Του Βαγγέλη Δεληπέτρου
Πέρυσι τέτοιο καιρό ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν πρωθυπουργός, αλλά ετοιμαζόταν να γίνει.
Κατέβηκε λοιπόν στον Πειραιά για την τελετή των Θεοφανείων, και μάλιστα, με τις ευλογίες της Εκκλησίας, συμμετείχε ενεργά στα δρώμενα, αφήνοντας να...
πετάξει στους ουρανούς ένα λευκό περιστέρι.
Φέτος τα πράγματα είναι αλλιώς. Ο Τσίπρας είναι πρωθυπουργός και το πρώτο λιμάνι της χώρας ετοιμάζεται να σαλπάρει κατά Cosco μεριά. Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που απέφυγε τον Πειραιά και όσους διαδήλωναν. Περίεργο είναι, ότι, μετά τη σεμνή χωρίς διαμαρτυρόμενους πολίτες τελετή ρίψης του σταυρού στη Δεξαμενή, απέφυγε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση. Δεν είπε ούτε δυο λέξεις, για παράδειγμα, στηρίζοντας τον Κατρούγκαλο και το σχέδιο για “δίκαιο και βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα”.
Στην εμφανή, αλλά ατελέσφορη, προσπάθειά του να βγει από το κάδρο, δεν είναι μόνος. Με εξαίρεση όσους είναι “υποχρεωμένοι” λόγω θέσεως να μιλήσουν (από την κυβερνητική εκπρόσωπο μέχρι την εκπρόσωπο Τύπου του Σύριζα), οι υπόλοιποι κάνουν κυριολεκτικά την πάπια, νομίζοντας ότι δεν θα τους πάρουν και αυτούς τα σκάγια. Και είναι αυτή η εκκωφαντική σιωπή τους που δείχνει τη δύσκολη άσκηση ισορροπίας της κυβέρνησης: να “τιμήσει την υπογραφή της”, κατά πως λέει ο Παπαδημούλης και να βαφτίσει το κρέας ψάρι, για να το φάει τη Μεγάλη Παρασκευή, κατά πώς δεν λέει, αλλά πράττει ο Κατρούγκαλος.
Ο υπουργός Εργασίας, που δεν χρειάστηκε παρά έξι μήνες για να γίνει, από ούλτρα αντιμνημονιακός των πλατειών με τους αγανακτισμένους, ούλτρα πραγματιστής, όταν ανέλαβε, γνώριζε τις μελέτες που είχε συντάξει για τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση ο καθηγητής Ρομπόλης. Αποφάσισε όμως, έχοντας πλήρη επίγνωση του μνημονιακού του ρόλου, να τις καταχωνιάσει σε κάποιο συρτάρι και να ακολουθήσει τις ήδη... μεταφρασμένες από το 2010 κατευθυντήριες γραμμές της τρόικας.
Έτσι, διόλου πρωτότυπα, καθόλου μεταρρυθμιστικά, αλλά απολύτως πρόθυμα, στο κρίσιμο ερώτημα περικοπές συνταξιοδοτικών δαπανών ή εύρεση τρόπων χρηματοδότησης του συστήματος, αποφάσισε περικοπές. Για αυτό και ισχυρίζεται, ότι η “μελέτη” που φέρει την υπογραφή του, δίνει “απάντηση”, ενώ προσπερνά το τοπίο της ύφεσης, της ανεργίας, της υποαπασχόλησης, της μαύρης εργασίας και των χαμηλών μισθών, και δεν αντιμετωπίζει την εισφοροαποφυγή και την εισφοροδιαφυγή.
Είναι σαφές, επίσης, ότι η κυβέρνηση και ο Κατρούγκαλος έχουν αποφασίσει (όπως όλες οι μετά το 2010 κυβερνήσεις), ότι το ασφαλιστικό σύστημα θα έχει κεφαλαιοποιητικό χαρακτήρα και όχι αναδιανεμητικό, όπως ίσχυε πριν. Αλλά ακόμα και σε αυτό η πολιτική τους είναι τρύπια. Γιατί δεν είναι δυνατόν να καταβαραθρώνεται, με το PSI και όσα ακολούθησαν, η όποια κεφαλοποίηση των Ταμείων και να μην “βλέπεις” την ανάγκη ανακεφαλαιοποίησης.
Για την ανακεφαλαιοποίηση των Ταμείων είχαν... δεσμευτεί και οι τότε κυβερνώντες, με τον Ευάγγελο Βενιζέλο να δηλώνει “Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, οι όποιες απώλειες θα αντικατασταθούν”. Για του λόγου τους το αληθές, μάλιστα, έφεραν και... νόμο, ο οποίος βέβαια ποτέ δεν αφαρμόστηκε!
Το παράξενο είναι, ότι σήμερα, όλοι τους, ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ που τους εγκαλεί, αυτό το έχουν... λησμονήσει. Έτσι μπορούν να συνεχίσουν να “αντιμάχονται” με... άσφαιρα πυρά. Και ενώ αυτοί παίζουν τον μουντζούρη, οι πραγματικές σφαίρες, της παρατεταμένης ύφεσης και της παγκόσμιας κρίσης που δεν ξεπεράστηκε, σφυρίζουν γύρω μας με στόχο τον άμαχο πληθυσμό.
ΠΗΓΗ: news247.gr
