Νικόλ Λειβαδάρη
Τα νέα μέτωπα, τους νέους (και εν μέρει παλιούς) εχθρούς και τους νέους φίλους και εν δυνάμει συμμάχους έδειξε ο Αλέξης Τσίπρας με τη συνέντευξή του στην ΕΡΤ, προσδιορίζοντας και την πολιτική του στρατηγική στην πιο κρίσιμη ίσως καμπή της δεύτερης θητείας του.
Σ’ αυτή τη στρατηγική ο πρωθυπουργός επενδύει στην ανοιχτή σύγκρουση με την «Ευρώπη του Σόιμπλε», κάνει γενναίο άνοιγμα (αν και αποφεύγει προσεκτικά την ταύτιση) στην «όμορη», ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και επιλέγει μια νέα ισορροπία με τους δανειστές ποντάροντας στις νέες συμμαχίες, τη ρεαλιστική και όχι ασαφή πια διαπραγμάτευση και, όπου χρειαστεί, στις στοχευμένες ρήξεις.
Εν ολίγοις, επιβεβαιώνει τη στροφή στην αριστερή realpolitik και διεκδικεί χώρο και ρόλο σε μια Ευρώπη που μετασχηματίζεται αργά και επώδυνα.
Η «ασφαλής πλειοψηφία των 153»
Με ανάλογη δόση ρεαλισμού, αλλά με σαφώς πιο επιθετικούς τόνους, επιχειρεί να βάλει τους όρους του παιχνιδιού και στο εσωτερικό μέτωπο: Απορρίπτει τα οικουμενικά σχήματα δηλώνοντας παρών, μάχιμος και «ασφαλής με την πλειοψηφία των 153», κηρύσσει θεσμικό πόλεμο με τη διαπλοκή και επενδύει στο πολιτικό κενό αξιόπιστης αντιπολίτευσης. Εξ ου και αναδεικνύει τα στρατηγικά αδιέξοδα της ΝΔ, σφυροκοπά το ΠΑΣΟΚ και στοχεύει στην πλήρη κυριαρχία στον χώρο της κεντροαριστεράς, κρατώντας ταυτόχρονα ανοιχτή την πόρτα σε μελλοντικές εφεδρείες, μηδέ του Λεβέντη εξαιρουμένου.
Πάνω σ’ αυτόν τον διπλό άξονα, ο Αλέξης Τσίπρας χαράσσει και τον οδικό χάρτη των κινήσεών του στους καθοριστικούς επόμενους μήνες. Στον άμεσο, και μεγάλο, σταθμό του ασφαλιστικού βάζει ως κόκκινη γραμμή την προστασία των κύριων συντάξεων («η θέση μας είναι καμία μείωση στις κύριες συντάξεις», είπε στη συνέντευξή του) και υπενθυμίζει στους βουλευτές της συμπολίτευσης την «έντιμη στάση» Σακελλαρίδη. «Όποιος διαφωνούσε δεν έπρεπε να δεχθεί να είναι υποψήφιος» ήταν το μήνυμα που έστειλε χθες το βράδυ, καθιστώντας καθαρά τα όρια για την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διαπλοκή και τα «ονόματα»
Ταυτόχρονα, προαναγγέλλει την παράλληλη, τελική αντεπίθεση στο μέτωπο της διαπλοκής – μια αντεπίθεση, όμως, στην οποία δίνει θεσμικό χαρακτήρα χωρίς «ρεβανσισμούς», «διευθύνσεις», και «ονόματα»: «Δεν είμαι Χρυσός Οδηγός για να λέω ονόματα–είμαι πρωθυπουργός της χώρας και βάζω τους κανόνες» είπε, δείχνοντας ως άμεσο και σκληρό πεδίο αναμέτρησης τις αδειοδοτήσεις των καναλιών και τον ορισμό του νέου Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης. Στο πεδίο αυτό, δε, επιβεβαίωσε εμμέσως πλην σαφώς τις πληροφορίες, που φέρουν την κυβέρνηση έτοιμη να αλλάξει το νόμο και να προκηρύξει η ίδια τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, εάν η αντιπολίτευση «δεν καταθέσει συντεταγμένα τις προτάσεις της» έως το τέλος του χρόνου για το νέο ΕΣΡ μπλοκάροντας έτσι και τη σχετική απόφαση.
Ο Ολαντ, το ΠΑΣΟΚ και το ΔΝΤ
Εξίσου… εμμέσως πλην σαφώς φρόντισε να επιβεβαιώσει λίγο αργότερα και τον θερμό διάλογο που είχε με τον Φρανσουά Ολάντ περί ταύτισης του ΠΑΣΟΚ με τη ΝΔ, ενώ η τρίτη επιβεβαίωση της συνέντευξης ήρθε σε ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που θα βρουν μπροστά τους η κυβέρνηση και η Ευρώπη τους επόμενους μήνες – στον ρόλο και τη συμμετοχή ή μη του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα: «Εμείς δεν ζητήσαμε τη συμμετοχή του Ταμείου στο τρίτο πρόγραμμα, γιατί πρέπει η Ευρώπη να αντιμετωπίζει τα ζητήματά της. Μετά την επιτυχή ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν είναι αναγκαία και χρηματοδοτικά η συμμετοχή του στο πρόγραμμα», είπε ο πρωθυπουργός, δείχνοντας καθαρά ότι θα προτιμούσε την απεμπλοκή του ΔΝΤ από το τρίτο Μνημόνιο. Για να αναγνωρίσει, ωστόσο, ότι οι τελικές αποφάσεις θα κριθούν από τους συσχετισμούς και τις διαφορετικές επιδιώξεις ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου αλλά και από τους συμβιβασμούς που είναι, ή δεν είναι, διατεθειμένο να κάνει το ίδιο το Ταμείο…
