερα διαδηλώνουν κόντρα στο Ασφαλιστικό, που προβλεπόταν από το Μνημόνιο, το οποίο οι ίδιοι ψήφισαν. Χώρια που οι περισσότεροι Έλληνες ακόμα πιστεύουν, πως μπορούν να πάρουν αξιοπρεπή σύνταξη σε μια χρεοκοπημένη χώρα με 30% ανεργία, με τους κατοίκους της να την εγκαταλείπουν, με τις επιχειρήσεις της να την εγκαταλείπουν, και με όλα να ξεπουλιούνται. Από πού θα την πάρετε τη σύνταξη, ρε ζώα; Σκατά έχετε μέσα στο μυαλό σας; Σκατά έχετε. Έξι χρόνια μετά την χρεοκοπία και οι πολίτες δεν απαίτησαν ούτε να αποδοθεί Δικαιοσύνη για την χρεοκοπία της χώρας τους. Ούτε το αυτονόητο δηλαδή. Σε αντίθεση με τους Ισλανδούς, οι Έλληνες είναι λούμπεν. Οι Έλληνες είναι για διαδήλωση-βόλτα στην Σταδίου και για ψευτομαγκιές στα μπλόκα των αγροτών, για να γεμίζει το πρόγραμμα των καναλιών των σάπιων ολιγαρχών. Άρη, όλα αυτά που είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου για τους διαλόγους της με τον Τσίπρα το περασμένο καλοκαίρι, αμέσως μετά το δημοψήφισμα, είναι αλήθεια. Η Ζωή λέει αλήθεια. Βέβαια, η Ζωή και οι σύντροφοί της δεν έπρεπε να επιτρέψουν στον Τσίπρα να τους εξαπατήσει. Έπρεπε να είχαν αντιδράσει αμέσως. Άρη, φύγε από την Ελλάδα. Είναι θλιβερό, αλλά όποιος αγαπάει την Ελλάδα, πρέπει να φύγει από την Ελλάδα. Και να την πάρει μαζί του. Να είσαι καλά.)
 


ΠΗΓΗ: pitsirikos.net